هزینه نجومی تیم حفاظت اردوغان

شاه را خواندی، سویِ خود خسرو ...
گفت از من، وَصیّتی بِشنو
عَدل پیش آور، پادشاهی کن
ظُلم بُگذار، هرچه خواهی کن
تا نبینی زِ هیچ رَهگُذری
گَردی از خود، به دامَنِ دِگری
سَر مَپیچ از رِضایِ درویشان
که سراَفرازِ عالَمند ایشان
هرکه یابد زِ فقر آگاهی
نَکند میلِ شوکتِ شاهی
اِی بَسا شاهِ عاقبت‌ اندیش
که زِ شاهی گُذشت و شد درویش
هرکه بَر دَرگه تو داد کند
طَلبِ حاجَت و مُراد کند
اگرَش هیبت تو لال کند
نتواند، که عَرضِ حال کند
همچو گُل، بَر رُخَش تَبسّم کن
به سخن‌های خوش، تَکلّم کن
از قَلم‌ زَن، به لطف یاد بکن
از قَلم‌ زَن، به لطف یاد بکن
بَر سیَه نامه، اِعتماد بِکُن
هر جَراحت، که بَر دِل از سِتَمَست
همه، از نوکِ نیزه و قَلَمست
قیمتِ عَدل را شکست مَده
جانبِ شَرع را زِ دست مَده
زان که میزانِ راستی، شَرع‌َ است
اصل، شَرع‌َ است و غیر از آن، فَرع‌ است
این وصیّت چون بِکرد، جان بِسپُرد
جان به جان‌ آفرین، رَوان بِسپُرد
هر کسی، بَهر ماتَم، اَفغان کرد
ماتَمی شد، که شَرح نَتوان کرد
شعلهٔ آه، تا به گردون رفت
شعلهٔ آه، تا به گردون رفت
شعلهٔ آه، تا به گردون رفت
دجلهٔ اشک، تا به جِیحون رفت
همه آفاق، در خروش شدند
همه تُرکان، سیاه‌پوش شدند
لشکر از ماتَمش، سیَه در بَر
مُضطرب، چو سیاهیِ لشکر
کَمر زَر که بَر میان می بست
حلقهٔ پشتش از کمر بِشکست
تاج، یک سو فِتاد و اَبتر شد
همه خِیل و سپاه، بی‌سَر شد
تخت، بَر خاکِ رَه زِ پا اُفتاد
که سُلیمان عصر شد بَر باد
این یکی، آهِ دردناک زدی
وان دِگر، جِیب جامه چاک زدی
بدنش را زِ گریه می‌شستند
کَفنش را زِ حِلّه می‌جُستند
آخِرش، جانبِ لَحد بردند
آخِرش، جانبِ لَحد بردند
همچو گنجش، به خاک بِسپردند
آن که اوجِ فلک، نِشیمن ساخت
عاقبت زیر خاک، مَسکن ساخت
آن که از حِلّه پیرهَن پوشید
کَند پیراهنُ و کَفن پوشید
آن که بر فَرق، تاج از زَر کرد
در لَحد رفت و خاک بَر سَر کرد
هیچ کس، در جهان قدم نزند
که قدم، جانِبِ عَدم نزند
هرکه گهواره ساخت، منزلِ خویش
رفت و تابوت کرد، مَحفِلِ خویش
هرکه گهواره ساخت، منزل خویش
رفت و تابوت کرد، مَحفِلِ خویش
/هِلالیِ جُغَتایی/