وضعیت آزادی، حاصل سهل‌انگاری سالیان مدیران ورزش ایران

گروه ورزشی: وضعیت عجیب ورزشگاه آزادی در اولین بازی خانگی قهرمان فصل گذشته لیگ برتر، بیش از بازی توجهات را به خود جلب کرد. سکو‌های تخریب شده در کنار خالی بودن استادیوم از تماشاگر به بهانه بازسازی و کمبود امنیت، موجب شد تا بازی ابتدایی پرسپولیس که به واسطه قهرمانی سه‌گانه این تیم در فصل گذشته، می‌توانست با استقبال گسترده طرفداران همراه باشد، تبدیل به یک بازی سرد و بی روح شود. همین اتفاق و تکرار خالی از تماشاگر بودن استادیوم‌ها در این فصل، قطعا می‌تواند به ضرر فوتبال ایران در سال‌های آینده باشد.

برای وضعیت امروز آزادی افراد زیادی را می‌توان دخیل دانست. شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی که در طی این سال‌ها به موقع اقدام به بازسازی ورزشگاه نکرد تا امروز، این کار با حداکثر هزینه و وسعت آغاز شود. در کنار این شرکت، خود وزارت ورزش نیز باید بپذیرد که نه تنها مجموعه‌ای در این قواره فراهم نکرده، بلکه حتی در نگهداری دارایی‌های فعلی نیز تلاش خاصی نداشته و این مجموعه عظیم را به حال خود رها کرده است. این که در حداقلی‌ترین شرایط به صورت دوره‌ای به شرایط استادیوم‌ها و اماکن ورزشی رسیدگی شود، امر چندان پیچیده‌ای نیست که توسط این دو نهاد صورت نگرفته است.

فدراسیون فوتبال نیز باید پاسخگو باشد که چرا پیگیری لازم را جهت انجام هر چه سریع‌تر این کار انجام نداده است. به هر حال این ورزشگاه قرار است میزبان استقلال و پرسپولیس در لیگ برتر و جام حذفی و میزبان پرسپولیس و نساجی در لیگ قهرمانان آسیا و تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های بین‌المللی باشد. آیا تضمینی وجود دارد که این استادیوم به این رقابت‌ها برسد و بتوان از ظرفیت آن بهره برد؟! فدراسیون فوتبال باید حداکثر پیگیری را داشته باشد تا حداقل این بازسازی سرعت بیشتری داشته باشد.

یک نکته مهم دیگر هم این است که چرایی بدون تماشاگر بودن بازی دیروز پرسپولیس باید مشخص شود. تمام استادیوم که در حال بازسازی نیست تا ما کل ظرفیت این ورزشگاه را نادیده بگیریم و کلا مانع حضور تماشاگران باشیم. بازسازی در سایر کشور‌های جهان هم به این صورت است که قسمت‌های تخریب شده را می‌پوشانند و از سایر ظرفیت موجود بهره می‌برند. آیا امکان چنین کاری در بازی دیروز وجود نداشت؟! مقایسه جو استادیوم خالی از تماشاگر بازی تیم قهرمان فصل گذشته با جو ورزشگاه نقش جهان اصفهان در بازی سپاهان و تراکتور کاملا نشان می‌دهد که حضور تماشاگر تا چه حدی می‌تواند به شور و حال بازی‌ها بیافراید.