جانفشانی برای حجاب و عفاف و تاریخی که بدانیم

'گروه فرهنگی: حادثه مسجد گوهرشاد که یک تحصن مسالمت آمیز مردمی جهت اعتراض به سیاست یکسان سازی پوشش زنان یا همان سکولاریته کردن اجتماعی بود که در عصر رضاخانی در حال انجام بود صورت گرفت. این تحصن اعتراضی که با مشت آهنین حاکمیت همراه گردید موجب خلق یک واقعه دردناک در تاریخ معاصر ایران شد.

به گزارش بولتن نیوز با این حال علیرغم اهمیت این موضوع و ابعاد ماهیت این حرکت اجتماعی در ذیل حمایت از مبانی شرعی و دینی از سوی مردم این موضوع همچنان در بطن تاریخ مهجور مانده و کمتر کسی نسبت بررسی ابعاد آن به تحلیل پرداخته است.

این اتفاق با توجه به اهمیت آن دارای دو بعد همسو و همسان است؛ یک بعد آن متوجه معرفت اجتماعی متحصنین به سیاست تجویزی ساختار می باشد که علیرغم شناخت رویکرد خشن و چماق گونه دستگاه رضاخانی در برابر احکام عرفی منافی دین و شریعت ایستادند. بطوریکه در راه صیانت از عفت و حجاب بنابر آمار مربوطه در برخی روایت ارجاعی ۴۰۰۰ نفر قتل عام شدند و سپس در گور دسته جمعی دفن شدند.

وجه دیگر این حادثه دردناک، رویکرد و سیاست خشن حاکمیت آن زمان با معترضان و هتک حرمت آستان رضوی بدون هرگونه مماشاتی بود، که نه تنها مصالحه با مردم برایش کمترین اهمیتی نداشت بلکه خفه کردن صدای مخالفان و معترضان را سیاست عملی خود می دانست و این موضوع را در گوهرشاد بخوبی نشان داد.

واقعیت امر این است آنچه درباره حادثه مسجد گوهرشاد در تاریخ گم مانده و سالهاست که خاک می خورد در هر دو بعد ذکر شده می باشد. بنحویکه آنقدر در این ارتباط غفلت صورت گرفته که رهبر معظم انقلاب در بیاناتشان در ۱۳۹۶٫۱٫۸ به این موضوع اشاره کرده اند«این خیلی مایه تأسف است که حادثه مسجد گوهرشاد با این عظمت و با این اهمیت هیچ انعکاسی در تاریخ ما، در ادبیات ما و در کتاب های رمان ما نداشته باشد»‌.

حال یکی از موارد تطبیقی در ارتباط با مسئله حجاب و عفاف در عصر ما و در این روزها تطبیق نحوه مواجهه حاکمیت با معترضان از یکسو و بی حرمتی به حجاب و عفاف از سوی عده ای علیرغم جانفشانی های تاریخی مانند گوهرشاد و شهدایی ست(بیش از ۲۵۰هزار شهید) که در این مسیر داده ایم. این موضوعی ست که همه از مردم تا مسئولان باید در برابر آن احساس مسئولیت کنند و از آن غافل نشوند. پس تاریخ را بخوانیم و بدانیم تا هویتمان را بشناسیم.