کوهنوردی با طعم سیاسی

گروه سیاسی: سناریوهای سیاسی سازی ها سوژه های مختلف توسط مولوی عبدالحمید در استان سیستان و بلوچستان این روزها دیگر حد و مرز استانی ندارد و فراتر از آن رفته است. بطوریکه وی از هر سوژه ای جهت حقانیت سازی خود در ذیل رسیدن به مطامع و اهدافش استفاده می کند. در هفته های گذشته، سوژه حضور زنان با حجاب نصف و نیمه بدون رعایت اصول و شعائر دینی در مسجد مکی به عنوان توریست و انتشار فیلم هایی از این توریست ها جهت تبلیغ سیاسی به سود جناب عبدالحمید تا سخنرانی های سریالی وی با ژست دروغین مدافع اصول انسانی با تمایلات سیاسی در روزهای جمعه، اخیراً به حوزه ورزشی رسیده است. بطوریکه وی و اتاق فکرش سعی دارند با ابزار ورزش به سمت چالش سازی سیاسی گام بردارند.

به گزارش بولتن نیوز، ماجرا از این قرار است که یک گروه کوهنوردی زن و مرد از استان قزوین برای صعود به قله تفتان عازم سیستان و بلوچستان شده اند و در حین این عزیمت به دیدار جناب مولوی به منزل وی رفته اند و با ایشان عکس یادگاری انداخته اند. با این حال صحبت کردن در ارتباط با ماجرای موجود و ضد و نقیض گویی های مسئولان و مدیران سازمان ورزش و جونان استان قزوین نیازمند یک یادداشت تحلیلی دیگر می باشد تا زوایای آن مورد پردازش قرار گیرد. از آنجایی که دغدغه این یادداشت بررسی انگیزه های مولوی عبدالحمید می باشد، بنابراین واکاوی این اتفاق می تواند ابعاد آن را از منظر مذکور برای مخاطبان روشن سازد.

واقعیت امر است که جناب عبدالحمید درصدد است تا برگزاری این گونه ملاقات ها و دعوت از ورزشکاران اولاً عرصه ورزش را سیاسی سازی کند و از آن به سود خود بهره برداری کند. دوماً وی با این سنخ اقدامات تلاش دارد تا از خود یک چهره ملی ارائه دهد و از سطح محلی فراتر رود. ثانیاً رویکرد مولوی عبدالحمید با این گونه افعال و اقداماتش با توجه به شناختی که از احوال و فتوای وی وجود دارد عملاً نمایشی ظاهری با لعاب مردم فریب می باشد. ثالثاً وی با این قبیل اقدامات می خواهد نوعی نوگرایی را در برابر سنت گرایی از اصل دین ارائه دهد که صرفاً یک اقدام مقطعی برای حصول به اهداف مورد نظرش می باشد.

در مجموع باید این گونه گفت که آنچه در ماجرای مذکور رخ داده است عملاً یک پروپاگاندای سیاسی با ابزار ورزشی از یکسو و چالش زایی در ذیل رهیافت تقابل گرایی با حاکمیت و نهادهای مذهبی از سوی دیگر می باشد. مضافاً اینکه عبدالحمید و همقطاران او در طول ماه های گذشته نشان داده اند که از ناحیه دوقطبی سازی ها مطامع و منافعشان تأمین می شود. چونکه سابقه و گذشته و باور جناب مولوی گواهی می دهد که ایشان کمترین حقی نه تنها برای زنان بلکه برای زنان سیستانی، برای حقوق شهروندی و ... قائل نیست؛ گواه این ادعا حمایت وی از طالبانی ست که نه برای زنان و نه برای اقلیت ها کوچکترین حقوقی قائل نمی باشد و هر روز حلقه محدویت هایش را تنگ و تنگ تر می کند.