درباره حافظ‌‌خوانی سفیر ژاپن به مناسبت نوروز

گروه فرهنکی - محمدرضا اسلامی پژوهشگر مهندسی سازه در مرکز مطالعات زلزله دانشگاه برکلی نوشت: سفیر ژاپن در تهران با خواندن ابیاتی از غزل حافظ و یک رباعی از خیام به زبان فارسی، نوروز را به ایرانیان تبریک گفت.

به گزارش بولتن نیوز، این ویدئوی حافظ خوانی و خیام خوانی  سفیر ژاپن در تهران را ملاحظه کنید و سپس فرض کنید سفیر ایران در توکیو بتوانید «متون کلاسیک و کهن ژاپنی» را در یک مناسبتِ فرهنگی در این کشور بخواند.

مثلا در جمعی از سینماگران یا دانشجویان ژاپنی شرکت کند، و دو قطعه «هایکو» ی معروف ژاپنی را بخواند.

در یک نگاه واقع بینانه باید امیدوار باشیم که سفیر ایران در توکیو بتواند انگلیسی را روان و گویا صحبت کند و بفهمد، زبان سوم (ژاپنی) پیش کش…

و البته «زبان دانستن» شرط لازم برای دیپلمات است اما شرط کافی نیست. دیپلمات باید «علاوه بر» زبان دانستن، باهوش، با حضور ذهن، و آشنا با مفاهیم بین الملل باشد.

حداقل در تجربه محدود بنده این دومین سفیر ژاپن در این سالهای اخیر است که امکان برقراری ارتباط با ادیبات کهن و کلاسیک فارسی را دارد. در آن سالی که زلزله توهوکو رخ داد، سفیر وقت ژاپن در تهران (آقای کومانو) فارسی را روان و مسلط صحبت می‌کرد. او در دانشگاه تهران به فارسی درباره زلزله توهوکو سخنرانی کرد!
سفیر امکان برقراری ارتباط مستقیم با لایه های مختلف جامعه ایرانی را داشت. نه اینکه فردی باشد لال و صم بکم، نشسته در پشت میز سفارت، و وابسته به مترجمان.

کیفیت اتفاقی نیست. ژاپن سرزمین کیفیت است. حصول کیفیت غیر ممکن است مگر اینکه «تعاریف» روشن و مشخصی از «عملکرد» (Performance) را داشته باشیم.
سفیری که بتواند با جامعه هنرمندان، سینماگران، سیاستمدارانِ یک کشور، با زبان خودشان صحبت کند، سطح متفاوتی از «عملکرد» را داراست.

ابتدا، تعاریف باید مشخص باشد.

بی کیفیتی، ناشی از مشخص نبودنِ تعاریف است!

پی نوشت:
راستی یک سوال! از لهجه که بگذریم، آیا جوانان امروز سرزمین خودمان (و فارغ التحصیلان نظام آموزشی و دبیرستانهای ما) اگر که دیوان حافظ و رباعیات خیام را دستشان بدهیم همین ابیات را با وقفهای صحیح و رعایت به موقع کاما «،» می توانند بخوانند؟