رعایت قانون اصل اولیه زندگی اجتماعی است

گروه اجتماعی: طرح موضوعات مهم اجتماعی و برقراری ارتباط غیر واقعی میان آنها مسئله ای است که ماه های اخیر به شدت تکرار می شود؛ اینکه پدیده ای در سطح اجتماعی جهت حصول به امیال و اهداف مد نظر مورد سوءاستفاده قرار می گیرد ماهیت اصلی رویکرد تبلیغی مورد نظر نشان می دهد.

به گزارش بولتن نیوز، شرایط ناآرام اجتماعی در کشور در ماه های گذشته که در شکل اغتشاش با شعار «زن زندگی آزادی» رونمایی شد و وارد ادبیات سیاسی – اجتماعی کشور گردید به محملی برای فعالیت های غیرقانونی و هنجار شکن تبدیل شده است. این هنجارشکنی های عمدتاً در حوزه حجاب در قالب مبارزه منفی تبلیغ و ترویج می گردد. در واقع مدعیان حقوق زنان در ایران به جای تکریم جایگاه زن بدون ازرشگذاری های عرفی و قانونی برهنگی را تجویز می کنند. تجویزی که به نظر می رسد با گذر زمان به عنوان یک مسئله غیرقانونی در حال هدف گذاری می باشد و سر دراز دارد. به عنوان مثال آنچه در ارتباط با مجتمع الماس کریم خان در تهران رخ در ذیل تبلیغات آن روی داده مصداقی عینی از این اتفاق می باشد.

حال پرسش اینجاست که مدعیان و مبلغان برهنگی زنان و مشوقان برهنگی، به چه میزان این موضوع را از جز خانوادگی به کل اجتماعی در نظر داشته و اجرا می کنند؟ آیا بستر مذکور تنها ابزاری برای حصول به اهداف است یا اینکه باوری فردی و خانوادگی به این موضوع دارند؟ به واقع اگر با موضوع قانون و مسئله ضوابط و قواعد جاری در قانون چشم پوشی کنیم و آن را به عنوان یک متغیر اصلی از تحلیل این رویداد کنار بگذاریم باید اینگونه گفت که مبلغان و مشوقان برهنگی، هرآنچه را که تبلیغ می کنند نسخه ای برای دیگری ست نه خودشان و خانوادهایشان. به بیان جامع تر از مصدر این تبلیغات، اهدافی را در نظر دارند که بواسطه آن می توانند بدان دست یابند.

در مجموع باید اینگونه گفت که مرتبط دانستن مسائل اقتصادی و سیاسی به امور اجتماعی اگرچه امری بدیهی ست اما نباید فراموش کرد که الزامات قانونی ضامن این ارتباط است. اینکه عده ای از موضع جهل و نادانی و عده ای از جهت سیاست نقاب دارانه به موضوع حجاب می تازند و آن را به رکود و تورم اقتصادی و ... گره می زنند و قانون را نادیده می گیرد به معنای ترزیق ایده هدف دارانه عرفی گرایی اجتماعی است. در حقیقت آنچه ادعا می شود که با حجاب نمی توان بدان دست یافت در عمل سطح نمادین هدفی است که به دنبال آن هستند. دلیل این ادعا نیز اولاً تجربه نزدیک به نیم قرن بازار کسب و کار در کشور با وجود رعایت حجاب است و دوماً اینکه تاختن به حجاب و آنچه با پسوند اجباری از آن استفاده می شود بستری برای رسیدن به اهداف دیگری در ذیل موضوع قدرت طلبی، جاه طلبی و بی بند و باری است.