دبیر محترم جشنواره فیلم فجر؛ فرافکنی اعتبار نمی‌آورد

گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: هنگامی که فردی برای دبیری جشنواره فیلم فجر انتخاب می‌شود، مخصوصا که جزو دوستان انقلابی و فعال در حوزه رسانه هم باشد، انتظار می‌رود او دیگر آب به آسیاب دشمنان و بدخواهان نریزد. اگر هم چنین می‌کند لااقل از اعتبار خود خرج کند و برای در امان ماندن از انتقادات، پای رسانه‌ها و افراد دیگر را وسط نکشد. متأسفانه مجتبی امینی به عنوان دبیر جشنواره فیلم فجر این انتظار حداقلی را برآورده نکرد و مخصوصا روز گذشته و در ماجرای دیپلم افتخار هومن برق‌نورد رسانه‌های انقلابی را سپر بلای خود قرار داد.

به گزارش بولتن نیوز، زمانی که محسن تنابنده در یک پست اینستاگرامی تصویری از دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد هومن برق‌نورد منتشر کرد، همگان با مشاهده تصویر دیپلم افتخاری با نگارش اشتباه نام برق‌نورد، دست‌نویس و همراه با خط‌خوردگی تعجب کردند و در حقیقت داشتن ماجرا شک کردند. به هر حال پذیرش چنین اشتباهی پس از ۴۱ دوره از برگزاری جشنواره فیلم فجر غیر قابل قبول بود و کسی نمی‌توانست به این راحتی بپذیرد که واقعا این اتفاق رخ داده باشد.

استوری مجتبی امینی، دبیر این دوره از جشنواره نیز فرضیه جعلی بودن تصویر و دروغین بودن ادعای تنابنده را تقویت کرد و همین بهانه‌ای شد تا رسانه‌ها و علی‌الخصوص رسانه‌های انقلابی از خجالت تنابنده دربیایند و به او حمله کنند و از انتشار یک تصویر جعلی توسط او تنها برای عقده‌گشایی حرف بزنند. اما متأسفانه ساعاتی پس از این موضع‌گیری‌ها این خبر رسمی منتشر شد که واقعا چنین دیپلم افتخاری به هومن برق‌نورد اهدا شده و بهانه نیز دیر مشخص شدن نام برندگان بوده است و همین موجب وقوع چنین اشتباهی شده.

یعنی چندین و چند ساعت همه رسانه‌ها با یک استوری توسط جناب امینی سر کار رفته‌اند و تنابنده را سیبل کرده‌اند که تو دروغگو هستی و تصویر را جعل کرده‌ای، اما بعدا کاشف به عمل آمده که اتفاقا تنابنده راست گفته و لوح تمیزی که امینی مدعی اهدای آن شده، روز بعد تحویل برق‌نورد گشته است. چنین اقدامی از سوی امینی یک بی‌اخلاقی آشکار است که به جای پذیرش خطا، رسانه‌ها را سپر بلای خود کند و آن‌ها را از اعتبار بیاندازد تا اذهان را منحرف کند و آب‌ها که از آسیاب افتاد، اصل ماجرا فاش شود.

این رویه درست نیست و اگر قصوری رخ داده، باید شجاعانه پذیرفت. بازی رسانه‌ای راه انداختن و متهم کردن دیگران برای یک مدیر اعتبار نمی‌آورد و نتیجه نهایی کار برای همیشه در خاطرات ثبت و ضبط می‌شود. به همین دلیل بهتر بود که مجتبی امینی به جای فرافکنی کردن و انداختن توپ به زمین دیگران، کار خود را درست انجام می‌داد تا آن اتفاق کذایی اهدای دیپلم افتخار اشتباهی به هومن برق‌نورد رخ نمی‌داد و مهم‌تر از آن، نتیجه داوری‌ها در دقیقه نود مشخص نمی‌شد و همه چیز بر اساس یک برنامه از قبل تنظیم شده پایان می‌پذیرفت.