خلاء قانون و خود بزرگ بینی احمدی نژاد و ذبح منافع ملی

گروه سیاسی: اخیراً خاطره ای از «اصغر احمدخان»ی کارشناس بازنشسته وزارت خارجه در دوران یاست جمهوری «محمود احمدی نژاد» منتشر شده است. در این خاطره ایشان با اشاره به یکی از دوستان خود که سفیر اکرودیته ایران(به سفیری که علاوه بر کشور محل ماموریت سفارت کشورش در چند کشور اطراف که سفیر ندارد را سرپرستی می کند اکرودیته می گویند) در امریکای لاتین بوده است رویدادی را تشریح می کند که قابل توجه و در خور ـدمل می باشد. از جمله نکات جالب این گزارش در قالب خاطره اقدام خودسرانه احمدی نژاد بدون توجه به ضوابط و مقررات موجود در کشور در ذیل اعتبارات اعطایی از سوی ایران به یکی از این کشورهای منطقه آمریکای لاتین یعنی نیکاراگوئه می باشد.

به گزارش بولتن نیوز ، در واقع آحمدی نژاد ضمن نادیده گرفتن نظرات کارشناسانه سفیر مربوطه در ارتباط با وصول طلب چند صد میلیون دلاری ایران از نیکارگوئه از طریق مذاکره، ضمن بازخواست توام با عصبانیت سفیر مربوطه با بذل و بخشش بیت المال به آنها مدعی انقلابی گری شده است. در حقیقت این اقدام محمود احمدی نژاد نه تنها به معنای بی اعتبارسازی جایگاه سفیر کشورمان در منطقه مذکور بوده است بلکه به نوعی با این اقدام موجب از بین رفتن اعتبار و پرستیز دیپلماسی کشورمان نیز شده است.

حال نکته اینجاست که محمود احمدی نژاد به چه حق و با چه اختیاری اینگونه خود را مرکز بی نهایت تصمیم گیری و اقدام تلقی کرده است؟ چرا یک نفر اینگونه با این تفسیر که رئیس جمهور است خود را فراتر از قانون و تمام نهادها و افراد ذیصلاح می بیند؟ دلیل اینکه احمدی نژاد این چنین دچار خود بزرگ بینی شده و نظرش را با نام انقلابی بودن اولی بر مجلس قانون دیده چه بوده است؟

واقعیت امر این است که وقوع این قبیل رویدادهای سیاسی در حوزه تصمیم گیری بدون در نظر داشتن منافع ملی و با ادعاهایی چون انقلابی و ... به دلیل عدم وجود ضوابط و قواعد سرسخت برخورد با متخلفان می باشد. به واقع آنچه احمدی نژاد در این باره انجام داده است ناشی از خلاء های قانونی و قضایی برخورد با آنها بوده که خود را مصون از آنها دیده است. بطوریکه اگر دستگاه قضایی و موارد مرتبط با قانونگذاری در این گونه موارد بدون هیچ گونه مصلحتی و بدون در نظر داشتن موقعیت های سیاسی با هدف حفظ و صیانت از اموال عمومی و بیت المال، عمل می کردند مطمئناً این قبیل موارد یا رخ نمی داد یا اگر رخ می داد شخص متخلف از فرجام و آینده سیاسی اش بیم و هراس داشت و خود را ملزم به پاسخگویی و مجازات می دانست.

خلاصه کلام اینکه، قابل ذکر است که باید با تدوین قواعد و مقررات سخت بدون هر گونه اغماض و چشم پوشی از وقوع این اتفاقات جلوگیری به عمل آورد. بنحویکه اگر محمود احمدی نژاد در مقام ریاست جمهور دچار غرور و خود بزرگ بینی نمی شد و از بیت المال بذل و بخشش نمی کرد و آن طلب ها وصول می شد امروز با اختصاص آنها به مردم، مشکل بخشی از مردم حل می شد.