خاطرات «درخت گردو» و خِس‌خِس نفس‌ها

به گزارش بولتن نیوز به نقل از ایسنا، وقتی در فضای موهوم و سایه روشن سینما قرار می‌گیریم متوجه می‌شویم که این مکان اعجاز دارد؛ معجزه‌ی سینما در آن است که شرایطی را برای مخاطبان خود آماده می‌کند تا با آن در دل زمان سفر کنند و پای خاطرات تلخ و شیرین راویان یک داستان بنشینند و با آن اشک بریزند یا لبخند بزنند. موضوع این گزارش از مجموعه خاطره بازی با جشنواره فیلم فجر از آن دست روایت‌هایی است که نفس را در سینه به خِس‌خِس وا می‌دارد چرا که داستان فیلم طعم تلخ و درد تاولی کاربرد سلاح شیمیایی در جریان جنگ عراق علیه ایران را به نمایش گذاشته است.

در سی‌و هشتمین جشنواره فیلم فجر «درخت گردو» در ۱۱ رشته؛ نامزد دریافت جایزه شد. داستان درخت گردو در سه بازه زمانی سال‌های ۱۳۶۶، ۱۳۸۴ و ۱۳۹۵ روایت شده است و بر پایه داستان واقعی و تلخ زندگی فردی رنج کشیده اهل آذربایجانغربی، به نام «قادر مولان‌پور» در روستای مرزی «رش‌هرمه» در نزدیکی سردشت ساخته شده است. قادر و خانواده‌اش درگیر فاجعه بمباران شیمیایی سردشت شدند. در این فیلم پیمان معادی نقش «قادر مولان‌پور» را بازی کرده است. او برای بازی در این فیلم برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

رژیم بعث عراق که از پیروزی در جبهه‌های جنگ علیه ایران ناامید شده بود، تصور می‌کرد با حملات شیمیایی می‌تواند خواسته‌های خود را بر ملت ایران تحمیل کند. از این‌ رو در روزهای هفتم و هشتم تیرماه ۱۳۶۶، هواپیماهای بمب‌افکن عراق با بمب‌های شیمیایی به چهار نقطه پرازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خُرد و کلانِ و مردم بی‌گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار داد.

نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان

بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم شیمیایی‌ای بود که آثار و پیامدهای منفی زیادی به بار آورد. جمهوری اسلامی ایران، این تهاجم را غیرانسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامید.

حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت، به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن ۵۰۰۰ تن انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم شهرستان سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند. به رغم ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی در جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند، حتی آن رژیم را هم ملامت نکردند و چون گذشته بی‌اعتنا از کنار این حادثه گذشتند.

سردشت اولین شهر قربانی فاجعه شیمیایی، فقط نماد مظلومیت ملت ایران نیست، نماد برخورد دوگانه مجامع بین‌المللی در جهت تامین منافع ابرقدرت‌ها و مستکبرین نیز هست. برابر گزارش‌ها، بیش از ‌۴۰۰ شرکت تولیدکننده مواد شیمیایی از عراق برای تجهیز شیمیایی حمایت کردند که بیشترین آنها از آلمان و انگلیس بودند. این در شرایطی است که آلمان به عنوان تنها کشوری شناخته می‌شود که هم کنوانسیون ژنو را امضا کرده و هم اتحادیه اروپا اجازه دارد با بازرسی از صنایع شیمیایی آن کشور مانع از تولید سلاح‌های شیمیایی به وسیله آلمان شود.