مسئولان حوزه نفت ایران افتخار می‌کنند که نفت را تاراج گونه‌ای می‌فروشند

وی ادامه داد: «با این حال به یکباره می‌بینیم آنچه رابطه راهبردی خواندیم، عکس آن اثبات می‌شود. بدان معنا که مثلا برخی از کشورهای شرقی به جای اینکه دوست راهبردی ایران باشند، یک سری ضربات راهبردی به ایران می‌زنند یا حتی برخی از کشورهایی که دوست کشورهای غربی یا دوستان امریکا هستند، به یکباره خارج از اردوگاه غرب قراردادهایی را منقعد می‌کنند. نتیجه هم این است که مسئولان سیاست خارجی ما به یک‌باره غافلگیر می‌شوند. من این‌ها را نه ناشی از توهم بلکه ناشی از حاکمیت یک سری از تحلیل‌های جزمی، سنتی و البته تاریخ مصرف گذشته در ذهن سیاستگذاران سیاست خارجی ایران می‌دانم.»

این استاد دانشگاه ضمن تاکید بر اینکه کشور اکنون نیاز به نو شدن نگاه به سیاست خارجی دارد، گفت: «هنگامی که نگاه به سیاست خارجی نو شود، در این صورت وقتی اروپا و امریکا، سه برابر تحریم‌های ایران را علیه روسیه انجام می‌دهند، بازهم روس‌ها در بازار انرژی نقش تعیین‌کننده را دارند، ولی ایران به گونه‌ای از بازار انرژی رانده می‌شود که روزانه صدها میلیارد تومان برای فروش نفت تخفیف می‌دهد. با این شرایط بازهم مشاهده می‌کنیم که مسئولان وزارت نفت این را با افتخار و به عنوان یک پیروزی قلمداد می‌کنند که کشور دارد نفت را بیشتر می‌فروشد. درصورتی که نفت ایران دارد تاراج می‌شود.»

فلاحت‌پیشه به مقایسه سیاست انرژی ایران و عربستان پرداخت و عنوان کرد: «عربستانی‌ها از پنج سال پیش، در یک دوره ده ساله، ۸۲ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کردند. این بدان معناست که تا پنج سال آینده سعی می‌کنند به قدر زیادی خام فروشی را کنار بگذارند و فرآورده بفروشند. به بیانی دیگر، استیلایی که در بازار نفت دارند را به استیلا در بازار فرآورده‌های نفتی منتقل کنند. اما در مقابل می‌بینیم که مسئولان حوزه نفت کشور ما افتخار می‌کنند که نفت را دارند به صورت تاراج گونه‌ای می‌فروشند و برای اینکه نفت ایران به فروش برود، روزانه هزاران میلیارد تومان تخفیف می‌دهند. معتقدم امریکا و هر کشوری که تحت عنوان دشمن ایران مطرح می‌شود، از شکل‌گیری این شرایط علیه ایران خرسند هستند؛ چراکه ایران دارد بیشترین آسیب‌ها را از تحریم‌ها می‌بیند.»

نماینده مجلس دهم ادامه داد: «متاسفانه وقتی هم نقدی می‌شود، بلافاصله واکنش‌های توهین‌آمیزی صورت می‌گیرد. نقطه تلخ ماجرا این است که در طول چند سال اخیر، بیشتر پیش‌بینی‌ها و دغدغه‌های امثال بنده، تحقق پیدا کرده است. بیشتر هشدارهایی که ما به مسئولان کشور دادیم، توجه نشده و می‌بینیم علیه منافع ملی تحقق پیدا کرده است. ولی بازهم کسانی در جایگاه تصمیم‌گیری هستند که علاوه بر تداوم تصمیم‌گیری‌ها، تداوم توهین و اتهام زنی‌ها را از طرف آن‌ها داریم. جالب این است که کسانی برای تصمیم‌گیری‌های اشتباه در کشور دارند حقوق می‌گیرند، اما افراد متخصص این مملکت برای هشدارهایی که می‌دهند نه تنها حقوقی دریافت نمی‌کنند، بلکه با سیاست‌های توهین، ترد و.. مواجه می‌شوند.»