پشت پرده رویکرد تهاجمی آلمان علیه ایران
به گزارش بولتن نیوز به نقل از خراسان، در روزهای اخیر غربی ها به زعم خود با اغتنام فرصت از بروز برخی آشوب ها در ایران فشارها و اقدامات خود را علیه کشورمان تشدید کرده اند.از یک سو آمریکا با به راه انداختن کارزاری سیاسی با همراهی شرکای خود عضویت ایران را در کمیسیون مقام زن سازمان ملل لغو کرد و از سوی دیگر اروپایی ها به ویژه آلمانی ها به اتخاذ مواضع خصمانه علیه ایران پرداخته اند.از قطعنامه های مکرر حقوق بشری علیه کشورمان که بگذریم، همین دو روز پیش شهردار برلین در نامه به سفیر کشورمان آن چه را «خشونت و اعدام معترضان» خوانده، محکوم کرده و از طرف دیگر تصویری از نماینده پارلمان آلمان با نشان «عمامه‌پرانی» روی لباسش در جریان سخنرانی در پارلمان این کشور دست به دست می‌شود.اما چرا آلمان در برابر ایران موضع خصمانه اتخاذ کرده است؟ پشت پرده این رویکرد تهاجمی چیست؟واقعیت این است که آلمان پس از انقلاب اسلامی تا حداقل سه دهه اول، در روابط با ایران خیلی دوراندیش تر از دیگران ظاهر شد و در مناسبات کلیت دنیای غرب با ایران یک دریچه تعامل را گشود. پشتوانه غیر استعماری این کشوربعد از انقلاب، برلین را در ایفای نقش میانه برای تعدیل مواضع ایران انقلابی (به ویژه زمان هلموت کهل و دیتریش گنشر) شاخص تر کرد. آلمان تا حدی هم در این کار موفق بود تا جایی که به دلیل تلاش های گنشر وزیر خارجه وقت در روابط با تهران و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ ، آلمانی ها حتی مدعی جایزه صلح نوبل برای او شدند! با همین پشتوانه بود که آلمان با توافق تهران وارد 1+5 و مذاکرات هسته ای شد و اعتباری هم تراز قدرت های عضو اصلی شورای امنیت یافت.اما آلمان اکنون تمام قد و به طور کم سابقه شمشیر را درمقابل ایران از رو بسته است.بخشی از این واکنش های تهاجمی به دلیل حاکم شدن احزاب جدید درآلمان است.درواقع سوسیال دموکرات‌ها به همراه سبزها و دموکرات های آزاد معمولا به مسائل حقوق بشری اهمیت بیشتری می‌دهند و با مهاجران ایرانی و اپوزیسیون رابطه نزدیک‌تری دارند، از همین رو معمولا دولت‌هایی که توسط سوسیال دموکرات‌ها تشکیل شده اند، شاهد تنش بیشتری با ایران بوده اند تا دولت‌های محافظه‌کار دموکرات مسیحی.البته همین دولت ائتلافی ورای شعارهای حقوق بشری خود در باره بسیاری از بحران های انسانی غرب آسیا مانند بحران یمن و وضعیت فلسطینی ها سکوت اختیار کرده است. یکی از نکات بارزی که حداقل در چند وقت اخیر نمود آن را به صورت واضح در عرصه سیاست داخلی آلمان به ویژه با انتخاب«اولاف شولتس» صدراعظم جدید آلمان از حزب سوسیال دموکرات مشاهده کرده ایم، نفوذ گسترده لابی های اسرائیلی و به ویژه همکاری های امنیتی و نفوذ سازمان اطلاعاتی «موساد» در آلمان است. در این زمینه، حتی شاهد بودیم که اندکی پس از روی کار آمدنِ شولتس، وی با نخست وزیر اسرائیل «نفتالی بنت» تماس تلفنی برقرار کرد و بر تعهد آلمان و اسرائیل برای جلوگیری از آن چه دستیابیِ ایران به سلاح های هسته ای ادعا شده، تاکید کرد.جدای از این ها، آلمان به عنوان یک کشور اروپایی، دغدغه های مشترکی با آمریکا در باره آن چه قدرت گیری روزافزونِ روسیه در قاره اروپا خوانده می شود، دارد و به طور خاص در شرایط فعلی، مسئله حضور گسترده نیروهای نظامی روسیه در جوار مرزهای اوکراین، به شدت موجب نگرانی آلمان و آمریکا شده است.
این دو کشور با ادعاهای پررنگ درباره نقش ایر ان در جنگ اوکراین عملا کشورمان را یک طرف فعال در این بحران معرفی می کنند و معتقدند که ایران در یک طرف این کارزار ایستاده است و موضع بی‌‌طرف ندارد که همین مسئله رویکرد تهاجمی برلین علیه تهران را تشدید کرده است چرا که آلمانی ها خود را به دلیل وابستگی به گاز مسکو و...از قربانیان اصلی جنگ اوکراین می دانند.ناآرامی های اخیر انگیزه غربی ها به ویژه آلمانی ها را نیز برای ایجاد فشار مضاعف به تهران در جهت به گمان خود دادن امتیاز پای میز مذاکره بالا برده است که در این بین اهمیت نقش وزارت امور خارجه در ایرانِ پساآشوب بیشتر می شود. همه به یاد داریم که در تابستان همین امسال هر ماه ایران میزبان چند مقام ارشد خارجی بود به طوری که تهران پایتخت رایزنی‌های منطقه‌ای و حتی جهانی شده بود و ماکرون از ایران درخواست وساطت بین روسیه و اروپا( اوکراین) را داشت. حتی کشورمان در آستانه آماده شدن برای بر عهده گرفتن بخشی از میزبانی جام جهانی و جذب گردشگر بود. در شهریور نیز شاهد مراسم بزرگ اربعین و پیوستن رسمی ایران به شانگهای و سفر رئیس جمهور به نیویورک بودیم اما آغاز ناآرامی ها این روند را به کلی متوقف کرد. بنابراین از وزارت خارجه انتظار است که با توجه به فروکش کردن نسبی آتش ناآرامی ها در کشور و همزمان با شروع اصلاحات درون سیستمی، دیپلماسی فعال دولت را مجدد فعال کنند تا در دوران سریع گذار،ضرب فشار طرف غربی گرفته شود ،تبلیغات به شدت منفی در رسانه‌های خارجی کاهش یابد و در نتیجه منافع ملی بیش از پیش تامین شود.
نویسنده : دکتر حامد رحیم پور
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
