انفعال تهران در برابر اقدامات باکو مورد انتقاد فعالان آذربایجانی

گروه بین الملل- مصطفی مطهری: در طول هفته های اخیر در پایگاه بولتن نیوز تلاش شده تا به انحاء مختلف اخبار مربوط به عداوت های باکو علیه تهران را پوشش داده و به تحلیل آن بپرازیم. نکته قابل توجه در این مدت سیر سریالی این اخبار و دشمنی ها بود که از رسانه های مکتبوت شروع و به عرصه رسانه های تصویری کشانده شد و در نهایت امروز مبدأ رسمی این سیاست های ضد ایرانی به قرائت رسمی دولت و حاکمیت در باکو تبدیل شده و علیف طلایه دار آن است و هربار سعی می کند به نحوی این دشمنی ها را نشان دهد.

به گزارش بولتن نیوز ،این جهت گیری های ضد ایرانی علیف که نوعی نگاه توسعه طلبانه به خاک ایران می باشد اگرچه کسی امروز آن را جدی نمی گیرد اما باید خاطر نشان کرد که در آینده می تواند چالشی نو برای ایران به شمار آید؛ چالشی به مانند ادعاهای امارات درباره ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ؛ چالشی به مانند ادعای عربی نامیدن خلیج فارس توسط کشورهای حاشیه خلیج فارس که اگر زودتر درباره آن اقدامی صورت می گرفت امروز هزینه تراشی ها و شیطنت های رسانه ای درباره آن وجود نداشت. واقعیت امر این است که ادعای علیف هم اگر مشمول زمان شود و وجه تاریخی به خود بگیرد در آینده می تواند وضعیتی مشابه دو مورد ذکر شده به خود بگیرد و آن را به یک چالش تازه برای ایران تبدیل کنند.

علیف نباید صبر تهران را بیازماید؛ دیگر مصحلت و خویشتن داری بس است

این مسئله را زمانی می توان جدی تر دید که دولت علیف در گامی تازه در مسیر دشمنی با ایران، با دعوت از گروهی از عناصر همسو با عنوان«مجلس انتقالی آذربایجان جنوبی» سعی در سازمان دهی ادعاهایش در قالب گرایشات تشکیلاتی دارد. این بدان معناست که فاز جنگ روانی حاکمان بادکوبه علیه ایران وارد مرحله تازه ای شده است. در واقع یک دلیل جدی را می توان در این باره دید که چرا حاکمان بادکوبه این چنین تهور و جسارت پیدا کرده اند تا از اقدامات جدیدشان علیه ایران رونمایی کنند آن هم چیزی نیست جز انفعال و سکوت ایران در برابر رفتارها و اقدامات نفاق برانگیزانه باکو.

در حقیت این عدم پاسخ مناسب ایران به باکو نه تنها به سوالی بی پاسخ برای ایران دوستان در داخل کشور تبدیل شده است بلکه موجب رنجش خاطر فعالان آذربایجانی متمایل به ایران نیز شده است. بطوریکه «جناب محرم اف» یکی از فعالان تالشی در گفتگو با شبکه سحر آذری از«سیاست ها و مواضع انفعالی ایران در مقابل باکو» انتقاد کرده است. وی در این گفتگو اظهار داشت که «رسانه های باکو در چند مدت اخیر هر چه خواستند علیه ایران گفتند و الان هم ادعای تبریز و تهران را دارند. وی در پاسخ به سخنان مجری سحر آذری در این گفتگو که حمایت از تالیش ها و تات ها دخالت در امور داخلی آنان محسوب نمی شود گفت جواب مداخله را باید با مداخله داد. گویا هنوز دو زاری این ها نیافته و متوجه نیستند چه خبر است...».

به واقع با توجه به این گونه موارد و در ذیل توجه به حساسیت مسئله، سوال اساسی و پرسش بنیادینی که در این باره وجود دارد این است که دلیل این همه استیصال در نزد مقامات ایران چیست که نسبت به اقدامات علیف رفتار مشابه ای را اتخاذ نمی کنند؟ یا اینکه چرا ایران هنوز مسئله را جدی نگرفته و نسبت به آن بی تفاوت است؟ باید این را بپذیریم که نزدیکی عیلف به اسرائیل و مرید اوامر ترکیه شدن آن، به معنای آن است که باکو از مدار دوستی با ایران فاصله گرفته و دیگر نباید به مانند گذشته به آن نگاه کرد. پس هر ثانیه انفعال و سکوت به معنای سال ها پشیمانی و هزینه پردازی خواهد بود.