پشت پرده جنگ اوکراین، جنگ نیست!

گروه بین الملل: با گذشت هشت ماه از جنگ اوکراین، هم ‌اکنون این پرسش مهم مطرح می‌شود که آیا می‌توان به پایان قریب‌الوقوع این جنگ امیدوار بود یا همه چیز نشانگر این است که جنگی فرسایشی و طولانی در پیش است؟ شاید پیگیری اخبار مربوط به روند تحولات میدانی جنگ ،ما را در رسیدن به پاسخ نزدیک تر سازد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه خراسان، هفته گذشته به محض انتشار خبری مبنی بر اصابت یک یا دو موشک به شهر مرزی لهستان با اوکراین که منجر به مرگ دو نفر شده بود، یک باره ناتو، لهستان و کشورهای همسایه با روسیه به حالت آماده باش درآمدند و همگی از رذالت کرملین برای گسترش جنگ گفتند. با این حال، روسیه پرتاب موشک به سوی لهستان را تکذیب و اظهار بی‌اطلاعی کرد. به فاصله 24 ساعت، آسوشیتدپرس آب سردی بر آتش خبرها ریخت و نوشت که این موشک ها از سامانه اس-300 اوکراین برای مقابله با موشک روسی پرتاب شده و به اشتباه به منطقه ای در لهستان برخورد کرده است! بایدن نیز که به نظر می رسید اکراه در موضع گیری دارد در این خصوص گفت: « از مسیر طی شده توسط موشک‌ها، به‌ نظر نمی‌رسد که شلیک توسط روسیه باشد.» و پایان بخش ماجرا گفته های استولتنبرگ، دبیرکل ناتو بود:«هیچ نشانه‌ای مبنی بر حمله روسیه به کشورهای عضو ناتو وجود ندارد»، اما پشت پرده حمله موشکی به لهستان چه بود؟ آیا این حمله موجب صف بندی های تازه و ورود جنگ اوکراین به مرحله جدید خواهد شد که از جمله پیامدهای مهم آن تشدید تقابل روسیه و ناتو است؟ آیا این حمله پاسخی از جانب روسیه برای رهایی از فشارهای روانی درباره خرسون و عقب نشینی از آن است؟ اگر چنین باشد چرا روسیه خطر فعال شدن ماده ۵ ناتو را به جان می خرد و دست به اقدام این چنینی می زند؟ آیا حمله به لهستان موجب تحریک کشورهای اروپای شرقی برای نبرد علیه روسیه نخواهد شد؟ این در شرایطی است که رادارهایی که آمریکا در رومانی برای استقرار طرح موسوم به سپر دفاع موشکی مستقر کرده است از سال ها پیش توان آن را دارد که در شعاع 5000 کیلومتر کلیه پروازهای جنگنده ها و موشک ها را در آسمان منطقه رهگیری کند، بنابراین برای طرف آمریکایی و همچنین طرف روسی به دلیل امکانات راداری که در پایگاه کالینگراد دارد به خوبی روشن است این موشک ها از کدام طرف آمده اند و حتی می توانند پایگاه شلیک موشک را هم به صورت حدودی مشخص کنند. پس پشت پرده حمله موشکی به لهستان چه بود؟ واقعیت این است پس از ماه‌ها انکار فشار به اوکراین برای مذاکره با روسیه، دولت آمریکا در حال ارسال سیگنال تمایل به مذاکرات است؛ از درز یافتن مذاکرات محرمانه گرفته تا تلاش‌ها و فشارهای واشنگتن بر زلنسکی برای مذاکره با روسیه. به تازگی روزنامه وال‌استریت ژورنال نیز خبر از چندین دیدار محرمانه جیک سالیوان مشاور امنیت ملی کاخ سفید با دستیاران سیاست‌ خارجی ولادیمیر پوتین داد.آمریکایی ها پی برده اند که صحنه جنگ اوکراین از نیمه سپتامبر که شاهد حملات مکرر پهپادی روس ها بوده دچار یک دگردیسی محسوس از نوع موازنه ساز شده است. حجم و آثار تخریب های وارد شده برتاسیسات برق و نیروگاه های اوکراین نیز به گونه‌ای نیست که حداقل در سه ماه زمستان پیش رو بتوان این آسیب های سنگین را بازسازی کرد و این نوید خوبی برای نگه داشتن مردم در شهرهای مهم اوکراین برای ادامه مقاومت نیست .در مقابل، حال و روز اقتصاد روسیه و آثار سوء آن حتی برای آینده پوتین روشن است. در آن سو نیز، جمهوری ‌خواهان آمریکا مدتی است که فشار فزاینده‌ای را برای محدود کردن کمک به اوکراین به دولت بایدن وارد می‌کنند و این فشار پس از سلطه احتمالی حزب بر مجلس نمایندگان بیشتر خواهد شد. همچنان که خود کاخ سفید نیز با توجه به وضعیت اقتصادی داخلی تحت فشار است. بنابراین می توان به علت این که چرا یک ماه پس از برگزاری همه‌پرسی الحاق استان خرسون به خاک روسیه، مقامات مسکو نیروهای خود را از بخش راست رودخانه «دنیپر» از جمله خرسون خارج می کنند به آسانی پی برد. روسیه در میانه‌های جنگ، اهداف اولیه خود را به سمت تصرف مناطق شرقی اوکراین به ویژه استان های دونتسک و لوهانسک که مردمان روس تبار آن ها از سال 2014 به دنبال الحاق به روسیه بودند، تغییر داد. این موضوع با برگزاری همه پرسی و ضمیمه شدن این مناطق به خاک روسیه هم اکنون محقق شده و از این رو می توان گفت مسکو به اهداف خود در جنگ تا حدودی دست یافته اما حالا با یک جنگ فرسایشی و طولانی روبه رو شده و تداوم عقب‌نشینی‌ها و شکست‌ها نیز ابهت ارتش روسیه را زیر سوال برده است.تمایل مسکو برای بازگشت به میز مذاکرات اما در شرایطی است که ولودیمیر زلنسکی، از سرگیری مذاکرات صلح را به بازگرداندن همه مناطق اشغال شده منوط کرده است اما مقامات واشنگتن بر این باورند که اوکراینی‌ها توان آزادسازی مناطق از دست رفته را ندارند و باید از برخی خواسته‌های خود عقب نشینی کنند و به حداقل‌ها راضی شوند. به تازگی امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه هم در سخنانی توپ را به زمین اوکراین انداخته بود که زودتر تصمیم بگیرد که می‌خواهد به جنگ ادامه دهد یا تمایل به مذاکره دارد. مجموع این تحولات نشان می دهد به احتمال زیاد تلاش و مذاکراتی جدی در پشت پرده جنگ اوکراین در جریان است که نتیجه آن در این مقطع اگر نه صلح بلکه یک آتش بس خواهد بود، آتش بسی که می تواند حتی چند سال و طولانی تر باشد. آتش بسی که به نظر می رسد ما به ازای آن از هر دو سو باید پرداخت شود .بر این اساس روسیه نسبتا به آسانی و برخلاف مقاومتی جدی، خرسون را که به تازگی و در همه پرسی جنجالی به خاک خود ضمیمه کرده بود و آن را خاک روسیه می دانست، تخلیه می کند تا در مقابل طرف اوکراینی نیز با پذیرفتن تسلط روس ها بر دونباس به آتش بس تن دهد ،چیزی که به نظر می رسد زلنسکی از سوی غرب برای پذیرش آن تحت فشار است و شلیک موشکی به لهستان یعنی یک عضو ناتو را هم می توان نشانه ای از این نارضایتی و تلاشی برای افزایش تنش و برهم زدن این معامله پشت پرده دانست . آیا با این حمله موشکی به لهستان، تیم زلنسکی سیگنالی مبنی بر اعلام نارضایتی خود از پروژه صلح آمریکایی را مخابره کرد؟ هر چند گذشت زمان پاسخ این سوال را مشخص خواهد کرد اما نشانه ها حاکی از آن است که پشت پرده جنگ اوکراین، جنگ نیست!