اعتراضاتی که بازتاب رنج و استیصال در بخش‌های قابل توجهی از جامعه است

گروه سیاسی- علی نصری – کارشناس ارشد و جامعه‌شناس بین‌الملل نوشت: نیاز مفرط طبقه متوسط جامعه به اینکه وجودش به رسمیت شناخته شود، مطالباتش شنیده شود، در انتخاب سبک‌زندگی آزادتر باشد، سلایق فرهنگی یک قشر خاص جامعه به زور بر او تحمیل نگردد و حقوق شهروندی‌‌اش رعایت شود یا به عبارت دیگر در کشور خودش احساس «شهروند درجه دوم» بودن نکند.

به گزارش بولتن نیوز، دلیل دیگر آن، رنج و استیصال ناشی از فقر است که حاصل سالها سیاست «فشار حداکثری» و تحریم‌های «خردکننده» و «فلج‌کننده» اقتصادی خارجی‌ست که زندگی را عملاً برای قشرهایی از جامعه ایران بسیار دشوار یا ناممکن ساخته.

امروز برخی جریان‌های سیاسی داخل و خارج از کشور که خود را «نماینده» یا «صدا» مردم میخوانند، به عمد یا به سهو، می‌کوشند تا این دو مطالبه «آزادی اجتماعی» و «رفاه اقتصادی» مردم را در مقابل یکدیگر قرار بدهند و یکی را قربانی دیگری کنند.

جریان‌های سیاسی خارج از کشور که بسیاری از آنها در سالهای اخیر خود حامی و همدست سیاست «فشار حداکثری» و تحریم‌های اقتصادی بودند، امروز نارضایتی «مردم» را صرفاً در شعار «آزادی» خلاصه میکنند و رنج ناشی از فشار تحریم‌ها را عامدانه نادیده می‌گیرند یا انکار میکنند. راه‌حل‌شان هم طبیعتاً تشدید تحریم‌ها و فشار بیشتر بر مردم است تا جامعه را به سمت بی‌ثباتی و فروپاشی سوق بدهند.

برخی از جریان‌های سیاسی داخل کشور نیز رویه مشابهی دارند و همه نارضایتی‌ها را به تحریم‌های اقتصادی و دسیسه قدرت‌های خارجی نسبت میدهند و حاضر نیستند صدای قشر وسیعی از جامعه که در‌ وطن خود احساس غربت میکند و از فرط استیصال تنها راه ادامه زندگی را یا در مهاجرت از کشور و یا در فروپاشی نظامی سیاسی کنونی می‌بیند، را بشنوند.

امروز‌‌ تنها راه بازگرداندن ثبات و آرامش به جامعه و قرار دادن کشور در مسیر درمانی و حرکت کردن به سمت تعامل و سازندگی و پیشرفت، به رسمیت شناختن هر دوی این رنج‌ها توسط حاکمیت، تحلیل‌گران سیاسی و اجتماعی، فعالان مدنی و رسانه‌ای و شخصیت‌های فرهنگی، هنری، ورزشی و به تبع شهروندان عادی جامعه است. دردی که به رسمیت شناخته نشود درمان نمی‌شود.

در غیر این صورت، روند دو قطبی شدن جامعه، افزایش تضادها، گسترش شکاف‌ها، تشدید تنش‌ها، تضعیف انسجام ملی، مساعد گشتن فضای اجتماعی برای مداخله جریان‌های ایران‌ستیز خارجی، با سرعت هر چه بیشتر ادامه خواهد داشت و امنیت، ثبات و بنیان کشور را با خطرات بسیار جدی مواجه خواهد ساخت.