تهاجم فرهنگی در کشور ما، با اسباب بازی شدنی شده است

گروه فرهنگی- مصطفی مطهری: آنچه در قالب تهاجم فرهنگی طراحی و تدوین می گردد همیشه نمایان، مستقیم و زودبازده نیست بلکه در شرایطی سیاست های مذکور در حوزه ذهنیت سازی و تربیت انجام می گیرد. آنچه در این حوزه انجام می گیرد زمان بر، بطئی و تدریجی است و در بازده زمانی بالای چند ساله صورت می گیرد. داستان تهاجم فرهنگی در کشور ما از رهگذر واردات اسباب بازی به عنوان یک کالای هویت‌ساز مصداق عینی اتفاق مذکور در ذیل فرهنگ سازی، آموزش و تربیت ذهنی و روانی کودکان بر مبنای ارزش هایی است که با اسباب بازی وارد کشور می شود و چراغ خاموش در حال انجام می باشد.

به گزارش بولتن نیوز،نکته قابل توجه در این باره میزان گردش مالی بالا در این عرصه می باشد. در واقع آنچه در کشور ما در این حوزه یک امر عادیست رهاشدگی بازار اسباب بازی می باشد. بطوریکه علاوه بر گردش مالی باید به نقش فرهنگ سازی آن نیز توجه ویژه داشت. در ذیل مؤلفه گردش مالی هزار میلیاردی در این حوزه باید گفت بر حسب آمار منتشر شده در سال های گذشته، این حوزه بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان گردش مالی در کشور دارد، که  از این حجم تنها ۱۰ درصد آن مربوط به نمونه های داخلی است.

واقعیت امر این است که حوزه اسباب بازی به عنوان یک صنعت پولساز علاوه بر حجم بالای گردش مالی در کشور و دلالی های پیرامون آن، در حوزه فرهنگی نیز آسیب های فراوانی را به همراه دارد. بطوریکه همانطور که گفته شده یکی از مؤلفه های قدرت نرم در هر کشوری صنعت اسباب بازی است که براحتی با استفاده از متغیرهای تجاری سازی و بازارپردازی، به پیشبرد اهداف فرهنگی – اجتماعی کمک می کند. حال با توجه به غفلت و بی توجهی های مربوطه در این باره سوال این است که چه کسی و یا نهادی متولی صیانت فرهنگی – تربیتی در حوزه مذکور است؟ آیا متولیان از آثار مخرب و آسیب زای رویه مذکور که در فقدان کم توجهی ایجاد شده است آگاه هستند؟ بینش متولیان در این حوزه بر اساس کدام ارزش ها شکل گرفته است؟ آیا می توان رابطه ای میان دلالی ها در صنعت اسباب بازی با متولیان این حوزه پیدا کرد؟ چرا از سوی متولیان در عرصه مذکور یک مفهوم کلی در ارتباط با نقش تکوینی – تربیتی اسباب بازی خلق نمی شود؟ پشت پرده رهاشدگی ها در این حوزه چیست و کیست؟

در مجموع باید گفت که برای حل معضل مذکور باید یک هماهنگی جامع میان دستگاه ها و نهادهای مرتبط در حوزه اسباب بازی صورت بگیرد و در این رابطه تمام ابعاد مورد توجه قرار گیرد. بطوریکه با توجه به آسیب های وارده در این حوزه در بخش های صنعتی – اقتصادی و فرهنگی و نقشی که اسباب بازی در تکوین و شکل گیری شخصیت کودکان دارد اعمال نظارت ها و کنترل ها بر واردات این محصولات باید افزایش یابد و در کنار آن روند بومی سازی صنعت مذکور و تولید را به فراخور ارزش های فرهنگی و اجتماعی کشور مورد توجه قرار دهند و آن را عملیاتی کنند.