دوری از سیاه نمایی و تلخی بیش از حد؛ راه اکران موفق فیلم های ایرانی در سینماهای جهان

گروه فرهنگی: اگر پیگیر دنیای سینما و اخبار فرهنگی باشید، احتمالا این روز‌ها نام انیمیشن ایرانی «پسر دلفینی» به گوشتان خورده است. انیمیشینی که توسط یک تیم جوان ایرانی و سرمایه گذاری سازمان اوج تولید شده و هم اکنون در ۲۷۰۰ سالن سینمایی در کشور روسیه در حال اکران است. میزان فروش این انیمیشن ایرانی طبق آخرین اطلاعات موجود، رقم ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار بوده است که در قواره سینمای ایران، عدد بسیار بزرگی به حساب می‌آید و می‌تواند پیام‌های خوبی برای اهالی سینمای ما به همراه داشته باشد.

به گزارش بولتن نیوز، اولین و مهم‌ترین نکته‌ای که از عملکرد مناسب این فیلم در اکران جهانی آن می‌توان دریافت، اقبال مخاطب جهانی به آثاری است که طلب سنت معمول سینمای ایران، پر از سیاهی نباشند. نگاهی به آمار فروش سایر فیلم‌های ایرانی در اکران جهانی نشان می‌دهد که مخاطب عام به علت سیاه نمایی بیش از اندازه و تلخی بسیار زیاد آثار ایرانی، امکان ارتباط گرفتن با آن‌ها را ندارد. در همین جشنواره کن هم اخبار زیادی مبنی بر ترک سالن توسط بینندگان فیلم‌های ایرانی مخابره شد و در جدول رضایت مخاطبان، در انتهای فهرست جا داشتند. در واقع فارع از جشنواره‌ها که به علت مسائل سیاسی میل دارند تا آثار سینمای ایران را مورد توجه قرار بدهند، مخاطب عام هیچ رغبتی به این فیلم‌ها ندارد و ترجیح می‌دهد با فیم‌هایی رو به رو شود که زبانی جهانی و قابل فهم و فضایی روشن تر داشته باشند.

نکته دیگری هم که باید از شرایط فروش «پسر دلفینی» متوجه شویم، بازاریابی درست برای آثار سینمایی خودمان در خارج از کشور است. طبق گفته‌های محمدامین همدانی، تهیه کننده این انیمیشن، علاوه بر روسیه، به زودی قرار است این اثر با همین گستردگی در کشور‌های ترکیه، کره جنوبی، تایوان و مغولستان نیز اکران شود و در ادامه کشور‌های عربی و حاشیه خلیج فارس نیز در برنامه اکران «پسر دلفینی» قرار دارند. این اتفاق یعنی توجه پخش کننده اثر به ظرفیت‌های بالایی که در اکران بین الملی وجود دارد برای دور زن اوضاع نابسامان اکران سینمایی در کشور خودمان.

تصور کنید «پسر دلفینی» به جای آغاز اکران از روسیه، کار خود را در ایران شروع می‌کرد. آیا اساسا فرصتی برای دیده شدن این انیمیشن به وجود می‌آمد و امکان آن وجود داشت تا گیشه مناسب و دلگرم کننده‌ای برای این فیلم رقم بخورد؟! این وضعیت می‌تواند برای بسیاری از آثار سینمای ایران نیز تکرار شود. قابل کتمان نیست که سینمای ایران به لحاظ وضعیت توزیع و شیوه اکران، اوضاع بسیار بدی دارد و در بسیاری از شهر‌های کشور، اصلا سینمایی وجود ندارد.

قاعدتا در چنین وضعیتی اگر قیمت بلیت بالا باشد و شرایط اقتصادی مردم، آن‌ها را نسبت به تماشای فیلم‌ها در سینما‌ها بی رغبت کند، نمی‌توان نسبت به وضعیت اقتصادی سینمای ایران امیدوار بود. راه حلی که می‌تواند نسخه‌ای شفابخش برای نجات سینمای ایران از وضعیت بغرنج کنونی باشد، همین مسیری است که برای اکران «پسر دلفینی» طی شده است.

برنامه ریزی برای اکران گسترده در منطقه و کشور‌های آسیایی می‌تواند قدم بزرگی باشد برای ترمیم شرایط اقتصادی سینمای ایران. اما نباید از یک موضوع که در ابتدای مطلب گفته شد، غفلت کرد؛ سینمای سیاه نما و تلخی که برای مخاطب جهانی غیرقابل درک باشد، حتی در این شیوه اکران هم شکست خواهد خورد. دستیابی به بازار‌های جهانی قواعدی دارد که باید به آن‌ها توجه کرد وگرنه این ظرفیت قابل توجه نیز از دست سینمای ایران خواهد رفت.