رئیس سابق موساد: بزرگترین تهدید برای اسرائیل، خودمان هستیم نه ایران

به گزارش بولتن نیوز، «تامیر پاردو» رئیس سابق موساد (سرویس اطلاعات خارجی رژیم صهیونیستی) می‌گوید که بزرگترین تهدید برای این رژیم، ایران یا فلسطین نیست.

وی در گفتگو با روزنامه عبری «یدیعوت آحارانوت» با رد این‌که ایرانی‌ها یا فلسطینی‌ها بزرگترین تهدید برای رژیم صهیونیستی هستند، گفت که بزرگترین تهدید خود اسرائیل یا اسرائیلی‌ها هستند.

پاردو توضیح داد: «اسرائیل از زمان جنگ ژوئن / حزیران ۱۹۶۷ کشوری بدون استراتژی است و هیچ مقام مسئول اسرائیلی نمی‌تواند به سوال درباره دیدگاه خود برای ایجاد کشوری برای یهودیان در ۳۰ سال آینده پاسخ دهد».

وی تاکید کرد: «سیستم خودتخریبی که طی سال‌های گذشته در اسرائیل در حال اجرا و افزایش است، بزرگترین تهدید برای آن است و این وضعیت، شبیه دوره تخریب معبد دوم که در سال ۵۱۶ قبل از میلاد رخ داد، است. اسرائیل در حال از هم پاشیده شدن است و دوره‌ای حساس و تاریخی را تجربه می‌کند که مربوط به وجود اختلافات داخلی است. اختلافاتی که گریبان هر دولت جدید را گرفته است. به ویژه که حزب اپوزیسیون لیکود به ریاست بنیامین نتانیاهو همیشه از به رسمیت شناختن نتایج انتخابات پیش خودداری کرده است. انتخاباتی که با آن، حزب یمینا و نفتالی بنت قدرت را در کشور به دست گرفت. اما نتانیاهو همواره در تلاش است که ائتلاف حاکم در تل آویو را سرنگون کند».

رئیس سابق موساد، هفته پیش نیز طی یک سخنرانی در کالج نتانیا، با اشاره به وضعیت کنونی کنست گفت که «اسرائیل تصمیم گرفت سیستم خود تخریبی خود را فعال کند.

وی خطاب به طبقه سیاسی افزود: «تا دیر نشده دست بردارید، ما چیزی یاد نگرفتیم. وقتی در دهکده جهانی زندگی می‌کنیم، همه چیز باز است و همه هر روز تماشا می‌کنند که این‌جا چه می‌گذرد.. آیا ما چیزی یاد نگرفتیم؟».

به نوشته «رأی الیوم»، پاردو نخستین مقام صهیونیستی که چنین اظهاراتی را بر زبان می‌آورد. در می‌گذشته، «ایهود باراک» نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی از نزدیک بودن زمان زوال اسرائیل پیش از هشتادمین سالگرد اعلام موجودیت جعلی‌اش ابراز نگرانی کرد و در مطلبی در آن زمان در یدیعوت آحارونوت چاپ شد، ابراز نگرانی کرد که رژیم اشغالگر دچار نفرین دهه هشتم شود و عمر آن پیش از هشتادمین سالگرد اعلام موجودیتش، پایان یابد.

وی نوشت: «در طول تاریخ یهود، یهودیان بیش از هشتاد سال حکومت نداشتند، مگر در دو دوره پادشاهی داود و دوره حشمونیان و در هر دو دوره، آغاز تجزیه آن‌ها در دهه هشتم بوده است».