با افزایش سود قندی‌ها P/E این صنعت کاهش خواهد یافت

به گزارش بولتن نیوز، مریم قاسمی نژاد کارشناس بازار سرمایه گفت: در سطح کشور ۳۵ کارخانه شکر چغندری و ۹ کارخانه شکر نیشکری موجود بوده که ۹ کارخانه شکر چغندری به دلیل قدمت و فرسودگی تجهیزات، عدم امکان بازسازی به دلیل عدم توجیه اقتصادی و عدم کشت کافی چغندر در بعضی مناطق به دلیل کمبود آب، متوقف و از چرخه تولید کنار رفته اند و از ۲۶ کارخانه فعال، سهام ۱۰ شرکت با نماد‌های قثابت، قصفها، قنیشا، قشکر، قلرست، قزوین، قشهد، قهکمت، قپیرا و قمرو در بازار بورس و ۶ شرکت با نماد‌های قشرین، قنقش، قچار، قجام، قشیرو، قیستو در فرابورس معامله می‌شود.

کارشناس بازار سرمایه گفت: ارزش صنعت قند و شکر در ابتدای سال ۱۴۰۰ در بورس رقمی بالغ بر ۲۴ هزار و ۹۰۰ میلیارد تومان بود که پیش بینی می‌شود در سال ۱۴۰۱ به ۱۶ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان برسد. البته دلیل کاهش ارزش بازار این صنعت در سال ۱۴۰۰ به دلایل مختلفی از جمله نااطمینانی حاکم بر بازار و به تبع آن عدم اقبال سرمایه گذاران به حضور در این بازار و همچنین رشد بازار‌های موازی مثل بازار ارز دیجیتال بوده است.

در سال ۱۴۰۰ مواد اولیه شرکت‌های قندی که عمدتا چغندر قند است با افزایش نرخ مواجه شد که این رویه کماکان ادامه دارد. به طوری که دولت برای سال ۱۴۰۱ قیمت چغندر بهاره بر مبنای عیار ۱۶، هر تن یک هزار ۷۰۰ تومان و قیمت چغندر پاییزه با عیار ۱۵، یک هزار و ۶۴۱ تومان به تصویب رساند که همین امر موجب افزایش بهای تمام شده محصولات این شرکت‌ها خواهد شد و شرکت‌ها برای حفظ حاشیه سود ناچار به اعمال افزایش نرخ خواهند بود.

او می‌گوید: در سال ۱۴۰۰ به علت افزایش تقریبا دو برابری نرخ شکر، افزایش جذب چغندر به دلیل افزایش سطح زیر کشت زمین‌های زراعی که منجر به افزایش در تولید و فروش شرکت‌ها شد و همچنین ثبات نسبی حاشیه سود این شرکت ها، وضعیت مطلوب تری نسبت به سال ۹۹ داشتند؛ به طوری که در ۶ ماه نخست سال ۱۴۰۰ یک هزار و ۳۶۵ همت درآمد کسب کردند. این درحالیست که در مدت مشابه سال ۹۹ حدود ۶۰۳ میلیارد تومان درآمد کسب کرده بودند. بنابراین برای سال ۱۴۰۱ ما با p/e‌های پایین تری برای این گروه مواجه خواهیم بود.

دلیل افزایش قیمت شکر را عمدتا می‌توان در افزایش قیمت چغندر قند که ماده اصلی این محصول و هزینه واردات شکر خام که ماده اولیه این صنعت است، دانست. بطوریکه با حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی این شرکت‌ها دیگر برای واردات مواد اولیه خود ارز دریافت نمی‌کنند و باید شکر خام را با ارز نیمایی وارد کنند. همین امر می‌تواند حاشیه سود آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. بطور کلی نرخ وارداتی شکر خام در مبدا، حدود ۴۲۰ الی ۴۳۰ دلار در هر تن است، تا این ماده اولیه به درب کارخانه در ایران برسد حول و حوش ۵۰۰ دلار خواهد شد که با احتساب هزینه گمرک و هزینه حمل و نقل به ۱۸ الی ۱۹ هزار تومان خواهد رسید. در حالیکه هزینه تولید شکر خام در داخل کشور ۳۵۰۰ تا ۴ هزار تومان ارزان‌تر بدست می‌آید که خود باعث ایجاد مزیت نسبی می‌شود و همین عامل باعث می‌شود که دولت به تولید داخلی روی آورد.

در سال ۱۴۰۰ در مجموع تولید چغندر بهاره و پاییزه، ۶.۵ میلیون تن بوده که از این میزان ۸۷۰ هزار تن شکر تولید می‌شود. با احتساب ۷۰۰ هزار تن استحصال از ۷ میلیون تن نیشکری که در سال ۱۴۰۰ داشتیم، مجموع تولید شکر در سال گذشته به ۱ میلیون و ۵۷۰ هزار تن تا ۱ میلیون ۵۸۰ هزار تن رسید و باتوجه به ذخایری که در کشور داریم حداقل تا تابستان ۱۴۰۱ از واردات شکر خام بی‌نیازیم.

سرمایه‌گذاری در این صنعت نیز همانند سایر صنایع با ریسک‌هایی از جمله نقد شوندگی، ریسک وصول مطالبات، نرخ بهره و نرخ ارز، تحریم‌های جهانی و شرایط آب و هوایی، تغییرات قوانین حکومتی مانند قیمت گذاری دستوری، مشکلات نقل و انتقالات بانکی و واردات در سایه تحولات بین المللی مواجه است.