قانون خشکبار صادرکن به جاش موبایل وارد کن مفسده ساز است

گروه اقتصادی: بعد از انتشار خبر کارگروه هماهنگی سیاست های ارزی و تجاری برای دادن مجوز واردات موبایل و تبلت از محل صادرات پسته و آجیل و تخمه، مهرداد جمال ارونقی معاون سابق امورگمرکی با ارائه امارهایی به این مصوبه واکنش نشان داد و ان را مفسده انگیز نامید.

به گزارش بولتن نیوز، انجمن واردکنندگان موبایل، تبلت و لوازم جانبی اعلام کرده که با مصوبه کارگروه هماهنگی سیاست‌های ارزی و تجاری مقرر شده تهاتر ارز صادرات خشکبار با واردات موبایل بالای سیصد دلار صورت گیرد.

بنابراین از هفته آینده این مصوبه برای کل برند آیفون و سری‌های N و S و Z سامسونگ اجرا خواهد شد.

بر این اساس برای مدل‌های یاد شده ارز نیمایی تخصیص داده نخواهد شد و این مدل‌ها از این پس با قیمت ارز آزاد (با اختلاف ۱۰ تا ۱۵ درصد با ارز نیما) وارد کشور خواهند شد.

در واکنش به خبر فوق، ارونقی معاون سابق امور گمرکی گمرک ایران نوشت: به گفته سازمان توسعه تجارت ایران، در سال گذشته:

 ۷۷۶ هزار تن خشکبار ایران به ارزش ۲ میلیارد و ۳۶ میلیون دلار به کشورهای هدف صادر شده است.

از این میزان:

 صادرات پسته به تنهایی معادل ۲۰۴ هزار تن به ارزش یک میلیارد و ۳۷۲ میلیون دلار بوده و ۶۷ درصد از کل صادرات این گروه را در برداشته است.

 صادرات خرما معادل ۳۳۹ هزار تن به ارزش ۲۹۷ میلیون دلار بوده وصادرات کشمش نیز در سال ۹۹ معادل ۱۷۶ هزار تن به ارزش ۲۳۴ میلیون دلار بوده است.

 در سال ۱۳۹۹ ، تعداد ۱۵/۶ میلیون گوشی به ارزش ۲/۴۷ میلیارد یورو وارد کشور شده که گوشی های با ارزش بیشتر از ۳۰۰ یورو با تأمین ۶٪ نیاز بازار ، ۳۰٪ منابع ارزی (بیش از ۷۰۰ میلیون یورو) را مصرف نموده اند.

بصورت کلی ۵۰۰ میلیون یورو از کل واردات گوشی موبایل ، صرف واردات برند اپل با تأمین بازار ۴٪ شده است.

پ.ن: با توجه به آمار ، چند نکته جالب توجه هست:

۱- بیشترین سهم صادرات خشکبار کشور به ۳ کالای «پسته» ، «خرما» و «کشمش» اختصاص دارد و بدون درنظر گرفتن این سه قلم خشکبار صادراتی ، مابقی خشکبار صادراتی کشور معادل ۱۳۳ میلیون دلار خواهد بود؛

۲- کل ارزی که برای واردات گوشی های بالای ۳۰۰ دلار در یکسال ، مورد نیاز است نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار است ، یعنی «فقط» معادل نصف ارز صادراتی پسته، مگر اینکه هدف دولت ، افزایش واردات گوشی بالای ۳۰۰ دلار (که‌عمدتاً مرتبط با برند امریکایی اپل هست) باشد، که چنین موضوعی نیز از دولت، بعید به‌نظر می رسد؛

۳- به نظر می رسد اینگونه پیش شرط ها باید در کشوری مانند «ایران»، به عنوان مزایا و تسهیلات صادراتی - نه به عنوان یک شرط اجباری - در نظر گرفته شوند ؛ در غیر اینصورت قطعاً ، علاوه بر مفسده های اولیه ای که در صادرات و واگذاری پیمان و پروانه وجود دارد ، ماجرای شیرین «صادرات سیب و واردات موز» رقم خواهد خورد که‌ اگر پیگیری های شخص من به همراه پیگیری های رسانه ها نبود ، الان چند ده هزار تن موز در مرز بازرگان و بوشهر ، رسوب کرده بود (شما بخوانید موجود بود) و همه‌دنبال پرتقال فروش بودند؛

۴- منتظر بودم با این اقدام ، شهر «مراغه» ، تبدیل به «هاب» واردات موبایل و حاج آقا «حسن نژاد» ، به عنوان «سلطان آجیل ایران» شناخته شود اما‌ استان کرمانی ها ، گوی سبقت را با صادرات «پسته» و «خرما» از آذربایجانی ها ربودند ،اما آذربایجانی ها هم ترجیح‌ می دهند با کشمش ، «آب،دوغ،خیار» درست کنند تا اینکه با فروش و صادرات آن بخواهند آیفون وارد کنند؛ اگر «صابون» بود شاید قضیه فرق می کرد.