مدیران بجای عوض کردن پروفایل‌ها، به شیوه مدیریت مردمدارانه حاج قاسم عمل کنند

گروه سیاسی ـ مصطفی مطهری: این روزها اخبار رسانه‌های داخلی پرشده بود از مطالبی درباره حاج قاسم و اقداماتشان. از این‌طرف و آن‌طرف از حاج قاسم می‌نوشتند و مصاحبه می‌کردند. اگرچه این موضوع خوشایند است و دل‌نشین ولی آنچه ناراحت‌کننده بود عدم باور مدیران شعاری به شیوه مدیریت حاج قاسم است.

به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، اگر حرف و عمل یکی بود اکنون تکثیر مدیریتی حاج قاسم در کشور را شاهد بودیم. یادمان نمی‌رود وقتی سیل در خوزستان خانه‌ها را ویران کرد و مردم را بی‌خانمان کرد؛ حاج قاسم با خضوع تمام در میان سیل‌زدگان حضور یافت و از آن‌ها دلجویی کرد اما استاندار آن روزهای خوزستان پرخاشگرانه به مردمِ ناراحت از شرایط می‌تاخت و تهدیدشان می‌کرد. واقعیت این است که عرصه مدیریتی در کشور پرشده از مدیران پرخاشگر و ازخودراضی که خود را برتر از مردم می‌پندارند.

حال کارگر خوب نیست، معیشت مردم با مشکلات جدی روبروست، اوضاع اقتصادی خراب است، گوش شنوایی برای شنیدن حرف‌های مردم از اقشار ضعیف جامعه نیست، مدیران همگی از دَم لیبرال شده‌اند، مردم و مشکلاتشان برای مدیران ارزنی ارزش ندارند، کشاورز مشکل دارد، صنعتگر و تولیدکننده آهشان بلند شده است، جوانان سردرگم از شرایط زندگی‌شان هستند، از انقلاب و مبانی آن تنها شبحی باقی‌مانده است، انگار انقلاب و ارزش‌های آن از عرصه مدیریتی کشور رخت بربسته است، منافع فردی جای منافع جمعی را گرفته است، الیگارشی مدیریتی در کشور نهادینه شده و بیداد می کند، مدیران خود برتر پندار و خود عالم معیار بر تمام جوانب زندگی مردم سیطره افکنده اند و ... حال سوال اینجاست مقصر این شرایط و احوالات کیست؟ مدیری که پوستر حاج قاسم را بر دست گرفته یا عکس ایشان را در پروفایل پیام رسان هایش قرار داده آیا از درد مردم بی خبر است؟ آیا نمی داند حاج قاسم خود را وقف انقلاب و مردم کرد؟ بنظر می رسد تغییر پروفایل‌ها به معنای ریا در همرنگ جماعت شدن است و برای حفظ صندلی و منصب می باشد.

سوال اینجاست اگر حاج قاسم بود به مانند استاندار کرمانشاه بجای حل مشکل مردم به دنبال تجلیل از خود به سبک باستانی یا امروزی بود؟ به مانند مسئولان استانی، کارگران سد شفاورد در استان گیلان را به حال خود رها می‌کرد که ماه هاست حقوقی دریافت نکرده اند؟ آیا حاج قاسم نسبت به وضعیت کارگران و مشقت های آن‌ها در کنار بی توجهی مسئولان اعتراض نمی‌کردند؟ آیا حاج قاسم برخورد با مدیران فاسد جهت احقاق حقوق مردم را دنبال نمی‌کرد؟ آیا حاج قاسم در مقابل انتصابات بد و اشتباه سکوت می‌کرد و نسبت به آن‌ها اعتراض نمی‌کرد؟ پاسخ ساده است حاج قاسم درد مردم را داشت، نه به دنبال تجلیل بود نه پشت میز نشینی. نه به دنبال ایجاد رانت و رابطه. نه شبکه سازی و نه رفاقت بازی؛ حاج قاسم از مردم بود و مردم را از خود می دانست نه جدا از آن‌ها.

واقعیت این است که مدیریت امروز کشور، مدیریت نان به نرخ روز خوری است؛ امروز حاج قاسم به سپر مدیریتی عده زیادی تبدیل شده و روز دیگر حاج قاسم های دیگر. باید فکری به حال مدیریت کشور کرد. باید نسخه حاج قاسم را در قالب الگوی مدیریتی تکثیر کرد. باید در برابر نمایش ها ایستاد. باید انقلاب و مبانی آن را که حاج قاسم را پرورش داد تولید و بازتولید کرد. باید انقلاب و کشور را از مدیریت کنونی خانه تکانی کرد. انقلاب به مدیران مومن به انقلاب و مردم و کشور مانند حاج قاسم نیاز دارد نه مدیران پروفایلی و شعاری که مردم و مشکلاتشان پشیزی برایشان ارزش ندارند. یادمان نرود که مرام و مسلک حاج قاسم شوآف و نمایش نبود بلکه در میدان عمل بودن بود.