«عکس گرفتن» با «عکاسی» متفاوت است؛ عکاسی تاریخ‌نگاری مصور است!

گروه فرهنگی: عکاسی را می‌توان هنر خوب دیدن تعبیر کرد. تصاویری که ما همه‌روزه می‌بینیم و از کنار آنها بی‌تفاوت می‌گذریم وقتی در قاب تصویر قرار می‌گیرند، زیبایی و ساختارشان ما را به تعجب و تحسین وا‌می‌دارند.

به گزارش بولتن نیوز، گاهی عکاس ما را با خود به دنیایی می‌برد که باوجود آشنا بودن ما با آن دنیا، برای ما جذاب، شگفت‌انگیز، رؤیایی، وهم‌آلود، زیبا یا تأسف‌بار و غم‌انگیز است. گاهی اوقات لحظه‌هایی را که در عکس‌هایش به تصویر می‌کشد، داستانی به‌اندازه یک قرن به همراه دارد. تصاویر گاهی آدمی را به اعماق تاریخ می‌برند و لحظاتی ما را از دنیای فعلی خارج می‌سازند. تصاویر قدیمی، عکس‌های جنگ، طبیعت، مراسم غم و شادی و ... هرکدام ما را بی‌واسطه به دنیایی می‌برند که گاهی اوقات باوجود عدم حضور در آن ثانیه‌ها و لحظات، خود را حی و حاضر در آن مقطع می‌بینیم. عکاس امروز را برای فردای آیندگان ثبت می‌کند. عکاسان را می‌توان تاریخ‌نگار مصور نامید.

برای آشنایی بیشتر با جایگاه عکس و عکاسی در بین شهروندان و جامعه مصاحبه ای را که با رویا بانویان صورت گرفته است، بخوانید.

*چه شد به سمت عکاسی رفتید؟

برادر من در همدان عکاس است و با عکاسی بیگانه نیستم. حضور یک عکاس در خانواده و رفت‌وآمد به کارگاه ایشان باعث ایجاد علاقه در من شد و به سمت عکاسی کشیده شدم. ابتدا این کار را به‌صورت تجربی آغاز کردم ولی بعد از گذراندن دوره‌های مختلف، به‌صورت حرفه‌ای به سراغ این هنر رفتم.

*آیا برای عکاسی باید دوره خاصی دید؟

کار هنری دارای پیچیدگی‌ها و ریزه‌کاری‌های فراوانی است که آدمی را تا سال‌های نیازمند آموزش و دوره می‌کند. درواقع انجام کارهای هنری بدون آموزش دیدن و گذراندن دوره‌های مختلف، توهین به بزرگان آن عرصه است و بنده هیچ‌وقت خودم را بی‌نیاز از آموزش و استفاده از تجارب بزرگان این عرصه نمی‌بینم. تاکنون چندین دوره عکاسی گذرانده‌ام و همواره مترصد آن هستم تا با شروع یک دوره جدید در آن شرکت کنم و به دانش خودم بیفزایم.

*امروز باوجود گوشی‌های هوشمند و دوربین‌های دیجیتال دسترسی به دوربین عکاسی آسان شده آیا می‌توان نتیجه گرفت که عکاسی هم آسان و عمومی شده است؟

به عقیده بنده فناوری و دیجیتال به همان اندازه که با راحتی کار، افزایش سرعت و بی‌شمار مزایای فنی به هنر عکاسی خدمت کرد، به همان اندازه نیز در حق این هنر اجحاف شد. با دسترسی آسان همه به این فناوری همان‌طور که نصف جماعت بدون داشتن تخصص و گذراندن دوره خودشان را خبرنگار می‌دانند و در صفحات مجازی ادای خبرنگاران را درمی‌آورند، امروزه موبایل به دستان هم به‌ویژه در مراسم مختلف، جای عکاسان حرفه‌ای را پرکرده‌اند و حتی با هل دادن و جلوتر قرار گرفتن از عکاسان حرفه‌ای فرصت تصویربرداری را به اهل‌فن نمی‌دهند! همین عکاسان غیرحرفه‌ای عکس‌هایی از افراد در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست پخش می‌کنند که صاحبان عکس‌ها با دیدن عکس خود حس می‌کنند مورد تمسخر قرارگرفته‌اند! به همین دلیل دیدگاهشان نسبت به‌عکس و عکاسی تغییر می‌کند.

باید اشاره داشت همان‌طوری که «توپ‌بازی» با «فوتبال» تفاوت دارد یا «آبتنی» با «شنا» متفاوت است، «عکس گرفتن» هم با «عکاسی» تفاوت‌های اساسی دارد و رعایت اصولی نظیر تنظیم دوربین، استفاده از مناسب از نور، کادربندی، نسخه پشتیبان، رعایت قانون یک‌سوم، سرعت شاتر، قرار گرفتن در مکان مناسب و ... بخشی از اصول ابتدایی عکاسی هستند که «عکس گرفتن» را از «عکاسی» متمایز می‌سازند.

*آیا واقعاً عکاسی هنری پول‌ساز است؟

شرایط اقتصادی مردم باعث شده تا عده‌ای حتی در مراسم عروسی هم از عکاس و فیلم‌بردار حرفه‌ای استفاده نکنند و به همان عکاسی با گوشی بسنده کنند. بااین‌وجود باید اذعان داشت از هنر هم می‌توان درآمد داشت و دولتمردان باید بستر و زمینه ایجاد اشتغال از هنر را فراهم سازند؛ اما بنده در این حرفه متوجه شدم برخی تجار، مدیران مجموعه‌های اقتصادی و حتی عروس و دامادها اهمیت عکس و عکاسی و جایگاه هنر را بیشتر از متولیان فرهنگی کشور درک می‌کنند!

*جایگاه عکاسی در زندگی مردم کجاست؟

در گذشته که مردم کمتر به دوربین عکاسی دسترسی داشتند و حتی زمانی که تعداد دوربین‌‌‌‌های عکاسی افزایش پیدا کرد و عکس ها روی کاغذ عکس چاپ می‌شد، مردم بیشتر به نگهداری عکس‌‌‌‌های گرفته توجه می‌کردند. چون تعداد عکس ها کمتر بود. اما امروز کمیت مورد توجه است و مردم بیشتر به گرفتن عکس در لحظه فکر می‌کنند و هیچ کس به فکر جمع آوری و آرشیو کردن عکس ها نیست. به عبارت دیگر در گذشته یک نفر عکس می‌گرفت و بقیه حواس شان به عکاس بود تا عکس کیفیت خوبی داشته باشد اما الان همه عکس می‌گیرند و هیچ کس به کیفیت عکس توجه ندارد!

در حقیقت ذائقه مردم عوض شده است و بیشتر افراد به ویژه جوانان علاقه مند به گرفتن عکس و اشتراک گذاشتن آن در فضای مجازی هستند و گاهاً تعداد عکس یا فضای خاص از کیفیت عکس برایشان مهم تر است.

*چه توصیه ای به کسانی که به عکاسی علاقه مند هستند دارید؟

حقیقت امر داشتن ذوق هنری با داشتن علاقه متفاوت است. امروزه بسیاری دوست دارند بازیگر شوند ولی فقط تعداد کمی وارد عرصه بازیگری به صورت می‌شوند. شاید عکاسی با بازیگری و فوتبال متفاوت باشد ولی اساساً برای ورود به عرصه‌‌‌‌های هنری علاوه بر علاقه و استعداد، آموزش نیز یک ضرورت و اصل است و من به علاقه مندان به هنر عکاسی توصیه می‌کنم، تنها به داشتن علاقه برای ورود به عرصه‌‌‌‌های هنری اکتفا نکنند و حتماً نزد اساتید دوره‌‌‌‌های مختلف بگذرانند و خودشان را از تجارب بزرگان بی نیاز نبینند.

*سخن پایانی؟

بی تردید حمایت خانواده در بروز موفقیت در هر کاری انکارناپذیر است و من هم از این قاعده مستثنی نیستم و همواره خودم را مدیون حمایت‌‌‌‌های خانواده می‌دانم. از همه کسانی که در این راه مشوق بنده بوده اند و بی منت تجارب شان را در اختیار من گذاشتند به ویژه همکارانم تشکر می‌کنم.

در پایان از مسئولان فرهنگی استان هم تقاضا دارم از ظرفیت‌‌‌‌های هنری در باز تعریف مبلمان شهری و جلوه‌‌‌‌های بصری بیشتر استفاده کنند و با ایجاد فرصت‌‌‌‌های مختلف نظیر برگزاری نمایشگاه، جشنواره و غیره مسیر را برای شناساندن هنر‌‌‌‌های تجسمی و سایر هنرها هموار سازند.