دولت کرکره‌ی آموزش و پرورش را پایین کشید

گروه اجتماعی- مصطفی مطهری: از میان وزرای معرفی شده دولت برای گرفتن رای اعتماد از مجلس تنها وزیر معرفی شده برای وزارت آموزش و پرورش نتوانست در سوم شهریور رای اعتماد را از مجلسی ها بگیرد. قصه معرفی وزرای پیشنهادی برای وزارتخانه مهمی چون آموزش و پرورش از سوی دولت به مجلس و عدم اعتماد مجلس به این افراد همچنان ادامه دارد و این وزارتخانه مهم بصورت سرپرست اداره می شود.

به گزارش بولتن نیوز، پس از اینکه «حسین باغگلی» نتوانست از مجلس رای اعتماد بگیرد، با گذشت حدود ۷۵ روز از آغاز به کار دولت، «مسعود فیاضی» به عنوان دومین گزینه دولت برای وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی شد اما سرنوشت فیاضی نیز به همان مسیری ختم شد که باغگلی رفته بود. حالا «یوسف نوری» به عنوان سومین گزینه دولت برای وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی شده است که بنا به گفته «علی نیکزاد» نایب رییس مجلس شورای اسلامی جلسه رای اعتماد به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش ۷ آذرماه برگزار می‌شود.
حال پرسش اینجاست علت اینکه ماراتن معرفی وزیر آموزش و پرورش از سوی دولت و عدم اعتماد مجلس به آن که همچنان ادامه دارد چیست؟ چرا این وزارتخانه هنوز بصورت سرپرست اداره می شود؟

واقعیت این است که وزارتخانه مهمی مانند آموزش و پرورش نیاز به یک فرد خبره و کاردان دارد. مسئله ای که از سوی دولت جهت انتخاب وزیر پیشنهادی این وزارتخانه مغفول مانده است. در واقع آنچه در این باره بدیهی به نظر می رسد این است که دولت در خصوص معرفی وزیر آموزش و پرورش عملکرد ضعیفی داشته است. دلیل این ادعا نیز معرفی افراد پیشنهادی برای این وزارتخانه است که نه تنها تجربه بلکه رزومه های متناسب با این وزارتخانه نیز در کارنامه آنها یافت نمی شود.

در حقیقت روند معرفی افراد پیشنهادی از سوی دولت برای کرسی وزارتخانه مهم آموزش و پرورش این شائبه را ایجاد می کند که ممکن است اصلاً دولت به اهمیت این وزارتخانه پی نبرده است و آن را علیرغم وظایف و مسئولیت هایش کوچک می شمارد. به واقع گویا دولت متوجه این امر نیست که آینده کشور به عملکرد این وزارتخانه مربوط می باشد. بنحویکه اگر اهمیت آینده سازی کشور، در انتخاب وزرای پیشنهادی برای وزارتخانه آموزش و پرورش مد نظر بود مطمئناً این افراد به هیچ وجه به مجلس معرفی نمی شدند. افراد ضعیفی از حیث کارنامه و تجربه، که نه تنها نمی توانند در این وزارتخانه آینده سازی کنند بلکه مشخص نیست براساس چه معیاری و از چه کانال و مجاری انتخاب و معرفی شده اند.

سوال اینجاست که چرا دولت از چهره های ویژه این امر برای انتخاب وزیر پیشنهادی مشورت نگرفته و نمی گیرد؟ چرا نگاه سیاسی در انتخاب وزیر برای این وزراتخانه که باید عاری از هرگونه نگرش و گرایش سیاسی و... باشد بر انتخاب و معرفی فرد شایسته و کاردان غالب شده است؟ این ها سوالاتی است که دولت می باید در این باره به آنها پاسخ دهد. چرا که عدم اعتماد مجلس به گزینه سوم دولت می تواند هم به تداوم چرخه معرفی و عدم اعتماد بیانجامد و هم موجب آسیب هایی بر بخش و بدنه آموزشی کشور ختم گردد.