رزمایش ترکیه – آذربایجان، رزمایشی که علت آن را باید از درون انگیزه های ترکیه جستجو کرد

گروه بین الملل- مصطفی مطهری: «پینا کارا» سخنگوی وزارت دفاع ترکیه اعلام کرد نیروهای مسلح این کشور به همراه نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان برای شناسایی زمین‌های مین‌گذاری شده و مین‌روبی مناطقی که از ارمنستان پس گرفته شده است یک رزمایش نظامی در «نخجوان» با نام «تیپ برادر» برگزار خواهند کرد. او در ادامه افزود: برگزاری رزمایش تیپ برادر میان ترکیه و جمهوری آذربایجان برای هماهنگ‌سازی فعالیت‌های مشترک، برنامه‌ریزی آموزشی و مدیریت انجام می‌پذیرد. در حال حاضر نیروهای مسلح آذربایجان به فعالیت‌های آموزشی خود ادامه می‌دهند. سخنگوی وزارت دفا تریکه تاریخ این رزمایش را نیز ۵ الی ۸ اکتبر (۱۳‌ الی ۱۸ مهرماه) بیان کرده و اضافه کرد: هدف این رزمایش توسعه دوستی، همکاری و هماهنگی بین نیرو‌های زمینی ترکیه و جمهوری آذربایجان است.

به گزارش بولتن نیوز، و اما نکات تحلیلی درباره دلایل اعلام این رزمایش و اهمیت انجام آن که باید مورد توجه قرار گیرد:

1- این اتفاق به معنای آغاز واقعی یک جنگ سرد میان ایران با ترکیه خواهد بود که در زمین باکو انجام می گیرد. در واقع آنکارا این رزمایش را به نوعی به سبب مقابله به مثل با ایران طراحی کرده است تا قدرت نظامی خود را به رخ بکشد. رزمایشی که مبنای آن تقابل با رزمایش ایران در مناطق شمال غربی کشور می باشد.

2- به نظر می رسد آنکارا از طریق این رزمایش تلاش دارد تا به طرحی که تا پیش از این در محافل خبری رسانه ای شد جامه عمل بپوشاند. طرحی که تا پیش از اعلام رسمی ایران به برگزاری رزمایش در شمال غربی کشور، اشغال مناطقی از ارمنستان(عملیات غافگیرانه جهت حمله به سیونیک جهت تسلط بر دالان زنگزور و قطع ارتباط مرزی ایران با اروپا) را در دستور اجرا قرار داده بود. در واقع عملیاتی شدن این طرح به معنای پایانی بر همجواری ایران با ارمنستان می باشد. طرحی که اگر بواسطه این نمایش نظامی انکارا – باکو و در پوشش رزمایش مشترک میان آنها عملیاتی شود بن بست ژئوپلیتیکی را بر ایران تحمیل خواهد کرد.

3- این رزمایش مشترک با این هدف انجام گرفته است تا این نکته را به ایران یادآور کنند که اگر ایران اکنون تنها شده و به تنهایی دست به انجام مانور زده است باکو تنها نیست و راهبرد آنها در هر شرایطی تحمیل انگاره هایی از مسائل و شاخص های مختلف بر تهران است و بر استمرار و امتداد آن اصرار نیز دارند.

4- در واقع ترکیه با این رزمایش می خواهد این پاسخ را به ایران بدهد که ترکیه پا پس نکشیده است و آنچه ایران در شمال غربی اجرایی کرده است علیه اقدامات خود در باکو می داند. از این رو درصدد است بدون فوت وقت در مقام پاسخگویی برآید و حتی از درون آن به بخشی از اهداف توسعه طلبانه خود دست یابد.

5- و بالاخره اینکه آنچه امروز ترکیه را اینگونه متهور کرده است ناشی از رفتارهایی که از سوی ایران رخ داده است. بطوریکه اگر در نبرد قره باغ ، تهران آنچه در قره باغ رخ داد را به موضوعات دینی – مذهبی گره نمی زد و برحسب منافع ملی و شاخص های منطقه ای در عرصه سیاست منطقه ای بدان می نگریست و عمل می کرد امروز مطمئناً شرایط موجود حادث نمی شد و اگر هم می شد شدتی به این میزان نداشت. از سوی دیگر اگر ایران در بزنگاه های مهم مانند کودتا در ترکیه(2016) به داد اردوغان نمی رسید امروز ایده های توسعه طلبانه اردوغان در درون سیاست خارجی این کشور(ایران ستیزی او، فارس ستیزی او، قومیت گرایی او، نژادگرایی او و ... )  محلی از اعراب نداشت. به علاوه اینکه سیاست گذاری های بن بست ساز ایران در همکاری با ترکیه علیرغم شناخت ماهیت سیاستگذاری های تهاجمی این کشور علیه ایران در طول دهه های گذشته شرایط موجود را برای ایران خلق کرده است. در واقع اگر ایران نیز به مانند ترکیه تلاش می کرد تهدیداتی داخلی(علویان ترک و حتی کردها) و خارجی را برای این کشور فعال کند امروز ترکیه تهییج قومیتی و خارجی را در دستور کار قرار نمی داد.

6- در مجموع باید اینگونه گفت که ترکیه زمانی شمشیر دشمنی با ایران به نام فارس از غلاف کشید و جلوه ای علنی به آن داد که در جریان ظهور تروریست های تکفیری در سوریه و حمایت از آنها در جبهه مخالف ایران قرار گرفت. این دشمنی زمانی شدیدتر شد که ترکیه در ذیل روند بحران در سوریه به این کشور لشکرکشی و حمله به مناطق کردنشین سوریه که قرابت تاریخی – هویتی – نژادی با ایران دارند تخریب هویتی را در دستور کار قرار داد و مجسمه کاوه آهنگر را در استان عفرین به پایین کشید و پرچم ترکیه را به جای آن نصب کرد. در واقع این اقدام ترکیه جنگی علیه اساطیر ایرانی بود که در باور اسطوره ای کردها در ذیل یک دسته بندی واحد با اساطیر ایرانی قرار دارند.