کارگران شرکت شفاورد مصداق فراموش شدگانند

گروه اجتماعی -  مصطفی مطهری: بحران عدم پرداخت حقوق کارگران و معوقاتی که در این عرصه ایجاد شده است از جمله میراث های ماندگاری است که از مدیریت پیشین بر ساحت اداری کشور تا به امروز به جا مانده است.

به گزارش بولتن نیوز، حال با توجه به تغییرات موجود آنچه مورد انتظار است پیگیری مطالبات به حق کارگرانی است که گرفتار این مصیبت هستند. شرکت شفاورد گیلان نمونه و مصداق جامع و کاملی از این مسئله است. بطوریکه کارگران این شرکت ماه هاست هیچ گونه دریافتی نداشته اند و اعتراضات آنها هم به گوش مسئولان ذیربط نمی رسد.

عدم دریافت حقوق و مزایا از اردیبهشت ماه تاکنون براساس آنچه گزارش شده است روز به روز عرصه زندگی و معیشت را بر کارگران این شرکت بزرگ تنگ تر کرده است و آنها را در تنگنا زندگی قرار داده است.

واقعیت امر این است که چالش ها و تهدیداتی که در درون این گونه بحران ها بر می خیزد چالش ها و تهدیداتی چند بعدی(صنفی – سیاسی - امنیتی) است. چالش های صنفی شناخته ترین و کم هزینه ترین چالش هایی است که به دنبال این گونه شرایط ایجاد می شوند. چالشی که در صورت تداوم، بعد تهدیدی با کارکرد امنیتی به خود می گیرد. در واقع وقوع و استمرار چالش و تبدیل آن به تهدید، قابلیت تعمیمی پیدا کردن آن به عنوان یک بحران است.

در حقیقت علل و عواملی که نقش پیشران در شکل گیری، استمرار و تداوم چالش به بحران را دارند عبارتند از عوامل فردی، سازمانی، مدیریت، ارتباطی، نگرشی می باشد که با ایحاد اعتصابات و اعتراضات صنفی این قابلیت را دارند که به سمت سیاسی و امنیتی شدن سوق پیدا کنند.

آنچه از درون اشارات مذکور باید مورد توجه قرار گیرد در وهله اول پیگیری مطالبات بحق و قانونی کارگران از مبادی در نظر گرفته شده است. در وهله دوم پرداخت معوقات حقوقی و مطالبات کارگران بدون فوت وقت جهت پیشگیری از شرایط بحران است. در وهله سوم نیز وقوف به شرایطی است که می تواند برد گستره ای و فرابخشی پیدا کند. به بیان دیگر عدم جلوگیری از هزینه سازی های سیاسی – امنیتی در این باره می باشد؛ که در صورت آینده نگری گام های اول و دوم برای خودداری از اتفاقات دیگر هرچه سریع تر انجام می گیرد.

حال با توجه به شرایط اهمیت این مسئله انتظار بر این است که مسئولان در عرصه کشوری و استانی هر چه سریعتر نسبت به حل معضل مذکور وارد میدان شوند. در واقع انتظارها بر این است که حداقل با گفتگو با کارگران و شنیدن سخنان آن پیگیر مطالبات آنها باشند. موضوعی که انتظار می رفت با سفر هفته پیش آقای قالیباف ریاست محترم مجلس شورای اسلامی اتفاق بیافتد. اما در عین ناباوری نه تنها اتفاق نیافتاد بلکه ایشان حتی در خلال سفر خود به این استان حتی این موضوع را نیز مطرح نکردند. در واقع آنچه از مجلس شورای اسلامی به دلیل پسوندی که با خود به یدک می کشد انقلابی عمل کردن است.

اگر چه این مجلس شبه انقلابی هم نیست و تنها سایه و شبحی از انقلاب و آرمان های آن را به ظاهر داراست اما مسئولیت وکالت مردم و ریاست بر خانه ملت بطور سیستماتیک برای آقای قالیباف وظایف و مسئولیت هایی را به همراه آورده است که ایشان باید آن را انجام دهند، حال آنکه ایشان مدعی ریاست بر مجلسی انقلابی است که شرایط و وظایف و تکالیف بر ایشان در ارتباط با پیگیری مطالبات مردمی را چندین برابر بیشتر از سلف های پیشینش در این عرصه کرده است.

از همین رو با توجه به این وضعیت که ایشان نه تنها به ملاقات این کارگران نرفت و حتی اشاره ای به مشکلات این کارگران نکرد باید از ایشان پرسید آیا عمق فاجعه شرکت شفاورد و ظلمی که به کارگران رفته است را می دانید یا خیر؟ آقای قالیباف صدای این کارگران چطور و چگونه باید به گوش شما برسد که مظلومیت آنها فریاد بکشید؟ جناب رییس مجلس شورای اسلامی چرا از انقلابی بودن تنها صفت آن را برای مجلستان برگزیده اید؟ کی می خواهید برای حل و فصل این گونه معضلات تدبیری به خرج دهید؟ و در آخر اینکه بدانید ما به نام مردم و به نام انقلاب و در دفاع از نظام و مردم پیگیر ماجرا هستیم و وظیفه ای که بر دوشمان هست را در حد وسع و توانمان انجام خواهیم داد.