مردم عزیزی که صدای من را می شنوند نامه ۵۰ نهج البلاغه را بخوانند
گروه دین و اندیشه- حجت‌الاسلام محسن قنبریان نوشت: مردم عزیزی که صدای من را می شنوند نامه ۵۰ نهج البلاغه را بخوانند. مانیفست امام علی است. می گوید اگر ۴ چیز را من درباره شما انجام دادم آن وقت اطاعت من بر شما واجب می شود:
۱. شفافیت: جز اسرار جنگی هیچ چیز را از شما مخفی نکنم.
۲. هیچ حقی را از جای خودش به تاخیر نیندازم.
۳. مساوات میان شما برقرار کنم.
۴. هیچ کاری را بدون مشورت شما انجام ندهم.
معاویه بعدا گفت علی دهان مردم را باز کرد. او باعث شد مردم اعتراض کردن را یاد بگیرند.
به گزارش بولتن نیوز، شما سیاست مدارانی هستید که مردم را مثل چارپا فرض نکردید. با آنها حرف زدید و قانعشان کردید. شان حکومت اینجاست. عده ای آمدند مسجد پر شد از اعتراض. علی اعتراض مردم را پر و بال می داد.
نان جو می خورد و تلاش کرده بود همه نانی از گندم برای خوردن و آبی از فرات برای نوشیدن و سایه بانی برای سرپناه داشته باشند. کارگزارش را فقط برای اینکه در یک مهمانی شرکت کرده بود که فقرا حضور نداشتند توبیخ کرد. سطح حکومت را به مردم این گونه برگردانده بود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
هدف سخنان حکیمانه ی پارسایان و افرادی از بشر در خطاب به افراد و گروه های هم نوع صرف نظر از نام و نشانهای که بشر برای حکیمان ساخته است وصرف نظر از کاستی یا فزونی تعداد مخاطبان و هر گرایش اکتسابی که داشته باشند ؛ مطابق با وحی الهی به پیامبران ؛ ایجاد تغییرهای خدا پسندانه ای در این افراد و گروه ها و در سایر افراد بشراست که به هرگونه ای این وحی را دریافت کرده و دریافت می کنند .
حکمت یک خصلت خدا دادی و مشأ خیر فراوان برای انسان حکیم و سر انجام با وجود شرایطی برای دیگران است .
در به دست آوردن حکمت ، بدون تعلق گرفتن اراده ی نهان و حکیمانه خداوند ، شخص بشری حکیم از خود هیچ دخالت ذاتی مستقلی ندارد.
حکمت از جانب خداوند مطابق علم و حکمت مطلق یگانه ذات اقدس او که هیچ آفریده ای را دست رسی به آن نیست به اقلیت برگزیده ای از انسانها برای ایجاد تغییرهای خدا پسندانه ای ، که در قرآن خیر کثیر نامیده شده اند ، در خود و در هم نوعان خود داده می شود وهیچ ربطی به عصمت پنداشتی بشر ندارد.
خداوند یگانه حکیم مطلق ، بی ذکر ویژگیهایی برای دریافت کنندگان حکمت ؛ در وحی قرآنی خود تاکید کرده که منشأ دادن ویژگی حکمت ؛ تنها به اراده ی یگانه ذات اقدس او ، که به همه ی نهانهای جهان آگاه می باشد ، گره خورده است : « يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوالْأَلْبَابِ » ﴿ آیه ۲۶۹ سوره بقره ﴾ .
شرط پارسا بودن انسان و هیچ شرط دیگری برای دریافت حکمت الهی در قرآن بگونه ای آشکار تصریح نگردیده است أمٌّامی توان از محتوای آیات بسیاری در قرآن وجود چنین شرطی را برداشت کرد.
خداوند بندگان پذیرنده ی حکمت را بعنوان پذیرنده ی أحسن القول و أحسن الحدیث در قرآن بدون ذکر نام حکمت ستوده است : «... فَبَشِّرْ عِبَادِ . الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ » ﴿ آیات ۱۷ و ۱۸ سوره زمر ﴾ و همچنان: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ » ﴿ آیه ۲۳ سوره زمر ﴾ ولی چون قرآن را حکیم نامیده : « وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ » ﴿ آیه ۲ سوره یس ﴾ بی تردید می توان حکمت را از این آیات برداشت نمود.