چرا مقاومتی علیه طالبان صورت نگرفت؟

گروه بین الملل - سید مجاهد در یادداشتی نوشت: در روزهایی که طالبان با چند موتورسوار بیابان‌گرد، ولایات افغانستان را یکی پس از دیگری تصرف می‌کند، جای سوال است که چرا مقاومتی صورت نمی پذیرد؟

به گزارش بولتن نیوز، جواب را باید در عملکرد بیست سال اخیر جستجو کرد؛ با ورود #آمریکا و متحدانش به افغانستان اکثریت #رهبران_جهادی که دارای جایگاه مردمی بودند برنامه‌ها و آرزوهای خود را به حضور غربی‌ها گره زدند.

 آمریکایی‌ها هم آنان را در قدرت خود شریک کرد و با چشم‌پوشی و #رانت، رهبران مردمی را یکباره به تاجران و میلیاردرهای مناطق خود تبدیل کرد. حالا رهبران جهادی اسم خود را به دبیرکل احزاب سیاسی تغییر دادند و باور کردند که غربی‌ها با صرف میلیاردها دلار هزینه هیچگاه #افغانستان را بلاتکلیف رها نمی‌کنند!

 رهبران جهادی که روزی با فرمان‌شان صدها جوان به میدان‌ می‌رفتند و جان می‌دادند، بیست سال فرصت داشتند روی جوانان آینده‌ساز کار کنند و ظرفیت‌ها را بسازند و جایگاه مردمی خود را (با خدمت‌رسانی) تقویت کنند اما آنها تکیه‌گاهی غیر از #مردم پیدا کرده بودند.

 سیاسیونی که روزی با مردم خود سر یک سفره بودند و با حمایت و فداکاری همین مردم بالا رفته بودند، حالا مردم برای دیدار و بیان مشکل‌شان، روزها باید در نوبت می‌ایستادند.

"چطور به اینجا رسیدیم" را باید از مردمی پرسید که در این بیست سال نیازمند اتحادملی بودند؛ ولی بخاطر منافع حزبی و کسب قدرت با شعار قومیت و نژاد رودرروی هم قرار گرفتند و این تفکر را تا عمق ارتش سیصدهزار نفری افغانستان هم گسترش دادند.

 "چطور به اینجا رسیدیم" را باید در کاخ‌ها و شرکت‌های بزرگ تجاری رهبران سابق (سیاسیون امروز) و سفره‌های خالی و دردهای ناشنیده مردم جستجو کرد.

 و بیچاره مردمی که خود را بین آینده تاریک در حکومت #طالبان و بقای رهبران و دولتمردان فاسدی می‌بینند که نتیجه هر دو برای‌شان تباهی است.