گروه بین الملل: در ایران این شایعه جدی شده که پیوستن دولت روحانی به توافق محیطزیستی پاریس محدودیتهای زیادی بر ایران اعمال کرده و مانع از توسعه نیروگاههای فسیلی ایران شده و یکی از دلایل اصلی قطعی برق است.
به گزارش بولتن نیوز، از اکبر ادیبفر رییس انجمن انرژیهای تجدیدپذیر پرسیدم چنین چیزی صحت دارد. پاسخش را بشنوید. کل برنامه را میتوانید یوتیوب جدال یا در صفحه اینستاگرام شخصی علی علیزاده ببینید:
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
اولا قرارداد های بین المللی را همیشه فقط کشورهای ضعیف اجرا می کنند. آمریکا کدام
قراردادش را اجرا کرده و چه کسی توانسته او را بازخواست کند؟ این چه وقاحتی
است که می گوید چون آمریکا اجرا نکرده و کسی کاریش نداشته پس با ما هم کسی
کار ندارد؟ قرارداد NPT هم مثلا داوطلبانه بود اما می بینید که آمریکا و متحدانش هرگز
آن را اجرا نمی کنند و کسی هم کاریشان ندارد. اما ببینید با همان چماق NPT با
ایران چه کردند.
ثانیا در مورد انرژی های تجدیدپذیر هم دروغ می گوید. وقتی می گوید انرژی تجدیدپذیر
منظورش قطعا یا خورشیدی و یا باد است. بزرگترین نیروگاههای خورشیدی دنیا
که 1.7 گیگاواتی در امارات است در حدود 25 کیلومتر مربع وسعت دارد! در
حالی که یک نیروگاه هسته ای و یا فسیلی معادل آن بیش از 4 کیلومتر مربع
وسعت ندارد! و این در حالی است که به راحتی می توان نیروگاههای حتی با
سوخت زغال سنگی داشت که بالای 5 گیگا وات برق تولید می کنند. لهذا برق
تولید شده توسط نیروگپاههای خورشیدی معمولی فقط برای امور کوچک و غیر
صنعتی مفید است . مشکل بعدی امنیت نیروگاههای خورشیدی است. یک خمپاره به
سادگی تواند کل تولید برق آن را مختل کند و یا زلزله آن را بکلی نابود
کند. در حالی که تامین امنیت نیروگاههای دیگر بسیار ساده تر است. و شاید
از همه مهمتر و در مورد خاص نیروگاههایی که برق را از پنلهای خورشیدی می
گیرند بسیار گران تمام می شوند چون سلنیم که عنصری لازم برای تولید صفحات
خورشیدی است فوق العاده گران و کمیاب است و تازه بعد از آنکه این پنلها
به عمر مفید خود رسیدند بازیابی آنها ممکن نیست. این صفحات بسیار سمی
هستند و ورود آنها به طبیعت یک خطر جدی است.
تازه چون سلنیم وارداتی است و ما برای ساخت پانلهای مزبور نمی توانیم به خودکفایی
برسیم در حالی که از صفر تا صد نیروگاههای حرارتی را خودمان در ایران می توانیم
بسازیم.
از اینها گذشته، با اولین گرد و خاک که روی پانلهای خورشیدی و یا سلولهای آینه ای
بنشیند راندمان آنها بشدت کم می شود . حال چه رسد به کشور پر از گرد و خاکی
مثل ایران. با کدام بودجه هزینه هر ماه کل آن صفحات را می خواهند تمیز کنند؟
تنها کار منطقی استفاده از آن انرژی در حد خانکی است که هر خانوار خودش تمیز
کردن صفحات روی پشت بامش را به عهده بگیرد.
جالب اینکه همان امارات الان رفته نیروگاه اتمی برکه را زده با بیش از 5 گبگا وات تولید.
انرژی باد هم نیاز به جایی دارد با بادهای دایمی و تمیز. بادهای صد و بیست روزه
سیستان که این همه بر آن مانور می دهند نه دایمی است و نه تمیز. پر از گرد و خاک
است. از اینها گذشته به دلیل آلودگی صوتی بسیار شدید تاثیر مخربی بر محیط زیست
و زندگی مردم و حیوانات اطراف آن دارد و دیگر توضیه نمی شود.
البته اگر برای استفاده از انرژی های پاک اصرار هست باید انرژی هایی مثل زمین گرمایی
مورد توجه بیشتر قرار گیرد چون بسیاری از مشکلات انرژی خورشیدی را ندارد. اما در ایران
همین آقایان مدعی همتی برای آن کار ها ندارند چون عموما دستشان با وارد کنندگان
سلولهای خورشیدی تجهیزات آن در یک کاسه است.
ثالثا چرا باید یک فرد ژورنالیست از همه جا بی خبر و مشکوک مثل علیزاده این
مصاحبه راانجام دهد ؟ چرا یک مناظره بین جبراییلی و همین فرد نمی گذارد؟