آقازادگانی که تاریخ فرهنگی انقلاب را باز تولید می کنند

گروه سیاسی - سید محسن عبداللهی:  آقازادگی و پدیده آقازاده در این سال ها به یکی از موضوعات گاهاً حاد و گاهاً مزمن اما پر تواتر بنا به شرایط جامعه و اخبار منتشر شده در آن تبدیل شده است.

به گزارش بولتن نیوز، در واقع گره زدن همه امور از نابه سامانی ها، اجحاف های اداری – اجرایی و ... به موضوع و پدیده مذکور و در کنار آن محکوم نمودن نظام سیاسی و حاکمیت ماحصل رشد و نمو این پدیده تعریفی – مضمونی یعنی آقازادگی است. واقعیت این است که نمونه های رانت خورای ها و استفاده بی قاعده و فرا قانونی از امکانات توسط فرزندان مسئولین با نام آقازادگان در سنتز و دیالتیک غیر از قواعد معمول و جاری در جامعه، بسترهای شکل گیری این واژه و مفاهیم مترتب بر آن را از حیث جامعه شناسی سیاسی فراهم کرده است و آن را به عنوان یک اصطلاح نو با کارکرد و کاربردهای مختص به خود وارد ادبیات سیاسی و عمومی کشور کرده است.

با این حال اگرچه سیستم نظارت و خلاءهای مبتنی بر اداره کشور در بخش های اجرایی – مالی موجب بوجود آمدن این قبیل موارد شده اند اما اینکه همه چیز را بنام ساختار نوشت و پای آن گذاشت و فی النفسه ساختار سیاسی را مقصر اول و آخر این روند قلمداد کرد مسلماً هم در تحلیل دچار اشتباه و قصور شده ایم و هم در حق نظام سیاسی و شاکله تحققی آن اجحاف کرده ایم. در واقع علت و معلول در این باره منتسب و منصوب به یک عامل یا یک دلیل و یک برآیند و معلول نیست. بلکه در این باره علت ها و معلول های مختلفی از سیستم سیاسی، قوانین و قواعد، مسئولان قانون گذاری و ماموران اجرای آن و حتی ماهیت و سیرت ذاتی - تربیتی افراد و اشخاص نیز نقش تعیین کننده ای دارند. بطوریکه در کنار آقازادگانی که رانت خواری می کنند و بی توجه به حقوق مردم به اموال مردم و بیت المال دست اندازی می کنند و خالق فساد و ارتشاء می شوند، هستند آقازادگانی که به مانند مردم زندگی می کنند و آرمان هایی شبیه مردم دارند. در واقع شباهت این دسته از آقازادگان به مردم آن چنان زیاد است مبنای زیستمانی و کنشگری شان سبک و سیاقی مشابه به عمده مردم دارد. شهید مدافع حرم «حسن عبدالله زاده» فرزند سردار عبدالله زاده رئیس اسبق حفاظت اطلاعات ناجا، در زمره این دسته از آقازادگان بود که چند روز پیش در سوریه درجه رفیع شهادیت نائل گردید.

در واقع امثال شهید عبدالله زاده با افعال و اعمال خود چنان روی نظام و حاکمیت را سفید می کنند که عمده معادلات طراحی شده مخالفان و منتقدان نظام را در این باره بر هم می زنند. به عبارتی عبدالله زاده ها با عملکردشان همه کسانی را که در ذیل پدیده آقازادگی نظام را محکوم و متهم می کنند سنتری میان نظام و آرمان های نظام و مردم ایجاد می کنند. به نحویکه کسانی که در این باره همواره به نظام سیاسی و حاکمیت نقد وارد می کنند برای چند صباحی در سکوت مطلق فرو می روند، بی آنکه درباره وجوه ایجابی عملکرد این گونه اشخاص و اقدامات آنها در قالب آقازاده بودن سخنی به زبان بیاورند.