ما با مردم چه کار کردیم ؟

گروه اجتماعی: دکتر مجید سجادی پناه – استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت: کاندیدای مورد نظر من آقای قاضی زاده هاشمی نبوده و نیست. ولی او بهترین کسی بود که در مناظره گذشته، به سوالات مجری پاسخ تخصصی داد و برای مشکلات موجود راهکارهای علمی بیان کرد.

به گزارش بولتن نیوز، ولی همین پزشک نخبه ای که سابقه چهار بار حضور در مجلس را دارد در تمام نظرسنجی های که پس از آن مناظره صورت گرفت پایین ترین امتیاز را آورد و در قعر جدول رده بندی قرار گرفت. اما در مقابل کسانی که دروغ گفتند و بد اخلاقی کردند کمافی السابق مردم به آنها اقبال بیشتری نشان دادند و در نظر سنجی ها سبد آرای آنها رشد قابل ملاحظه ای پیدا کرد!!!

براستی چرا خشونت و پرخاشگری تا به این حد در جامعه ما با اقبال عمومی روبرو می شود. شاید به خاطر این است که ما تا کنون سعی کردیم ، خشونت را فقط در کف خیابان مدیریت کنیم و هیچگاه با خود خشونت یعنی ریشه های آن مبارزه نکردیم، و همواره در مکان وقوع اش به مبارزه با آن برخاستیم ؛ زیرا ما به خوبی قادر نبودیم که منبع تولید و بازتولید خشونت را در جامعه شناسایی کرده و آنها را از بین ببریم . یعنی خشونت ایجاد شده در پی محرومیت اقتصادی و اجتماعی هشت ساله گذشته در مکان و زمان خاصی ثابت نمانده و از بین نرفته ، بلکه از فضایی به فضای دیگر منتقل شده است و امروز می بینیم که از طریق استقبال از افراد پرخاشگر در مناظره ها انتخابات ریاست جمهوری نمود عینی پیدا کرده است .

خشونت و استقبال از آن، یک دماسنج، برای تعیین وضعیت جامعه است وقتی از جهات گوناگون به مردم فشار اقتصادی وارد می‌شود، آنها تا یک‌جایی تحمل می‌کنند و اگر از همان جا به بعد عملیات تخلیه صورت نگیرد و یا ریشه های آن شناسایی و درمان نشود حتما از بین نخواهد رفت و همان طوری که عرض کردم فقط از شکلی به شکلی دیگر تغییر جهت می دهد. خشونت ناشی از مطالبات متراکم اجتماعی و صنفی و کمبودهای منطقه‌ای و...که در 3 سال اخیر شاهد آن بودیم از مصادیق بارز تولید و گسترش خشونت جابه‌جا شده در سطح جامعه است. که می توان به آنها اشاره مستقیم کرد.

یکی از دلائل اصلی این تولید خشونت ها، بزرگ بودن و حجیم بودن دولت است زیرا امروز اگر سنگی به هر سو پرتاپ شود حتما به بدنه دولت برخورد می کند یعنی دولتی ما بر عکس دول توسعه یافته که نقش حداقلی دارند خودش را مسئول بسیاری از اتفاقاتی که در جامعه می‌افتد جلوه می‌دهد. در نتیجه مردم هر مشکلی را به پای حاکمیت می‌نویسند. در این شرایط هر اتفاقی که رخ می دهد، ما توقع پاسخگوی از سوی دولت را داریم.امروز اگر باران از آسمان نیاید و با مشکل کم آبی روبرو شویم و یا مرغ ها اعتصاب کنند و تخم نگذارند، کل حاکمیت را زیر سوال می‌بریم. یعنی مردم برای هر مشکل ریز و درشت کل حاکمیت را مسئول آن می‌دانند. مثلا وقتی لنبیات گران می‌شود ما به مدیران ارشد نقد می‌کنیم؛ زیرا آنها خودشان را مسئول لبنیات خانه ما هم جلوه داده‌اند. در واقع این ذهنیت به وجود می آید که دولت مسئول صفر تا صد تامین نیازهای مردم جامعه است؛ وقتی این ذهنیت ایجاد می‌شود و چنین توقع و انتظاری به‌وجود می‌آید، طبیعتا وقتی کمبودها زیاد می‌شود یک نگاه تقابلی بین مردم و دولت به‌ وجود می‌آید. که در انتخابات به شکل عینی ظهور و بروز پیدا خواهد کرد.

این نکته را هم نباید فراموش نکنیم که احساس محرومیت از خودِ محرومیت بدتر است. ‌ هر نوع احساس محرومیتی می‌تواند خشونت را تشدید کند. اینکه افراد احساس می‌کنند در بحبوحه مشکلات رها شدند و دستشان به جایی بند نیست، در شکل‌گیری خشونت بسیار موثر است. کاندیدا محترم ریاست جمهوری باید بدانند که نفرت‌پراکنی مقدمه، خشونت‌ورزی است. و پمپاژ خشونت به جامعه مدیریت آنها را در صورت پیروزی مشکلتر خواهد کرد. زیرا مدیریت بر یک جامعه ناراضی بسیار سخت تر از مدیریت بر یک جامعه راضی است. پس نباید به این گونه موارد دامن بزنند و رسانه ملی هم باید با خلاقیت زمینه بوجود آمدن چنین خشونت های را در مناظرها از بین ببرد. زیرا این رسانه ملی است که می‌توانند نقش موثری در مهار خشونت یا تشدید آن بازی کند.