جمهوری اسلامی مردمی می‌ماند اگر ...
گروه سیاسی - محمدرضا تنکمان فرد: گاهی اوقات از زبان دوستان و آشنایان مان می شنویم که اعتمادشان نسبت به اظهارات برخی مسئولان کاهش یافته،یا به وعده های آنان چندان امیدی ندارند، یا بسیاری از مطالب و محتواهای رسانه های رسمی کشور را قبول ندارند، یا...
به گزارش بولتن نیوز، اینها می تواند به عوامل زیادی ارتباط داشته باشد که در دو گروه قابل دسته بندی اند: عوامل داخلی و عوامل خارجی. در این میان تکلیف عوامل خارجی مشخص است؛ زیرا همان طور که از اسم آن پیداست خارجی است، و خارجی مخصوصا اگر دشمن باشد توقع مان غیرمنطقی است اگر عمل او را بر خلاف منافع خودمان تلقی کنیم.
این که دهها ماهواره ی فارسی زبان با حمایت های مالی و فنی توسط اتاقهای فکر وابسته به اندیشکده ها و سرویسهای جاسوسی دولت های دشمن به طور دائم به تولید محتوا علیه مبانی ارزشهای ملی و دینی و اخلاقی ما مشغولند و آنها را با شگردهای پیچیده ی حرفه ای شان بزک کرده و تحویل مردم ما می دهند.
این که پایگاه اصلی عملیات سخت منافقین خلق در عراق با حمایت جبهه ی عربی_غربی_ عبری به اردوگاه درجه یک و بسیار مهم عملیات نرم افزارانه ی آنان در آلبانی تبدیل شده تا با بکارگیری تفنگ و بمب و خمپاره در قالب شبکه های اجتماعی به منظومه ی فکری و ذهنی مردم ما به ویژه نسل جوان و نوجوان در داخل کشور هجوم آورده و به دنبال جابجایی شهید و جلاد هستند،همه و همه درست و صحیح است و در آن هیچ شکی نیست اما اگر دقیقتر و موشکافانه نظری به فرآیند اثرگذاری و اثرپذیری خطوط القایی تخریبگر و انحراف آمیز آنان بپردازیم، متوجه خواهیم شد که اینها همه ی داستان نیست؛ زیرا نگاهمان دقیق نبوده و عوامل داخلی را فراموش کرده ایم.
آیا حساب کرده ایم چقدر از بیت المال، هزینه ی نهادهای رسمی رسانه ای می شود و در مقابل به چه میزان اعتماد جامعه را کسب کرده ایم؟
آیا دقیقا حساب کرده ایم چند نهاد و سازمان رسمی داریم که ماموریت ذاتی شان ایفای نقش« رسانه ی واسط و رابط میان دستگاه حکمرانی و جامعه» است،و به چه میزان در این تصدی گری موفق بوده اند؟
آیا حساب کرده ایم این رسانه های رسمی و رسانه های عمومی و بخش خصوصی مورد حمایت نهادهای دارای بودجه ی رسمی از بیت المال چقدر زبان مردم بوده و در رفع نیازمندیهای جامعه مان کوشا و توانا بوده اند؟
آیا حساب کرده ایم همین نظام رسانه ای مورد حمایت، در جنگ نرم با دشمنان و ضدانقلابیون و معارضان به چه میزان توانسته اند هماوردی موفقیت آمیز داشته باشند و بتوانند با سیاستهای اقناعی و تخصصی، با مخاطبان ارتباط گرم و صمیمی برقرار نمایند؟
آیا فکر می کنیم حلال همه ی این مشکلات و مسائل جامعه در مدیریت نظام رسانه ای کشور، فقط پول یا حتی مطالبه ی اختیارات بیشتر و تمامیت خواهی در بودجه ریزی یا رقابت های جناحی و سیاسی است؟
چرا خدای نکرده فکر نمی کنیم که در میان همه ی عوامل خارجی و داخلی،«ضعف مدیریت» بعضی از ما مسئولان و مدیران همین نظام رسانه ای دلیل اول و یکی مانده به آخر(دشمن) باشد؟!!! همین! باور کنیم ریشه ی اصلی از چشم افتادن ما پیش مردم _ اعم از مردم متدین و مذهبی و قشر خاکستری_ همین ضعف مدیریت است و نه چیز دیگر! وگرنه کار راحتی است همه ی تقصیرها را گردن دشمن انداختن، و فرافکنی. اما یادمان نرود این سیاست هم دردی را دوا نمی کند.
به نظر می آید وقت آن رسیده که مدیران حوزه ی رسانه ای کشور به طور وتقع بینانه کمی هم به سیاست آسیب شناسی حوزه ی تحت مدیریت شان بپردازند؛ شاید حداقل بیشتر به چشم مردم بیایند!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
