نه گزینه ای قطعی است و نه برنامه ای ارائه شده؛ مردم چه کسی را باید انتخاب کنند؟!

گروه سیاسی: نگاهی به ادوار گذشته انتخابات ریاست جمهوری به ما نشان می دهد که ترکیب کلی کاندیداها تا این ایام قطعی شده و کم کم روند ارائه برنامه و چالش های انتخاباتی در حال آغاز شدن بود. روندی که گویا در این دوره از انتخابات قرار نیست شاهد آن باشیم و هنوز جریانات و گروه های سیاسی نتوانسته اند به گزینه هایی برسند که مردم بدانند با چه کسانی سر و کار دارند. این مشکل هم تنها دامن گیر اصولگرایان یا اصلاح طلبان نیست و سردرگمی در هر دو سمت به چشم می خورد.

 

به گزارش بولتن نیوز، این سردرگمی در جریانات سیاسی بدون شک در وسعتی بزرگ تر میان مردم نیز وجود دارد زیرا تا این لحظه تصوری از حضور قطعی یا غیرقطعی کسی ندارند و صحنه برایشان گنگ و ناپیداست. قاعدتا انتخاب و تصمیم گیری در چنین فضایی نیز بسیار سخت می شود. همانگونه که گفته شد معمولا در چنین ایامی گزینه های حضور در انتخابات مشخص بودند و در حال ارائه برناله های خود به مردم در اشکال مختلف. اما این روزها ما حتی نمی دانیم چه کسانی قرار است در انتخابات حضور داشته باشند و چه کسانی خیر.

حال در چنین شرایطی که گزینه های مختلف صحبت از آمدن و نیامدن می کنند اگر فردی که دائما در حال گفتن می نمی آیم است و طبق گفته های خود قصد این کار را ندارد ناگهان بر اثر فشارها و اصرارها راضی به حضور در عرصه انتخابات بشود، آیا برنامه ای برای حل مشکلات کشور خواهد داشت؟! فردی که اصلا بنای حضور در انتخابات را نداشته، اصلا فکری هم برای این مسائل نکرده و این تصور که حضور وی می تواند همه مشکلات را رفع کند، بدون شک غلط و نادرست است.

و این تنها مشکل موجود نیست. عده ای که همین روزها در حال رایزنی برای حضور در میان گزینه ها هستند هم سعی نمی کنند که با ارائه برنامه ای مناسب شانس خود را برای پیروزی در رقابتی درون گروهی افزایش دهند وهمچنین خود را به مردم بشناسانند. بدتر از این گروه برخی افراد مدعی حضور قطعی در انتخابات هستند که این خبر را رسانه ای کرده اند اما تا این لحظه برنامه ای مدون از سوی ایشان ارائه نشده است و هر چند روز یک بار مصاحبه ای می کنند و چیزهایی می گویند که قطعا نمی توان آن ها را به عنوان برنامه کاربردی برای اداره کشور به حساب آورد.

با مشاهده این وضعیت آشفته و بی برنامگی محض افراد و جریانات سیاسی برای چگونگی حضور در انتخابات و از آن مهم تر بی برنامگی موجود، نمی توان آینده ای روشن را برای کشور متصور بود زیرا آن طور که به نظر می رسد هیچ کدام از افراد مدعی به غیر از چند شعار دهان پرکن برنامه ای عملی برای برون رفت کشور از مشکلات فعلی ندارند و حتی شاید نه تنها اوضاع را بهبود نبخشند بلکه شرایط را از چیزی که امروز شاهدش هستیم هم بدتر کنند.