برگزاری این برنامه ها در فضای آزاد و زیر آسمان جلوه ای دیگر به هیئت های عزاداری بخشید و شکوه بی سابقه ای را به رخ دشمنان اسلام و ایران کشید.
گروه فرهنگی: تقریبا یک سالی می شود که کشور ما درگیر ویروس منحوس کرونا گشته و بسیاری از شئون زندگی افراد جامعه تحت تاثیر این مساله قرار گرفته است. مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی که هر کدام به شکلی زیر سایه شیوع این بیماری با تغییراتی جدی مواجه شده اند. قاعدتا بنا به شرایط موجود و محدودیت ها و نگرانی هایی که وجود دارند، بسیاری از امور از شکل معمول خود فاصله ای محسوس گرفتند و شرایطشان به صورت کامل تغییر کرد. یکی از این موارد هیئت های مذهبی بودند که برگزاری آن ها با مشکلاتی جدی همراه شد و حتی در مقطعی تمام برنامه های مذهبی به صورت کامل تعطیل شدند.
به گزارش بولتن نیوز، اما اهل هیئت و جوانانی که باورهای عمیق دینی داشتند، ناامید نشدند و به جای در خانه نشستن و زانوی غم بغل گرفتن به فکر راه چاره ای گشتند تا هم به پروتکل های مدنظر وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا عمل کرده باشند و هم برنامه های هیئت های مذهبی تعطیل نشود. تعطیلی ای که درست در میانه بلایی مانند این ویروس که مردم به واسطه فشارهای روانی فراوان، به نسخه ای آرامبخش و روحیه دهنده نیاز داشتند، اگر اتفاق می افتاد و به صورت دائمی نیز باقی می ماند، قطعا به لحاظ روحی و روانی آسیب های فراوانی با خود به همراه داشت.
اما خلاقیت و اهتمامی که در برگزارکنندگان و علی الخصوص جوانان وجود داشت، موجب شد که علی رغم برخی کارشکنی ها و سخت گیری ها، هیئات تعطیل نشوند و برنامه ها با شکلی جدید همچنان دایر باشند. برگزاری این برنامه ها در فضای آزاد و زیر آسمان جلوه ای دیگر به هیئت های عزاداری بخشید و شکوه بی سابقه ای را به رخ دشمنان اسلام و ایران کشید. شکوهی که نشان می داد مردم و جوانان این مرز و بوم پیوندی عمیق با دین و باورهای دینی دارند و هیچ چیزی نمی تواند مانع ایشان شود تا برنامه هایی که جلوه کاملی از دینداری ملت ایران است، برگزار نشوند. مثال بارز این ماجرا برگزاری هیئت ها زیر باران در شهرهای شمالی کشور در ایام ماه محرم بود.
این حضور و پایبندی به اعتقادات عمیق دینی موجب رقم خوردن اتفاقی بزرگ شد. مقایسه میزان اقبال مردم به این مراسم ها در دوران شیوع کرونا با سایر برنامه های فرهنگی و هنری نشان می دهد که مردم تا چه اندازه ای به برنامه های اینچنینی نیاز داشتند و در بن بست نماندن و پیداکردن راه حلی خلاقانه از سوی هیئات، پاسخی بود به این نیاز همگانی. ناگفته نماند که همین هیئت ها تا چه اندازه توانستند منشا برکالت و امور خیر باشند و چه حماسه هایی در طول سال آفریدند که لازم است در مطلبی جداگانه تنها به همان جلوه های امیدبخشی که موجب روشن جلوه کردن آینده می شوند، پرداخته شود.