خانواده شهدا را ماله کش اقدام خود در تعطیلی ثریا و جهان آرا کردند

گروه فرهنگی: انقلاب اسلامی بیشتر از آنکه از دیگران ضربه بخورد از آنهایی ضربه خورده است که آنها نیز جزو دیگران بودند اما در لباس خودی. اگر دیگران کار تخریبی می کنند، اگر مانع از پیشروی خودی ها می شوند، تکلیف ما با آنها معلوم است. آنها، دیگری اند و باید هم چنین کنند. اما وقتی خودی نمایان دست به اقدام تخریبی می زنند، رفتار مخرب شان پشت ظاهر به ظاهر درست شان، پنهان می شود. تشخیص درست و غلط سخت می شود. همین است که تا متوجه عمل مخرب شان بشوی، کمی از آسیب بر پیکر ما وارد شده. البته اگر زود بجنبی. اگر دیر بجنبی که دیگر هیچ.

به گزارش بولتن نیوز،مثال بارزش، همین صداوسیما. سازمانی که باید دانشگاه جامعه می بود، اما امروز به هر چیزی شبیه است جز آن رسالتی که خمینی کبیر برایش ترسیم کرده بود. وقتی کمی به چرایی این موضوع می اندیشیم، نقش نیروهای انسانی داخل آن سازمان را بسیار پررنگ می بینیم. یعنی افرادی که قرار بود ارزش های اسلامی و انقلابی با قلم و قدم آنها از آنتن صداوسیما به اندیشه و قلب مردم وارد شود. اما خروجی شان چیزی غیر از این است. زیرا اصلا این کاره نیستند.

برنامه ثریا یا جهان آرا را بخاطر دارید؟ برنامه هایی که امید جریان انقلابی به رسانه ملی را چندین برابر کرده بود. کار خاصی هم نمی کردند. حرف مردم را می زدند. صداقت داشتند. دغدغه چند دقیقه بیشتر روی آنتن ماندن برای پر شدن حجم ساعت قرارداد نداشتند. می خواستند گرهی از مشکل و ادراک مردم باز کنند. اما تحمل شان نکردند. حالا تا اینجای کار به کنار. تاسف بار این است که روابط عمومی سازمان برای توجیه این اقدام برخی از خانواده های شهدا را تحت فشار قرار می گذارد تا با اعتباری که از خون شهیدشان دارند، ماله کش این اقدام کثیف آنها باشند.

احتمالا آقای رنجبران یادش هست که چگونه برخی از خانواده‌های شهدا از جمله خواهر و خواهر زاده شهید شیرودی را بابت این قضیه تحت فشار قرار دادند تا حمایت‌شان را از برنامه انقلابی ثریا بردارند و صريحا آنرا اعلام کنند. و هستند خانواده های شهدای دیگری که حاضرند تجربه نمونه های مشابه چنین اتفاقی را برای خود تایید کنند. دردهای رسانه ملی این است. این است که این رسانه، ملی نیست. کاش مدیران صداوسیما اگر دغدغه اسلام و انقلاب و ایران را دارند، کمی به این نکات توجه می کردند.