ارتزاق اصلاح‌طلبان از تحريم

گروه سیاسی: مصاحبه اخیر فائزه هاشمی، عضو حزب کارگزاران سازندگی با یکی از رسانه‌های اصلاح‌طلب بازخوردهای زیادی در فضای عمومی جامعه داشت.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه وطن امروز، اذعان به تمایل درونی برای پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا با نیت افزایش فشارهای خارجی به ایران که نشان یک مشی خبیثانه و ضدملی داشت، نمایانگر جاری بودن روحیه ویرانی‌طلبی در میان ‌بخشی از نیروهای سیاسی داخل کشور بود. گروگانگیری معیشت مردم و تجویز فشار اقتصادی با نیت معترض ساختن آنها و نهایتا وادار کردن نظام به تغییر سیاست‌هایش در جهت منافع آمریکا، چنان وقیحانه است که هیچ گروه سیاسی داخلی تا به حال شهامت بر زبان آوردن آن را به چنین بیان صریحی نداشته است. از همین رو واکنش منفی افکار عمومی به مصاحبه دختر آقای رفسنجانی امری طبیعی جلوه می‌کرد.

الگوی سیاست خانوادگی در بیت حجت‌الاسلام هاشمی‌رفسنجانی مساله‌ای چندان جدید نیست؛ چه از آن زمان که چهره‌های نزدیک به او و خانواده‌اش با انتساب خود به آن مرحوم پست‌های کلیدی زیادی را تصاحب کردند و چه زمانی که تصمیم گرفتند با تاسیس یک حزب از میان نیروهای سیاسی همسو با هاشمی‌رفسنجانی سیاست‌های بلندمدتی را پیگیری کنند، باز هم نام فرزندان و خویشاوندان او به چشم می‌آمد. با این حال مواضع اخیر او که به نوعی تشت رسوایی اصلاح‌طلبان و تزویرشان در سال‌های اخیر را از بام انداخت، باعث شد محسن هاشمی نیز لب به گلایه بگشاید و از خواهر خود حمایت نکند.

موضع خائنانه یا اعتراف داوطلبانه؟

ممات تدریجی اصلاح‌طلبان در دهه80 به شکل معکوسی در دهه90 پیگیری شد و در حالی که گمان می‌رفت این جریان پس از سلسله شکست‌های انتخاباتی خود در دهه80 و نهایتا شورشی که سال88 در برابر رای مردم از خود نشان داد اقبال چندانی برای بازگشت به عرصه قدرت و کسب آرای عمومی نداشته باشد اما تحمیل تحریم‌های خارجی از آغاز دهه90 و ملموس شدن تاثیرات آن بر معیشت مردم، باعث شد اصلاح‌طلبان فعالیت سیاسی خود در دهه90 را ذیل پروژه رفع تحریم تعریف کنند.

در چنین شرایطی و پس از شکست کامل برجام در عرصه عمل و مضاعف شدن تحریم‌های خارجی، آنها از ترامپ به عنوان عاملی در راستای ناکام ماندن تلاش‌های‌شان یاد کردند و بی‌اعتنا به این نکته که انتقادات منتقدان دولت نسبت به عواقب برجام به طور پیاپی محقق شد، سعی کردند این بار آن منتقدان را «ترامپیست» بخوانند تا از مقام پاسخگویی فرار کنند. با این حال موضع فائزه هاشمی به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین حامیان دولت یازدهم و دوازدهم که از قضا عضو حزب کارگزاران سازندگی است، نشان از یک اعتراف داوطلبانه نسبت به اصل سیاست طی‌شده در یک دهه اخیر داشت. موضع وی که نسخه برابر اصلی با مواضع ضدانقلاب خارجی در راستای فشار حداکثری خارجی با نیت شکنجه اقتصادی مردم و نهایتا ناراضی ساختن آنها بود، پرده از یک راز بزرگ‌تر برداشت.

اصلاح‌طلبانی که همواره تلاش داشتند با پنهان کردن خود در پشت نارضایتی‌های اقتصادی مردم از خود چهره‌ای دیگر بسازند، این بار با اعتراف یکی از اعضای خود روبه‌رو شدند. موضع فائزه هاشمی هرچند تا به حال با چنین صراحتی از سوی یک چهره شناخته‌شده از یک جریان بیان نشده بود اما تا حدی قابل پیش‌بینی بود. حقیقت آن است که جریانی که بیشترین شعار را در زمینه لزوم رفع تحریم‌ها داده بود این بار معترف به حیات سیاسی خود در سایه همین تحریم‌ها شده بود و ادامه آن را به‌مثابه بخشی از پروژه تضعیف و نهایتا تسلیم نظام به حساب آورده بود. به بیان دیگر جریان غرب‌گرای داخلی همنوا با جریان خارج‌نشینی که به دنبال کشاندن کشور به لبه پرتگاه اقتصادی با نیت فروپاشی در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکاست نه‌تنها از فشار خارجی بیشتر ارتزاق می‌کند، بلکه آن را به عنوان بخشی از نقشه سیاسی خود با نیت تحمیل خواسته‌هایش به حاکمیت به حساب می‌آورد.

آیا حرف جدیدی ‌زده شد؟

اصلاح‌طلبان که تمام اهتمام سیاسی خود را در دهه90 به عقب‌نشینی در برابر آمریکا و هضم در سیطره آن معطوف کرده بودند در تمام 4سال گذشته نیز از هیچ اقدامی برای محقق کردن اهداف دولت ترامپ فروگذار نکردند و چه در گفتار و چه در رفتار همواره منادیان پذیرفتن شکست در برابر فشار خارجی آمریکا و واگذار کردن امتیازات مطلوب ترامپ از جمله در زمینه نفوذ منطقه‌ای ایران و محور مقاومت بودند.

1- خرداد سال۹۷ تنها یک ماه پس از خروج دولت آمریکا از توافق هسته‌ای بود که خبر انتشار نامه ۱۰۰ فعال اصلاح‌طلب با موضوع پذیرش «مذاکره بدون پیش‌شرط» با ترامپ خبرساز شد؛ نامه‌ای که در میان اسامی امضاکنندگان آن نام‌های آشنایی از برخی فعالان خارج‌نشین فتنه ۸۸ نیز به چشم می‌آمد. در بخشی از نامه مذکور از رهبر انقلاب درخواست شده بود «فارغ از جنگ‌های روانی کاخ سفید با یک تصمیم ملی اعلام کند حاضر به انجام مذاکرات بدون قید و شرط با آمریکاست تا قدمی در راه‌حل مشکلات و اختلافات برداشته شود».

2- سعید حجاریان از دیگر چهره‌های اصلاح‌طلبی بود که آذرماه سال گذشته در گفت‌وگویی با اشاره به لزوم پذیرش فشارهای ترامپ گفته بود: «من معتقدم ترامپ به ‌دلیل ویژگی‌های شخصی و شکست‌هایی که در سیاست‌ خارجی‌اش خورده است، نیازمند یک برد ولو کوچک است تا از پیچ انتخابات ۲۰۲۰ بگذرد، لذا مسؤولان ما می‌توانند از این فرصت استفاده کرده و با ترتیبات دیپلماتیک از آخرین فرصت‌ها استفاده کنند تا مشکل تحریم‌ها را ولو به ‌صورت ناقص و موقت حل کنند!»

3- اما در رأس این جریان، حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور نیز سال گذشته در جریان سفر آبه شینزو، نخست‌وزیر مستعفی ژاپن به تهران و پس از آنکه با جواب قاطع رهبر انقلاب مبنی بر عدم صلاحیت ترامپ برای دریافت پیام روبه‌رو شد، طبق آنچه جان بولتون در کتاب خاطرات خود نوشته است روحانی باز هم تمام تلاش خود را برای ارسال یک چراغ سبز به ترامپ انجام داد. او در بخشی از این کتاب به نقل از آبه می‌نویسد: «آبه دست‌کم از اینکه ایران فورا این ملاقات را علنی کرده گلایه داشت اما باز هم معتقد بود روحانی واقعا خواهان گفت‌وگو با آمریکاست و درباره اینکه روحانی چگونه پس از ملاقات آبه با [آیت‌الله] خامنه‌ای، در راهرو دنبال آبه دویده تا به او بگوید برداشتن تحریم‌ها می‌تواند به گشایش باب گفت‌وگو کمک کند، سخن‌سرایی کرد».

4- مورد دیگر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه دولت روحانی بودکه طی 4 سال دوره ریاست‌جمهوری ترامپ بارها از مذاکره با دولت آمریکا گفت. ظریف حتی کم‌تر از یک ماه پس از شهادت سپهبد شهید سلیمانی، در موضعی نسنجیده از شرایط مذاکره با دولت ترامپ سخن گفت.

جالب اینجاست علی‌رغم انتقادات درون گروهی از اظهارات فائزه هاشمی، صادق زیباکلام دست به قلم شده و از وی دفاع کرده است. این فعال سیاسی اصلاح طلب نوشته است: بانو فائزه هاشمی صادقانه احساس میلیون‌ها تن از هموطنانش را منعکس ساخت!

اسرار هویدای اصلاح‌طلبان

پیوند گسست‌ناپذیری که اصلاح‌طلبان میان منافع و نقشه راه داخلی خود با اهداف سیاست خارجی آمریکا در مهار کشورمان برقرار کرده‌اند باعث شده تا عملا این جریان، همان‌گونه که در مصاحبه فائزه هاشمی عیان شد تحقق اهداف خود را در سایه تحقق اهداف آمریکا جست‌وجو کند.

دل بستن به فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم و تبدیل کردن این فشارها به اهرمی برای وادار‌سازی نظام جمهوری اسلامی به پذیرش تعهدات تحمیل شده عیان‌ترین مساله‌ای بود که از سوی این عضو حزب کارگزاران بیان شد. در همین زمینه چندان جای تعجب نیست که چگونه اصلاح‌طلبان تمایل داشته و دارند نتایج انتخابات‌های داخلی را تبدیل به متغیری وابسته به تصمیمات خارجی کنند، آنچنان که وزیر امور خارجه به عنوان یکی از نمادهای مدیریتی اصلاحات در سال 93 در شورای روابط خارجی آمریکا صراحتا از نمایندگان این کشور برای پیروزی هم‌قطاران خود‌ طلب کمک می‌کند.

با مجموعه این اوصاف، حرف‌های فائزه هاشمی پیرامون تمایلش به پیروزی ترامپ و امتداد یافتن فشارهای خارجی را می‌توان حرفی از اندرون خانه‌های اصلاح‌طلبان دانست که در محیط بیرونی و با صدایی بلند بیان شد و نامه سرگشاده محسن هاشمی به وی نیز ناشی از فشارهای عمومی به جریان اصلاحات به خاطر افشا شدن ماهیت آنان است.