شکست لحظه آخری در عرصه های بین المللی؛ نتیجه کمبود اعتماد به نفس و عدم تمرکز

گروه اجتماعی: بعد از ظهر دیروز هواداران تیم فوتبال پرسپولیس و دوست داران منصف فوتبال ایران، اوقات خوبی را سپری نمی کردند و از شکست این تیم در دیدار پایانی لیگ قهرمانان آسیا ناراحت بودند. تلخی این شکست هنگامی بیشتر می شود که بدانیم پرسپولیس دو گل از روی نقطه پنالتی دریافت کرد و در واقع به اشتباهات بی دلیل بازیکنان خود باخت و نه تسلط و برتری تیم حریف در طول بازی. این نتیجه اما فارغ از بحث های مربوط به تصمیمات عجیب afc، محرومیت ناجوانمردانه آل کثیر، مشکلات مالی این تیم و از دست دادن مهره ای همچون شجاع خلیل زاده، بیشتر حاصل مساله ای دیگر به نام عدم حرفه ای گری و آموزش و آماده سازی نامناسب ذهنی است.

 

به گزارش بولتن نیوز، تیم مقابل در مراحل حذفی لیگ قهرمانان آسیا علی رغم اینکه بازیکنانش در خطر محرومیت بودند، اما با حداکثر نفرات ممکن به دیدار پایانی پا گذاشتند و در این مسابقه نیز علی رغم فشارهای پرسپولیس، در نقاط حساس خطایی روی بازیکنان نماینده ایران مرتکب نشدند. در نقطه مقابل در مراحل حذفی ابتدا با محرومیت آل کثیر مواجه می شویم. محرومیتی که متاسفانه به این دلیل روی می دهد که به این بازیکن آموزش داده نشده که در مسابقات بین المللی نباید هیچ گونه رفتار شائبه برانگیزی انجام بدهد.

در نیمه نهایی نیز وحید امیری با علم به خطر محروم شدن از فینال، با یک بی احتیاطی غیر لازم، به سادگی تیمش را متضرر می کند. اضافه کنید به او احسان پهلوان و اخراج بی دلیل در مقابل النصر را. دیدار دیروز و دو پنالتی بدون توجیه و اشتباه دو بازیکن پرسپولیس هم که هنوز در خاطرمان هستند. علت تکرار چنین اشتباهات مشابهی در مراحل حساس توسط بازیکنان پرسپولیس چیست؟!

 

آیا این اولین بار است که چنین اتفاقی برای نمایندگان ایران در رشته های ورزشی رخ می دهد؟! به نتایج کشتی گیران ایرانی در مسابقات جهانی نگاه کنید. تا دیدار نیمه نهایی حریفان را یکی پس از دیگری شکست می دهند اما در این مرحله متحمل شکست های عجیب می شوند و یا اگر هم به فینال برسند جز چند مورد استثنا مانند حسن یزدانی علی رغم داشتن توان بدنی مناسب و تکنیک بالا شکست می خورند.

 

و فقط این چالش را در ورزش مشاهده نمی کنیم. در ساده ترین و همه فهم ترین مثال ممکن همین بحث مذاکرات  و برجام را به خوبی بررسی کنید. مذاکره کنندگان کار را به خوبی پیش می برند و به یک توافق مناسب هم می رسند. اما هنگام تنظیم معاهده به این علت که از خوشحالی حصول نتیجه در پوست خود نمی گنجند، متوجه نمی شوند که طرف مقابل اتفاقا تمام آن چه که مدنظرش بوده را در همین بندها گنجانده و از سرخوشی و حس موفقیت ایشان، نهایت بهره را برده و پیروز واقعی مذکره برد _ برد مدنظر برخی شده است.

در این شرایط  دیگر مباحث مربوط به دام ها، کلک ها و ناجوانمردی های این و آن تنها توجیهی هستند برای عادی سازی شکست ها. عامل اصلی چنین اتفاقاتی در عرصه های مختلف، آموزش نامناسب روانی و ذهنی است. یعنی به ورزشکار، سیاستمدار، تاجر، دکتر، مهندس و هر فردی یاد نمی دهیم که لازمه موفقیت، داشتن اعتماد به نفس، حرفه ای گری و حفظ تمرکز و دقت به نتیجه پایانی است و نه رسیدن به خط پایان با دست و پای شکسته.  

 

مثال بارز چنین امری سید جلال حسینی بازیکن سن و سال دار و کاپیتان تیم پرسپولیس است که علی رغم سن بالا، در دقایق پایانی بازی بهترین بازیکن میدان بود و یک تنه پرسپولیس را از خطر شکست سنگین تر نجات داد. چنین عملکردی به این معنی است که حسینی از دقیقه اول تا سوت پایان بازی کاملا متمرکز عمل می کند و وظیفه خود را به بهترین شکل انجام می دهد.

 چنین روحیه ای اگر در همه افراد وجود داشت و به خودشان و توانایی های که دارند، ایمان داشتند، نه تنها در عرصه ورزش؛ بلکه در مدیریت امور کشور، قطعا وضعیت بهتری داشتیم و دچار این مصیبت نمی شدیم که قیمت مرغ و تخم مرغ ما را بالا و پایین رفتن نرخ دلار تعیین کند و نه مسئولانی که دستوراتشان تا دم در اتاق هایشان هم اثر ندارد.

البته که مشکل اصلی در نبود آموزش مناسب در سنین پایین است که باید بیشتر آن را از آموزش و پرورش مطالبه کرد تا تقویت اعتماد به نفس، افزایش تمرکز و قدرت ذهنی را در برنامه های خود و نه بر روی کاغذ بلکه به صورت واقعی و قابل اجرا پیاده سازی کند تا فردا روزی با افرادی در راس کارهای اجرایی و یا در امور مختلف رو در رو نباشیم که نتوانند کارها را به سرانجام برسانند و کشور را بابت ضعیف النفس بودن خود متضرر نمایند.