احمدعلی راغب پدر موسیقی انقلاب بود/ خانه‌نشینی یک مرد بزرگ

به گزارش بولتن نیوز، محمد گلریز خواننده پیشکسوت موسیقی انقلاب که طی سال‌های گذشته همکاری‌های متعددی با مرحوم احمدعلی راغب در تولید آثار شاخص موسیقی انقلاب داشته است، ضمن ابراز تأسف از درگذشت این هنرمند ارزنده توضیح داد: طبیعتاً یکی از شاخص‌ترین خاطراتی که با مرحوم احمدعلی راغب داشتم دیدار با حضرت امام خمینی (ره) به بهانه تولید آهنگی به مناسبت شهادت آیت الله مطهری بود که ایشان در حضور بنده، استاد راغب و تعدادی دیگر از دوستان از ساخت این قطعه قدردانی کردند که برای من تبدیل به خاطره شیرین و ماندگاری شد.

وی افزود: بنده افتخار این را داشتم که نزدیک به ۴۰ سال با مرحوم راغب در تولید آثار متعدد با موضوعات مختلف ملی و انقلابی مشارکت دوستانه‌ای داشتیم. مشارکت و دوستی که خوشبختانه منجر به تولید و ارائه آثار ماندگاری در زمینه‌های مختلف شد. در این راستا یکی از ویژگی‌های که به شدت برایم جالب بود و همواره از آن به عنوان یک اتفاق شگفت‌انگیز و جالب توجه یاد می‌کنم تولید آثاری بود که بعضاً بدون هیچ تمرینی به مرحله اجرا و ضبط می‌رسید و عموماً هم تبدیل به کارهایی شدند که به شدت با استقبال مواجه می‌شدند. کما اینکه همیشه در این زمینه به مرحوم راغب می‌گفتم بد نیست تمرینی برای قطعه مورد نظر داشته باشیم و استاد راغب با آن لحن مهربان و صمیمی‌اش به ما می‌گفت: «بابا جان می‌خوانیم‌ش، نگران نباش» و واقعاً هم همین اتفاق می‌افتاد و کارهای تولید شده در ذهن مردم باقی می‌ماند.

این خواننده شناخته شده موسیقی انقلاب که این روزها در دوران نقاهت بعد از ابتلاء به بیماری کووید ۱۹ به سر می‌برد در ادامه صحبت‌های خود بیان کرد: به خوبی خاطرم هست که در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی به منزل مرحوم راغب می‌رفتیم و تا پاسی از شب به تمرین و تولید آثار انقلابی می‌پرداختیم. در آن روزها حکومت نظامی برقرار بود و طبیعتاً هم رفت و آمد شبانه ما به شدت سخت می‌شد. وقتی تمرین‌های ما تمام می‌شد مرحوم راغب به صورت مستمر پیگیر ما بود و هر وقت به خانه می‌رسیدیم به ما زنگ می‌زد تا خیالش از بابت رسیدن ما به منزل راحت شود. او به معنا و مفهوم واقعی کلمه انسان خوبی بود که خوش قلبی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های او به حساب می‌آمد و با وجود زخم زبان‌های فراوانی که می‌شنید اما با تمام وجود برای موسیقی انقلاب کار می‌کرد.

گلریز گفت: مرحوم راغب عاشقانه و بدون هیچ سفارشی عاشق موسیقی انقلاب بود و این خیلی جالب است که هیچکدام از ترانه و آهنگ‌هایی که توسط او آهنگسازی می‌شد شبیه هم نبودند. او هیچ گاه دنبال تظاهر نبود و همراه تعدادی دیگر از هم نسلانش دلسوزانه تولید کارهای مرتبط با انقلاب و دفاع مقدس بود. من بر این باورم اگر اکنون بزرگانی چون حمید سبزواری به عنوان پدر شعر انقلاب معرفی می‌شوند، مرحوم احمد راغب هم باید به عنوان پدر موسیقی انقلاب معرفی شود. چون تلاش‌هایی که این مرد در این عرصه انجام داد به قدری ارزشمند و مهم هستند که نباید به سادگی از آن عبور کرد.

وی در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: طی روزهای گذشته که با درگذشت احمدعلی راغب مواجه شدم متوجه یک نکته مهم شدم و آن خانه نشینی این مرد بزرگ در روزهای پایانی عمر پربارش بود که مظلومانه و بی ادعا در گوشه عزلت می‌زیست اما هیچکدام از مسئولان ما حتی یادی از او که خدمات ارزشمند به انقلاب کرد، نداشتند. او در این سال‌ها اگرچه هیچ وقت ادعا و اعتراضی نداشت اما واقعاً افسرده شده بود و مظلومانه از بین ما رفت و این چه رسمی است که وقتی هنرمندان از دنیا می‌روند تازه می‌فهمیم چه گوهری را از دست دادیم. البته چه خوب که حداقل رسانه‌ها حضور جدی در صحنه دارند و نمی‌گذارند این گوهرهای نایاب به فراموشی سپرده شوند.