اپوزیسیونهایی که آلت دست شدند!

کیهان:

يك پايگاه اينترنتي وابسته به ضد انقلاب خارج نشين ادعا كرد جمهوري اسلامي با اپوزيسيون سازي از اصلاح طلبان، براي سال هاي طولاني اپوزيسيون را سر كار گذاشت.
«سكولاريسم نو» با بيان اين كه خيلي از كشورها مايلند از تجربيات ايران در مهار اپوزيسيون استفاده كنند، نوشت: نبايد از خبر منتشره در سايت ها در اين باره به سادگي عبور كرد چرا كه رژيم اسلامي هم اكنون به واسطه تجربيات خود صاحب فناوري بي بديل در كنترل اپوزيسيون شده است. به نظر مي رسد رژيم جمهوري اسلامي با تجربه 32 ساله خود اكنون توان مهار اپوزيسيون را دارد. اين تصوير هنوز از ذهن نگارنده پاك نشده كه چگونه آن جمعيت انبوه 25 خرداد 88 ناگهان در چشم برهم زدني خيابان ها را ترك كردند.
نويسنده اين تحليل اضافه مي كند: ما اين حق را داريم كه با اتفاقات پيش آمده فرضيه اپوزيسيون سازي از سوي رژيم را مطرح كنيم. به نظر مي رسد جمهوري اسلامي از سال ها قبل به اين ايده رسيده بود كه به اپوزيسيون سازي تصنعي و كاناليزه بپردازد. از دل اين ماجرا، جريان هاي اصلاح طلب حكومتي مجال بروز پيدا كردند. ناگفته نماند كه بسياري از نيروهاي خوشفكر و روزنامه نگار اپوزيسيون از اين كه حاكميت بالاخره فضايي براي تنفس فراهم آورده، ذوق زده شدند. اين اميدواري حتي به اپوزيسيون خارج از كشور نيز سرايت كرد؛ به طوري كه بسياري كه سوابق مبارزاتي بلندي در جدال با جمهوري اسلامي داشتند خود را به اردوگاه اصلاح طلبان نزديك كردند تا شايد به خيال خويش از اين معبر، اسب روياهاي خويش را به سوي تغييرات اساسي و بنياني در آينده ايران بتازانند. اين در حالي است كه تمام رشته هاي ايشان در طول اين سال ها پنبه گشته و اكنون با ناكامي به اين رويكرد مي نگرند.
سكولاريسم نو مي نويسد: تاسف بارتر اين كه خارجي ها نيز به تدريج از اپوزيسيون مترقي خارج از كشور روي برگردانده و روي به اصلاح طلبان آوردند. اصلاح طلبان نيز كوتاهي نكرده و همواره اپوزيسيون خارج از كشور را به ناآگاهي از شرايط داخلي متهم كرده و شرايطي را فراهم آوردند تا خريداري براي نظرات اپوزيسيون انحلال طلب در دنيا پيدا نگردد. توجه و رويكرد رسانه هاي پارسي زبان پرمخاطب خارج از كشور نيز به اين رويكرد بيش از پيش ياري رساند.
اين پايگاه ضد انقلابي راديكال تصريح مي كند: البته بايد يادآور شد بدنه مياني و فوقاني جنبش اصلاح طلبي، بسيار صادقانه با مسائل روبرو مي گشت به طوري كه خود در نهايت فريب اين بازي رياكارانه را خوردند. بسياري از روزنامه نگاران، روشنفكران، نويسندگان و دانشجويان كه بيش از همه آقايان هزينه دادند، در واقع قرباني اين رويكرد گشتند. اصلاح طلبان تا آنجا كه توان سعي و كوشش داشتند در تضعيف اپوزيسيون كوتاهي نكردند و برخي هنوز كه هنوز است، به رغم اين كه از فضاي آزاد خارج از كشور استفاده مي كنند، از تلاش براي كنار زدن اپوزيسيون خارج از كشور دست برنمي دارند اما هنوز كه هنوز است برخي خوش باورانه، بسان كودكان شيرين عقل، گوشه چشم شان به تحولاتي است كه از دل اين بازي ممكن است سر برون آورد. اين در حالي است كه اكنون و به تدريج لايه هاي پررنگي از جامعه داخل كشور، كه قبلا كورسويي به اين تنازعات تصنعي داشتند، به تدريج خود را از اين دوئل ساختگي دور مي سازند. ريزش شديد در بين سطوح مياني و پاييني اصلاح طلبان، تاييد كننده اين نكته است.