حذف مبانی دین آغازی برای حذف ارزش های اجتماعی – سیاسی

گروه سیاسی: جریان به اصطلاح رفرمیست دینی، به عنوان یکی از اضلاع سه گانه اصلاحی(دینی – اقتصادی- سیاسی) در درون ساختار رسمی نظام اسلامی رشد نمود و بروز پیدا کرد.

به گزارش بولتن نیوز، در واقع آنچه در ذیل جریان به اصطلاح اصلاح دینی مورد توجه است این می باشد که معرفان، مبلغان و مبشران این جهت گیری در دین، تحت تأثیر جریان غربی تلاش دارند رویکردهای تفسیری – هرمنوتیکی در دین را به تبعیت از«شلایر ماخر» باز تعریف کنند. بطوریکه خوانش دوباره در دین و متون دینی و احکام صادره از آن می تواند بسترهایی اعتبار زدایی از دین و مجموعه های مرتبط با آن را در عرصه های دیگر مانند سیاسی را فراهم آورد.

واقعیت این است که مدافعان رویکرد مزبور با ارائه تفاسیر ساختارشکنانه از دین و مبانی دینی به گفته خودشان درصدد به روز رسانی احکام دینی و ماهیت دین هستند. از این رو مبنا را عقلانیت با شاخص عرفی قرار داده اند. به واقع اتخاذ رویکرد تفریطی در میدان دادن به عقلانیت عرفی و ارجحیت دادن آن به مبانی دینی، از موضع این زمانی کردن دین و ارائه نسخه تازه از آن از یک سو و منسوخ دانستن آنچه از آن با نام تاریخی و قدیمی یاد می کنند از سوی دیگر بر این امر دلالت دارد که جریان مزبور درصدد همسان سازی سه گانه اصلاحی در عرصه های دینی - سیاسی (تغییرات اصلاحی ظاهری در اقتصاد) با نمایه غیر اسلامی، و ارائه نسخه تبلیغی و غربی آن برای ایران هستند.

در واقع با معیار قرار دادن عقلانیت عرفی با مضامین برگرفته از سکولاریسم به دنبال ترویج مادی گرایانه از دین – اخلاق دینی و مراتب دینی هستند. بطوریکه با این جهت گیری ضمن محدود سازی دامنه دین و کنش های دین ورزانه، هر آنچه از دایره این همانی سازی دین با رویکرد عقلانیت عرفی و حدود عرفی سازی آن خارج باشد و با آن تطابق پیدا نکند ولو اصل دین و اصول اولیه آن، محکوم به حذف و حاشیه رانی خواهد بود.

راه اندازی دور اصلاحی مربوطه در عرصه امور قدوسی، با هدف حذف یا تضعیف و یا محدودیت کارکردی – عملکردی دین، مبتنی بر انگاره های خود ساخته ای است که اساس و بنیان فکری و نظری آن برگرفته از رویکردهای تقلیل گرایانه دینی با مشخصه های رویدادی در ادیان دیگر مانند مسیحیت است؛ تکثرگرایی در دین، تفکیک معارف بر بخش های بشری و دینی، تعاریف از شریعت بر مبنای معیشت اندیش، تجربت اندیش و معرفت اندیش، دین ایدئولوژیک، پروتستانتیسم اسلامی و ... همگی سرفصل هایی بر مبنای تبلیغ و تلاش برای واگرایی در دین به شمار می روند که توسط اذناب فکری جریان مزبور در دستور کار قرار گرفته شده است.

از نکات قابل توجه و در خور تأمل در این باره، دنباله روی و تقلید بی چون و چرای جریان رقیق سازی دینی و بنیادهای مبتنی بر دین در ایران از روندهای شکل گرفته در غرب با مضامین مشابه دینی است. در واقع آنچه در اینجا بدنبال تحقق آن هستند رویکرد صادراتی غرب در این باره است که در قالب واردات، وارد ایران شده است. از این رو رویکرد مذکور بدون توجه به تفاوت ها و تمایزات سرزمینی، انسان شناختانه، دین شناسانه و حتی اجتماعی – فرهنگی تلاش دارند تا فرآیند تطابق را برای تغییر و یا اصلاح کلید بزنند. به عبارت بهتر اینکه جریان مذکور، بدون توجه به اینکه آیا سوژه و ابژه با هم یکی هستند یا نیستند تلاش دارند علیرغم تفاوت ها، آنچه را که به دنبال آن هستند، با رویکردی تحمیلی برای جامعه و افکار عمومی در حوزه دینی تجویز کنند.

تلاش برای ایجاد دینی بنا به شرایط و ذائقه افراد جامعه بر خلاف ایده و باور تشکیل جامعه و مناسبات جاری در آن بر مبنای اصول و احکام دینی، موضوعی است که با رویکرد تقلیل گرایانه در دین با ابزار عقلانیت عرفی دنبال می شود. به عبارت بهتر اینکه در نزد جریان دین گریز و دین ستیز مزبور تطابق ها و اصلاحات دینی مقدم بر اصلاحات در عرصه های دیگر مانند اجتماعی است