عالیجنابان مسئول؛ خودتان و خوانواده هایتان حاضرید از هوتک ها آب بنوشید؟!

گروه اجتماعی: پیش از این و در مطالب مختلف و با بهانه های متفاوت به موضوع وضعیت بد آب آشامیدنی در نقاط مختلف کشور از جمله سیستان و بلوچستان و مخصوصا آسیب هایی که به واسطه تامین آب شرب از هوتک ها برای مردم این منطقه وجود دارد، پرداخته ایم. دیروز نیز فیلمی منتشر شد از صحبت های نماینده چابهار در مجلس شورای اسلامی که در اعتراض به شرایط بد آب آشامیدنی در این منطقه، نمونه ای از آن چه که این مردم نجیب به عنوان آب در حال نوشیدن آن هستند را به جلسه با وزیر نیرو برد و علاوه بر آن که خود از آن نوشید، به وزیر هم از آن تعارف و از وی درخواست کرد که از این آب به اعضای کابینه و سران قوا نیز داده شود.

 

به گزارش بولتن نیوز، معین الدین سعیدی در کنار این اقدام از اتفاقی تلخ نیز پرده برداشت که روح آدمی را می خراشد. مادری عفیفه جهت تامین آب شرب برای فرزندانش دست به تن فروشی زده و پس از اینکار و به واسطه فشار روحی و روانی ناشی از آن، اقدام به خودکشی کرده است. شنیدن چنین خبری برای تمام آن مسئولینی که در تمام این سال ها وظیفه تامین حداقل شرایط زندگی برای ملت ایران را داشته اند اما تنها توجه خود را معطوف به چند شهر خاص کرده اند و سایر مملکت را به حساب نیاورده اند، احتمالا عجیب و غیر قابل باور خواهد بود.

 

البته این عالیجنابان حق هم دارند تا نفهمند که در سراسر ایران چه مشکلاتی وجود دارد و مردم گاهی از ابتدایی ترین نیازهای خود نیز بی بهره اند. مسئولی که از جای خود تکان نخورد و حاضر نباشد به گوشه گوشه کشور برود و واقعا خود را خادم و نوکر ملت نبیند، قطعا فهمی هم از نیازهای آن ها نخواهد داشت و حتی اگر از شرایط ایشان اطلاع پیدا کند، برای رفع مشکلاتشان اولویتی قائل نخواهد شد.

البته شاید خود مردم سیستان و بلوچستان و یا سایر نقاط کشور که با این مشکلات در حال مبارزه هستند هم بی تقصیر نباشند. بعضی مسئولان اجرایی کشور و برخی از حضرات به این امر عادت کرده اند که اگر جمعی مطالبه ای به حق دارند، باید کارد به استخوانشان برسد و تجمعی اعتراضی یا آشوبی بر پا کنند تا مگر به خواسته هایشان توجه شود همانند آن چه که در غیزانیه اتفاق افتاد. در غیر این صورت اگر نجیبانه با شرایط خو کنند و اهل این روش ها نباشند، سال تا سال کسی نیست که مشکلاتشان را ببیند و بر فرض هم که دیده شوند، به علت سکوت و نجابتشان، مسائلی که دارند جدی گرفته نمی شوند با این استدلال که اگر واقعا در محدودیت بودند، می بایست سر و صدایی داشته باشند پس در غیر این صورت آن چنان هم مشکلشان جدی نیست.

 

این شرایط قطعا زیبنده نظام اسلامی نیست که نقطه ای از ایران عزیز ما وجود داشته باشد که مردم حتی دسترسی راحتی به آب آشامیدنی نداشته و مجبور باشند با حیوانات از یک مکان آب خوراکی خود را تامین نمایند. اولویت اول مسئولان نظام می بایست رفع همین مشکلات اولیه باشد تا دیگر حداقل کسی در جمهوری اسلامی بابت ابتدایی ترین مسائل جان خود را از دست ندهد و حیثیتش بر باد نرود.