شعر آئینی تنها شعرعاشورا نیست

به گزارش بولتن نیوز، شعر آئینی شامل حوزه‌های مختلفی مانند شعر نبوی، علوی، رضوی و... است که چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب پستی بلندی‌های بسیاری داشته است که میتوان آن‌ها را در بخش‌های کمیت و کیفیت عنوان کرد.

افزایش شاعرانگی در شعرهای آئینی پس از انقلاب

حسین اسرافیلی شاعر، تفاوت شعر آئینی قبل و بعد از انقلاب را فاحش و اکثر اشعار قبل انقلاب را توصیف ظاهری بدون شاعرانگی خواند و افزود: درقصیده یا غزلی که قبل ازانقلاب سروده می‌شد اگر یک بیت یا همان نام مبارک ائمه را برمی داشتیم می‌توانستیم شعر را برای همه‌ی اهل بیت بخوانیم، اگرچه همه نور واحدی هستند، اما جلوه‌ها و ویژگی‌های هر امام در روزگار خودش قابل توجه است که متاسفانه به آن نمی‌پرداختند و گاهی همان چیزی را می‌دیدیم که برای پادشاهان می‌سراییدند، پس افزایش شاعرانگی شعر آئینی پس از انقلاب قابل توجه است.

وی با بیان اینکه در ادبیات ما همیشه الهام از باور‌های دینی اساس بوده است تشریح کرد: هیچ دیوانی نیست که با توحیدیه آغاز و نسبت به پیامبراسلام (ص) اظهار ادب نشده باشد؛ اما پرواضح است که به دلیل عدم مطالعه کافی اهالی قلم، درزمینه ستایش چندتن از آل الله کم کاری شده است، هنوز سیره، رفتار و سبک زندگی معصومانی جز حضرت امیرالمومنین(ع)، سیدالشهدا(ع)، امام رضا(ع) و نهایت حضرت موعود (عج) را به درستی نمی‌شناسیم.

اسرافیلی پس از یاد آوری اینکه شاعر باید خود در عرصه‌های مختلف شعرآئینی قدم بگذارد و زوایای مکشوف اهل بیت را بیان کند اضافه کرد: سواد بیشتر جامعه ما در همه زمینه‌ها علی الخصوص دین ومذهب کاهش پیدا کرده است؛ برخی از عوامل حکومت، خطیبان و مسئولین امر فضای دینی را در درون جوانان ما پرورش نداده اند؛ دشمن از هر چیزی برای ضربه زدن استفاده میکند و ما نتوانسته ایم شعر را به خوبی برای دفاع از ارزش‌ها تقویت کنیم، شاعر در گذشته نقاش و عکاس و تاریخ دان بود، اما امروز شعر مانده است و شعر؛ اگر قرار باشد به همین شعر هم توجه نشود کلاهمان پس معرکه خواهد بود.

محسن سلطانی، شاعر آئینی نیز محدودیت‌های موجود در گذشته و دانش کم مردم در رابطه با اطلاعات مذهبی وائمه اطهار را مسبب این تفاوت دانست و گفت: جدا از دارایی‌های معنوی شاعر، برای سرایش شعر اهل بیت یک سری منابع اکتسابی نیز لازم است؛ پس از انقلاب علاوه بر شاعران، مردمی که بی سواد بودند هم با حضور پای منبر‌های اهل بیت و مطالعه کتاب‌هایی که دیگر دسترسی به آن محدود نبود سطح توانمندی وداشته‌های خود را افزایش دادند.

سلطانی با اشاره به هتاکی‌های اخیر رسانه‌های دشمن اظهار داشت: شعرآئینی جدای از مدح، منقبت و مرثیه می‌تواند دفاعیه‌ای باشد برای مقابله با اتفاقاتی نظیر اهانت‌هایی که به ساحت مقدس پیامبر (ص) شد؛ کثرت شعر نبوی همیشه قابل رویت بوده، اما این موضوع سبب افزایش قلم‌های بیدار شد و نشان داد که در زمینه شعر آئینی جای کار بسیاری وجود دارد و هیجان عاشورایی که باعث شده تا بیشتر در این زمینه شعر داشته باشیم را کنترل کرده و بدانیم که علاوه بر جشنواره‌های متعدد عاشورایی، جای خالی جشنواره‌های نبوی، حسنی وحتی رضوی به خوبی حس می‌شود.

وی عدم مطالعه‌ی برخی از شاعران را یکی از معضلات این کم کاری دانست و گفت: برای معصومینی که کمتر از زندگی آن‌ها برایمان گفته اند نیازمند مطالعه ایم که متاسفانه برخی به خودشان زحمت نمیدهند. زاویه‌ی دیگر این موضوع به سیاست گذاری‌های رسانه‌ای و دولتی برمی گردد که باید با پررنگ‌تر کردن یک حوزه مانند عاشورا که همه‌ی رسانه‌ها درگیر می‌شوند انگیزه‌ی هنرمندان را افزایش دهند؛ صداوسیما میتواند برنامه‌هایی برای شاعران مختلف درنظر بگیرد یا فراخوان بزند.

میلاد عرفان پور برگزیده جشنواره شعر فجر دایره شعر بعد از انقلاب را فراتر از شعر عاشورا خواند و گفت: قبل از انقلاب سمت و سوی شعر آئینی بیشتر روبه عاشورا بود که این نکته با توجه به غوغای حسین ابن علی (ع) و یاران باوفایش در صحرای کربلا طبیعی است؛ متاسفانه درآن زمان شعر قابل اعتنایی در موضوعات دیگر نمی‌بینیم، ولی بعد از انقلاب مسیر هموارتر شد و شاعران در موضوعات متنوعی شعر سرودند؛ اگرچه قبل از انقلاب علاوه بر شاعران شیعی، شاعران مذاهب و ادیان دیگر اشعاری در وصف پیامبرعظیم الشان اسلام (ص) که موضوع اصلی سرودن در دین ماست سروده اند، اما بازهم قابل توجه نیست.

این شاعر جوان اظهار داشت: شاید تعریف درستی از شعر آئینی و شعرهیئتی نشده باشد، من عنوان شعر شیعی را بیشتر می‌پذیرم. شعری که در مدح اهل بیت است باید چند شاخصه اصلی داشته باشد، ابتدا ناظر بر حقایق و مشرف به مستندات باشد، دوم شعر باید برخواسته از انس و ارتباط معنوی شاعر با حضرات معصومین(ع) سروده شود؛ در آخر باید نشان دهنده مواضع این حضرات باشد؛ یعنی به ما بگوید که اگر امروز اهل بیت ما بودند چه موضعی داشتند. پس شاعر باید به حقیقت دست پیدا کرده باشد؛ شعر با این شاخصه‌ها یک شعر شیعی ست.