سیاه نمایی از وضعیت اجتماعی و سیاسی در کشور عاملی جهت فشار به نظام اسلامی

گروه سیاسی: واقعیت این روزهای جامعه ایران، بر همگان عیان است؛ حجم وسیعی از مشکلات اقتصادی و معیشتی گریبان جامعه و مردم را گرفته است و سفره زندگی مردم نیز روز به روز کوچک تر می شود. اما با این حال باید یادآور شد که ابهام زایی در ذیل نام مردم برای خود و یا گروهی که حرص و ولع قدرت دارند و دمیدن در شیپور گرایشات سیاسی برای حصول به مطامع مد نظر، موضوعی بس مهم است که شاخص این روزهای تحلیل جریانات لیبرال در بطن نظام اسلامی است. اگرچه آن دسته از تحلیل گران در این جبهه با قصد و نیت فشار بر نظام سیاسی و کشاندن مردم به صفوف خود، دست به ارائه نظریاتی در این باره می دهند و هرگونه تلاشی می کنند تا خود را از برچسب های جناحی و گرایشی مبرا جویند تا خود را از مردم و صدای آنان معرفی کنند اما جالب توجه است که مانایی و تداوم این خرده گفتمان سازی ها به مدت کوتاهی محدود می شوند که در بدو تولد، طعم مرگ را می چشند.

به گزارش بولتن نیوز، از حیث علمی و در نگاه بینش محورانه نسبت به موضوع اعتراضات در کشور باید بیان داشت که رویدادهای تصادفی از این دست در زمره الگوهای قابل تحلیل در دسته بندی های اقتصادی و معیشتی قرار دارند که با شانتاژ تبلیغاتی و رسانه ای حامل رویکرد سیاسی خواهند شد. چرا که از نگاه گفتمانی و تحلیل مبتنی بر گزاره های گفتمانی، این رویدادها فاقد باورهای مشترک گفتمانی و سیاسی هستند و تنها بر حسب مقاطع و شرایط تحمیلی اتفاق می افتند و اگر وارد فاز سیاسی – صنفی با ویژگی های ساختارشکن و سیاسی می شوند نتیجه و برآیند انحرافی است که توسط گروه های فرصت طلب ایجاد می شود.

واقعیت امر این است که اعتراضات در سراسر جهان در چند سال اخیر نسبت به عملکرد دولت رشد روز افزونی داشته است. فضای مجازی نیز در این باره نقش کمکی و حمایتی به اعتراضات دارد؛ در واقع معترضان از طریق شبکه‏های اجتماعی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده، اطلاعات را پخش می‏کنند، یکدیگر را به تقلید از هم تشویق می‏کنند و دلایل مشابهی برای کارهای خود پیدا می‏کنند. این رویکرد ارتباط گیری در جریان اعتراضات در ایران نیز به مانند سایر نقاط جهان وضعیت مشابهی داشته و دارد. بطوریکه روند همگرائی و پیوند میان بخش های اعتراضی در ایران برخلاف دیگر نقاط جهان که از طریق فضای رسانه ای در عرصه مجازی سازماندهی می شود، عمدتاً در خارج از مرزهای کشور هستند.

اما تحلیل های رسانه ای در داخل در ذیل ابهام زایی از شرایط معیشتی برای فرافکنی های مربوطه در این باره و باز کردن افق های ناامیدکننده اجتماعی همبسته با زیستمان عمومی موضوعی که در شرایط خاتمه یافتن اعتراضات در کشور هدف گذاری شده اند. بطوریکه پتانسیل های انگیزشی در قالب گفتار و نوشتار رسانه ای در جهت مسموم سازی فضای اجتماعی با کارکرد سیاسی، و همه آنچه بصورت موضع گیری های رسانه ای بر علیه نظام سیاسی در حوزه های اقتصادی – صنفی – اجتماعی اتخاذ می شوند با هدف بحران زایی در عرصه مشروعیت عمومی نظام اسلامی و با نیت ناکارآمد جلوه دادن آن است. به بیانی جامع تر اینکه شانتاژ تبلیغاتی از این قبیل ضمن القاء ناامیدی به جامعه و ایجاد شکاف میان مردم با حاکمیت، تلاش دارد تا پارادایمی را طراحی کند که نظام اجتماعی و سیاسی کشور را به سمت بحران سوق دهد. بطوریکه ماحصل این عملیات روانی بر مبنای دو متغیر پیشامدی و پسامدی بر عملکردهای اجتماعی – سیاسی برای جامعه و نظام سیاسی است.