با هم نفس نکشیم!

گروه اجتماعی- دکتر بابک زمانی (نورولوژیست) طی یادداشتی نوشت: روی تخت می‌رود تا او را معاینه کنم. اول‌ازهمه معاینه ته چشم (فوندوسکوپی)، می‌گویم «لطفاً ماسک را محکم کنید جلو آمدم شما نفس نکشید من هم نفس نمی‌کشم تا به هم کرونا منتقل نکنیم» ابتدا درنگی می‌کند و بعد لبخندی از زیر ماسک به نشانه موافقت می‌زند که چشم‌هایش را درخشان می‌کند. برای فوندوسکوپی باید چشم‌هایمان به فاصله چنین سانتی‌متری یکدیگر باشد اما بینی‌ها درست در کنار هم قرار می‌گیرند به ترتیبی که کوتاه‌ترین معبر برای ویروس فراهم می‌آید. عصب بینایی تنها بخشی از مغز است که می‌توانید با چشم به‌طور مستقیم ولو با استفاده از افتالموسکوپ بینید. در بسیاری از بیماری‌های مغز (به‌خصوص در تومورهای مغزی) تورم مغز باعث تورم عصب بینایی می‌شود که با چند لحظه معاینه می‌توان آن را تشخیص داد؛ بنابراین در بیماری که با سردرد مراجعه کرده است و بسیاری بیماران دیگر این معاینه را نمی‌توان به‌راحتی حذف کرد. اما سوای فوایدی که در کار مغز و اعصاب برای این معاینه ذکر می‌کنند پاندمی کرونا ارزش‌های دیگری را هم بر این معاینه افزود.

به گزارش بولتن نیوز، از سویی بیمار که خود از نزدیک شدن به هر نوع خطری ابا دارد و اهمیت آن را به‌خوبی می‌شناسد با انسان دیگری مواجه می‌شود که تنها برای تشخیص بیماری او دارد خود را در فاصله نزدیکی از او قرار می‌دهد و اگرچه این کار برای خود او یعنی بیمار هم کاملاً بی‌خطر نیست اما آن‌ها دارند با همکاری و هماهنگی با هم کاری می‌کنند که خطر را به حداقل برسانند. وقتی‌که در محیطی آغشته به الکل، پوشیده در ماسک و گان و با فواصلی به‌دقت حساب‌شده طبیب معالج سالخورده به او تا این حد نزدیک می‌شود و تمنای تنفس فروخوردن دارد، یا در رشته‌های دیگر برای مقاصدی مشابه پزشک و بیمار در فاصله‌هایی حتی نزدیک‌تر نسبت به یکدیگر قرار می‌گیرند، در زمان‌هایی طولانی‌تر و درنتیجه خطرناک‌تر و در شرایطی که بیمار هیچ همکاری هم نمی‌تواند بکند معاینه و درمان می‌شوند، تعداد بیمارانی را که او در روز می‌بیند در نظر گرفته میزان خطر کردن او را درمی‌یابد، با او به‌نوعی همدلی می‌رسد و به او اعتماد می‌کند. از سوی دیگر طبیب می‌داند که با این معاینه خود پزشک به‌عنوان یک منشأ بالقوه انتشار ویروس که در فرهنگ لغات کووید او را super spreader. هم می‌خوانند بیمار را با این معاینه در معرض خطر قرار می‌دهد و بنابراین هرچه بیشتر قدر این اعتماد و این همکاری را می‌شناسد و پاس می‌دارد. اعتمادی که تا همین اواخر داشت به دلایل مختلف هر چه بیشتر و بیشتر خدشه‌دار می‌شد.

وقتی معاینه‌ام تمام می‌شود هردوی ما که به‌شدت نفس کم آورده‌ایم از هم دور می‌شویم و با نفسی عمیق و لذت‌بخش ریه‌هایمان را پرو خالی می‌کنیم و بعد به همراه آنکه در کنار نشسته می‌خندیم و دشنامی نثار کووید می‌کنیم که ما را به این حال انداخته اما در اعماق وجودمان نوعی رضایت موج می‌زند چیزی که از نوعی ارتباط جدید حکایت می‌کند.

ماه‌هاست همه نفس در سینه‌ها حبس کرده‌اند برخی با شدت و دقت برخی هم با درجاتی از بی‌اعتنایی. جامعه پزشکی اما مثل همیشه با نفس‌هایی حبس در سینه آماده خدمت است. آیا همه به درخواست او برای «باهم نفس نکشیدن» پاسخ می‌دهند و در این رابطه انسانی و محبت‌آمیز نقشی بر عهده می‌گیرند یا با سفر رفتن و شرکت در اجتماعات و بی‌احتیاطی‌های دیگر هرمی از هوای گرم و بالقوه مرگ‌بار را در صورت کسی که با دم حبس دیگر توانی برایش نمانده بازدم خواهند کرد.