لاریجانی خالق گفتمانی رقیب برای اصلاح طلبی و اصولگرایی خواهد شد

گروه سیاسی: با احتمال قطعی شدن حضور علی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده، بعد از چند ماه دوباره نام لاریجانی بر سر زبان ها افتاد. به عبارت بهتر اینکه از زمانی که علی لاریجانی از ثبت نام در انتخابات مجلس یازدهم صرف نظر کرد عده ای بر این باور بودند که پایان عصر سیاسی لاریجانی فرا رسیده است. از این رو با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری دوباره نام او به عنوان یک چهره سیاسی بر سر زبان ها افتاد و تحلیل ها پیرامون او و موقعیت سیاسی او را در آینده روشن تر کرد.

به گزارش بولتن نیوز، آنچه درباره علی لاریجانی قابل تأمل می باشد این است که وی نماینده یک گفتمان سیاسی در کشور محسوب می گردد که در دهه های گذشته شکل گرفته و آغاز شده است و در سال های ریاست وی بر مجلس شورای اسلامی به ویژه در سال های آخر ریاست لاریجانی بر مجلس دهم، خود را نمایان کرد. گفتمانی که لاریجانی در راس آن قرار دارد، پایه های آن را حلقه های شکل یافته از افراد و شخصیت های همسو با او در عرصه های مدیریتی کشور تشکیل می دهد. در واقع لاریجانی در سال هایی که به عنوان رییس و مدیر به فعالیت پرداخته است هم اساس نظری گفتمان سیاسی مورد نظرش را سامان داده است و هم ابزار کمی و کیفی گفتمانش را فراهم آورده است. جذب افراد و تشکیل گروه های همسو در در قالب گفتمان مورد نظر پیش رفته است؛ از همین رو در ایام منتهی به انتخابات ریاست جمهوری در کشور این آینده نگری، یک فعالیت ساختاری در کلان مدیریتی به شمار می آورد که موجب می شود تا لاریجانی را یک گام جلوتر از دیگر نامزدها انتخابات ریاست جمهوری قرار دهد که در آن ایام قارچ گونه سر بر می آورند و یا در حالت یک پدیده انتخاباتی در مقطع انتخابات درصدد حضور در انتخابات و کسب آرا اکثریت هستند.

یکی از نکات جالب توجه پیرامون علی لاریجانی این است که نمودار رشد و ترقی وی در عرصه های مدیریتی همواره صعودی بوده است؛ بطوریکه وی با آغاز دهه هفتاد تا کنون در وضعیتی از ترقی قرار داشته است؛ حضور دوساله(۱۳۷۰ - ۱۳۷۲) در کابینه اکبر هاشمی رفسنجانی به عنوان وزیر ارشاد به جای سید محمد خاتمی وزیر مستعفی، ریاست ده ساله(1373-1383) سازمان صدا و سیما با حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضور در شورای عالی امنیت ملی با حکم مقام معظم رهبری و نماینده ایشان در این شورا در سال 1383 و دبیر این شورا شدن به مدت دوسال(1384-1386) و سپس حضور در مجلس به عنوان نماینده برگزیده مردم قم و کسب کرسی ریاست سه دوره از مجلس با ترکیب های متفاوت گویای تعامل نظری – فکری و سیاسی لاریجانی با تنوع گرایش های سیاسی و جناح بندی هاست. در واقع آنچه موجب شده است تا لاریجانی این چنین بتواند به تعاملات فراجناحی بپردازد گفتمان و کلید واژگان گفتمانی است که برآمده از سازه های فکری – نظری او می باشد.

درباره لاریجانی و سنواتی که وی به عنوان رییس یا مدیر مشغول فعالیت بوده است باید خاطر نشان کرد که آقای رییس اولاً بواسطه نقش های مدیریتی که در این سال ها داشته هرگز تلاش نکرده است تا خود را به عنوان سیاستمداری مردمی جا بیندازد؛ دوماً اینکه نحوه رفتار و عملکرد سیاسی لاریجانی و عدم وابستگی و دلبستگی او به جریان های سیاسی از یکسو و ائتلاف سازی بر حسب زمان از سوی دیگر موجب شده است تا نه در میان اصولگرایان پایگاه قدرتمندی داشته باشد و نه اصلاح‌طلبان حاضر به ائتلاف واقعی با او باشند. اما با این اوصاف برای سیاستمداری مانند لاریجانی که در پلکان سیاست و مدیریت سلسله مراتب را طی کرده است رویای ریاست جمهوری نمی تواند دست نیافتنی باشد اگر بخت و اقبال یار او باشد.

واقعیت این است که در طول چهار دهه گذشته لاریجانی نیز در عرصه های مدیریتی و جایگاه سیاسی فراز و نشیب‌هایی داشته است. او در آغاز، سیاستمداری با گرایش به راست سنتی محسوب می‌شد و حتی در دوره‌های هشتم و نهم مجلس نیز در صدر فهرست فراگیر اصولگرایان قرار داشت، اما این روند ادامه پیدا نکرد و لاریجانی با چرخشی مثال زدنی به ‌تدریج در مجلس تبدیل به منتقد جدی دولت‌های اصولگرای نهم و دهم شد؛ چرخششی که موجب شد تا در سال 1394 حتی در فهرست اصولگرایان برای حضور در مجلس نیز جای نگیرد. اما با این حال حرکت علی لاریجانی در صحنه سیاسی ایران همچنان ادامه پیدا کرد و از معادلات قدرت و عرصه سیاسی حذف نشد. بطوریکه هم اکنون شاهد احتمال قطعی شدن حضور وی در انتخابات ریاست جمهوری در سال 1400 در قالب یک جریان مستقل و نوظهور سیاسی هستیم.