بهشت جایگاه روضه‌خوان‌های اباعبدالله/ مکتب امام حسین(ع) درسی برای همه اقشار جامعه
گروه دین و اندیشه: استاد حوزه علمیه گفت: امام صادق(ع) در حدیثی به واجب بودن بهشت برای روضه‌خوان‌های اباعبدالله اشاره کرده است.
به گزارش بولتن نیوز، به مناسبت ماه محرم به سراغ حجت‌الاسلام والمسلمین سید ناصر احمدی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه رفتیم و ایشان ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام حسین(ع) و یاران با وفای ایشان به پرسش‌های خبرنگار ما پاسخ دادند که مشروح کامل این گفتگو در ادامه از نظر می‌گذرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید ناصر احمدی، کارشناس احکام دفتر آیتالله العظمی نوری همدانی در گفتگو با خبرنگار بولتن‌نیوز؛ در پاسخ به این سؤال که روضه‌خوان امام حسین(ع) چه جایگاهی دارد؟ با اشاره به حدیث معروفی از امام صادق (ع) که فرمودند «مَن بَکی أَو أَبکی أَو تَباکی فی مُصیبةِ الحُسین حُرِّمَت جَسَدَهُ علی النار و وَجَبَت لَهُ الجَنَّه گفت: هرکس در مصیبت امام حسین بگرید یا بگریاند و یا ( اگر گریهاش نیامد ) خود را به حالت گریه بزند، جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می‌گردد.»
این استاد سطوح عالی حوزه علمیه در ادامه به موضوع جایگاه روضه خوان اهل بیت(ع) از نگاه بزرگان دین پرداخت و افزود: ارزشی که اهل بیت (ع) برای روضه خوان، شاعر و مداح امام حسین(ع) و دیگر ائمه (ع) قائل بودند، باعث می شد که این بزرگان حتی برای کسانی که روضه می‌خوانند و مداحی می کنند، صله در نظر بگیرند.
حجت‌الاسلام والمسلمین احمدی با اشاره به جمله مشهور مقام معظم رهبری در دیدار با مداحان اهل بیت(ع) گفت: مقام معظم رهبری فرمودند: «روضه بخوانید؛ بنده طرفدار روضه خوانی هستم؛ من خودم هم روضه خوان هستم...»
امام جماعت مسجد طوس به سنت هدیه دادن اهل بیت به شاعران، مداحان و روضه خوان ها اشاره کرد و افزود: «امام سجاد(ع) خرج 40 سال زندگی فرزدق، شاعر معروف را یک جا به او داد به پاس یک شعر که در مدح اهل‌بیت و امام سرود و آن را در حضور هشام خلیفه ی غاصب در مسجد الحرام خوانده بود. عجیب تر آنکه امام سجاد از او عذر خواهی کرد که کاش بیشتر داشتم و به تو صله می‌دادم.
کارشناس احکام دفتر آیتالله العظمی نوری همدانی ادامه داد: از امام باقر(ع) روایت است که «سه عدد جواهر ارزشمند به کمیت، شاعر معروف اهل‌بیت (ع) دادند به پاس شعری که در فضایل اهل‌بیت(علیهم‌الاسلام) سروده بود و هم‌چنین امام صادق(ع) به «اشجع اسلمی»، شاعر معروف به پاس چند بیت در مدح اهل بیت 400 درهم و سکه ی نقره به ایشان دادند.
این کارشناس حوزه دین در پاسخ به این سؤال که تاریخچه روضه خوانی از چه زمانی بوده است؟ تشریح کرد: موقعی که حمزه سیدالشهدا(ع) در جنگ احد به شهادت رسیدند و اصل عزاداری و اقامه ماتم برای شهداء در اسلام سابقه دیرین دارد و از اخبار بر می‌آید که پیامبر (ص) نیز آن را تأیید کرده است و در برگزاری آن همت می‌گماشت. اما در رابطه با کیفیت و شیوه برگزاری عزاداری برنامه خاص، حدیث و روایت معتبری وجود ندارد و مشخصه‌های عزاداری در زمان پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) محدود بود به مرثیه سرائی، گریستن و گریاندن در قالب شعر و مرثیه، جز این که هنگام رحلت پیامبر اکرم (ص) بنا بر نقل عایشه زنان به عزاداری پرداختند (و به سینه و صورت خود می زدند) و ابن هشام می نویسد بعد از اتمام جنگ احد که رسول الله (ص) به خانه خود می رفت، عبورش به محله «بنی عبد الاشهل» و «بنی ظفر» افتاد و صدای زنان آنها که بر کشتگانشان گریه می کردند به گوش آن حضرت (ص) رسید و موجب شد که اشک بر صورت او جاری گردد و در پی آن فرمود: «ولی کسی نیست که بر حمزه بگرید».
حجت‌الاسلام والمسلمین احمدی ادامه داد: رؤسای قبیله بنی عبد الاشهل پس از آگاهی از این موضوع، به زنان قبیله شان دستور دادند، لباس عزا بپوشند و به در مسجد بروند و در آن جا برای حمزه اقامه ماتم کنند. رسول خدا (ص) که صدای گریه آنها را شنید، از خانه خویش بیرون آمده، از آنها سپاس گزاری کرد و فرمود: «به خانه های خود بازگردید خدای تان رحمت کند که به خوبی مواسات خود را انجام دادید»
کارشناس احکام دفتر آیتالله العظمی نوری همدانی اظهار کرد: مراسم عزاداری امام حسین(ع) نخستین بار در روز یازدهم محرم سال 61 هجری در کنار اجساد مطهر شهیدان توسط اهل بیت علیه السلام برگزار شد.
وی ادامه داد: پس از آن هنگام ورود کاروان اسیران به کوفه، امام زینالعابدین و حضرت زینب و ام کلثوم علیهم السلام برای مردم کوفه که برای تماشا آمده بودند، سخنرانی کردند. در پی این سخنرانی‌ها صدای ضجه و گریه از خانهها و مردم کوفه بلند شد. که به نوعی عزاداری برای شهدا و افشاگری امویان بود.
حجت‌الاسلام احمدی افزود: پس از ورود کاروان اسراء به شام و خطابه خوانی امام سجاد(ع) در شام، یزید به اهل بیت امام حسین اجازه داد که عزاداری کنند و اهل بیت به مدت سه روز به طور رسمی در شام عزاداری کردند. در پی آن خطابه و این عزاداری‌ها، انقلاب بزرگ فکری در شام پدید آمد و اکثر قریب به اتفاق مردم نسبت به دستگاه حاکمه بدبین شدند.
وی ادامه داد: عزاداری بعدی در مدینه برپا شد. پس از ورود اهل بیت به مدینه عزای عمومی بر پا شد و تمامی مردم مدینه ناله و ضجه کردند. پس از آن حلقههای عزاداری توسط اشخاص و افراد سرشناس بر پا شد. از جمله کسانی که در مدینه مجلس عزاداری بر پا کرد، حضرت زینب سلام الله علیها بود. این عزاداری مدینه را در آستانه انفجار و حرکت عمومی قرار داد و عمر بن سعد جریان را به یزید گزارش داد و اعلام کرد که تحقیقا وجود زینب کبری(س) در مدینه اندیشهها را تحریک می‌کند، زیرا او سخنور دانا و باهوش است. خود و کسانی که با او همراهی میکنند، در نظر دارند برای خونخواهی حسین قیام کنند و پس از شهادت امام حسین(ع)، ائمه خود اقامه عزاداری می‌کردند و شیعیان را به اقامه عزا و گریه و عزاداری تشویق می‌نمودند.
امیرالمؤمنین (ع) به امام حسین (ع) شهادتشان را خبر داده بودند
حجت‌الاسلام احمدی با اشاره به حدیثی از امام صادق (ع) گفت: روزی امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) با یکدیگر گفت و گو می‌کردند. آنگاه امیرالمؤمنین با اشاره به کشته شدن امام حسین (ع) به دست بنی امیه، بیان می‌دارند که ایشان در راه اسلام و رسول خدا شهید خواهند شد.
وی ادامه داد: حضرت امیرالمومنین (ع) در روایتی دیگر با اشاره به شهادت امام حسین (ع) از مکان کشته شدن ایشان در بین دو نهر خبر می‌دهند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید ناصر احمدی به تشریح درسی که باید از مکتب امام حسین(ع) بگیریم اشاره کرد و افزود: در این مکتب همه اقشار مختلف از طفل شیرخوار گرفته تا زن و مرد، پیرو جوان در این مکتب بودند و بزرگترین درسی که ما باید از مکتب امام حسین(ع) و دانشگاه عاشورا بگیریم این است که خدا را بشناسیم و معرفت و عشق به خدا پیدا کنیم؛ حدیث «مَن عَرَفَ نَفسَه» حدیثی مشهور است که در آن شناخت نفس، راهی برای شناخت خدا معرفی شده است. متن حدیث به این شرح است: «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»؛ هرکس خود را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت. این حدیث هم از پیامبر اسلام(ص) و هم از امام علی(ع) نقل شده است و وقتی خدا را شناختیم درس بعدی امام شناسی است؛ امام زمان خود را بشناسیم که از پیامبر اسلام(ص) روایت است که فرمودند: مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة؛ هر کس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلى مرده است. و همین طور پشتیبان ولی‌فقیه زمان خویش باشیم.
استاد سطوح عالی حوزه علمیه ادامه داد: ایثارگری درسی دیگری از مکتب امام حسین(ع) است که هم شامل ایثار خون در راه اسلام است و هم شامل ایثار مال در راه خدا است بیایم از مالمان به فقرا کمک کنیم.
حجت‌الاسلام احمدی با تأکید بر اینکه مهمترین درسی که از مکتب امام حسین(ع) باید بیاموزیم مسئله امر به معروف و نهی از منکر است اظهار کرد: امر به معروف و نهی از منکر در جامعه کمرنگ شده است این قدر این مسئله مهم است که اباعبدالله مبارزه خود را امر به معروف و نهی از منکر معرفی می‌کند.
حجت‌الاسلام و المسلمین سید ناصر احمدی در پایان یادآور شد: در مقابل بی‌عدالتی ایستادن، ظلم‌ستیز بودن و فداکاری و استقامت را مسئولین سرلوحه کار خود قرار دهند و از امام حسین(ع) الگو بگیرند.
گفتگو از علیرضا برومند
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
---
دولت استعمار پیر انگلیس در عصر حاضر برای تعمیق نا آگاهی شیعه به اصول قرآنی دین داری و مذهب داری ؛ خود و با کمک مزدوران روحانی نمای خود در جهان تشیع از دیر باز یکی از طاغوتان سر دم دار دمیدن خرافات و من در آوردیهای ضد قرآن و عقل به مذهب توحیدی اهل بیت مظلوم پیامبر است تا این مذهب را در جهان اسلام بد نام و منفور و نابود سازد.
سیاه لشکر این استعمار پیر نیرنگ باز ، سران مزدور تشیع لندنی هستند که در لباس روحانیت برای نفوذ به اذهان عوام و فریب اکثریت نا آگاه پیرو مذهب اهل بیت مظلوم پیامبر و برای تامین منافع حرام خود و چیره ساختن صهیونیست و استکبار بر سرنوشت و داراییهای جهان اسلام بی محابا دست به هر نوع دین فروشی و مذهب فروشی می زنند.
در سایه نظام اسلامی 41 ساله در ایران ؛ دریغ از برخورد قانونی و علمی سازمان یافته ی نظام مند و ضابطه مند قرآنی و عقلی با این قشر از شیادان دغل باز درونی خطر ناک که با من در آوردیها و خرافات ساخته و پرداخته ی خود بنفع جیب و ریاست خویش و تسلط بر اذهان اکثریت نا آگاه پیرو مذهب و باهدف چیره ساختن بیگانگان چپاولگر بر دارییها وسرنوشت امت اسلام و برای جلوگیری از اتحاد و هم دلی ملت های جهان اسلام و با قبضه کردن پایگاه های کلیدی اطلاع رسانی همگانی از جمله صدا و سیمای ملی کشور ؛ دین و مذهب و دین داری و مذهب داری صدها میلیون مردم را با تحریف و انحراف از اصول قرآنی و عقلی دین و مذهب نشانه رفته و با عوام فریبی ارزشهای اصیل دین و مذهب را به مسلخ تباهی و نابودی می کشانند.
---
یکی از روشن ترین نشانه های قرآنی بر پایبندی و پیروی بی کاستی و بی فزونی پیامبر اسلام (ص) از وحی الهی در عمل و در تبلغ و آموزش دین الهی این است که آن حضرت آیاتی را که از جانب خداوند بارها با فعل امر « قل » یعنی « ای پیامبر بگو » به آن حضرت خطاب شده اند با همین فعل امر« قل » در قرآن به مسلمانان ابلاغ کرده است .
پیامبر اکرم با پیروی از آیه : « قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ... » ﴿ آیه۵۰ سوره أنعام ﴾ و آیات مشابه دیگری با تکرار فعل امر « قل » که بارها در آیات گوناگون به آن حضزت ابلاغ گردیده بعنوان بخشی از وحی الهی که آن حضرت مامور به ابلاغ آن است اثبات می کند او در ابلاغ احکام و اعتقادات دینی به مخاطبان مسلمان و غیر مسلمان هرگز فراتر از قرآن چیزی از خود به آنان نمی گوید و در پاسخ به سئوالات آنان در این زمینه فقط وحی الهی را بی هیچ کاستی و بی هیچ فزونی به آنان بازگو می نماید.
چگونه با این تاکید مکرر قرآنی می توان باور کرد پیامبر اسلام و خاندان مطهر آن حضرت بنام دین و مذهب پیروی از احکام و اعتقاداتی را در تضاد با قرآن و عقل به مخاطبان خود ابلاغ کرده اند؟؟؟!!!
بنا بر آنچه در نوشته ی بالا توضیح داده شد می توان بی تردید گفت هر حکم و اعتقادی که بنام دین با نسبت به پیامبر یا اهل بیت مطهر آن حضرت ناهماهنگ و غیر منسجم با احکام و اعتقادات قرآن یا متضاد با احکام و اعتقادات قرآنی از پیامبر یا از اهل بیت آن حضرت نقل می شود دروغ و جعل محض و باطل است.
چنانکه پیروی از چنبن حکم و اعتقادی نزد خداوند پشیزی ارزش ندارد و اصرار بر این پیروی دهن کجی به قرآن و گناه کبیره ی نابخشودنی است.
بی تردید محال و باور نکردنی است که پیامبر و اهل بیت آن حضرت که مبلغان اصلی دین الهی هستند در تضاد با قرآن و عقل یا ناهماهنگ با وحی الهی اصیل و بی خدشه چیزی را بنام دین یا مذهب به مردم ابلاغ کرده باشند.
همه ی مسلمانان با آگاهی کامل به ملاک و معیارهای قرآنی که چگونگی دین داری و مذهب داری را تعیین می کنند باید هوشیار باشند مبادا در دین داری و مذهب داری به خود اجازه دهند فرا تر از احکام و اعتقادات قرآن ؛ احکام و اعتقاداتی را بنام دین و مذهب بپذیرند.
پذیرفتن بی تحقیق و تفحص احکام و اعتقادات غیر قرآنی بنام دین و مذهب که پیوسته ترویج می شوند رقیب سازی برای خداوند است و خداوند تنها تعیین کننده ی انحصاری احکام و اعتقادات دین است.
رویکرد خدا گریز پذیرفتن احکام و اعتقادات غیر قرآنی بنام دین و مذهب گناه کبیره ی نابخشودنی و پای گذاشتن بر لبه ی پرتگاه عمیق هلاکت است و یک عمر دین داری بشر را نابود می سازد.
وظیفه اول و آخر مراجع دین و حوزه های علمیه دینی و مذهبی است که صدها میلیون دین دار مذهبی را به ملاک و معیارهای چگونگی دین داری قرآنی پیوسته آگاه سازند و نگذارند دین داری و مذهب داری صدها میلیون مردم با پشت کردن به قرآن و پیروی از من در آوردیها و خرافات نابود و تباه شود.
اگر دین شناسان به این وظیفه حیاتی سرنوشت ساز بی توجهی کنند بی تردید در گناهان انحرافهای دینی و مذهبی صدها میلیون مردم سهیم خواهند شد و راه نجات را در قیامت بعلت کتمان حقایق قرآنی از مردم به روی خود تا ابد خواهند بست.
---
در سایه نظام اسلامی که به انتساب به اسلام افتخار می کند حد اقل شرط و لازمه ی روضه خوانی و وعظ و سخن از دین و مذهب می باید آگاهی کامل افراد دخیل در کارهای فوق به شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی باشد.
چنین آگاهی ؛ این افراد را در کار خود از تجاوز به حد و مرزهای دین داری و مذهب داری قرآنی مصون نگه می دارد و مخاطبان این افراد را به گمراهی و انحراف از دین خداوند و از مذهب حق تشیع علوی دچار نمی سازد.