برگزاری عزاداری به‌مانند گذشته حق‌الناس است

گروه دین و اندیشه - حجت الاسلام مهدی مسائلی  در یادداشتی پیرامون برگزاری محرم در روزهای کرونا نوشت: در این روزها با توجه به گسترش دوباره کرونا در کشور،‌ بحث بر سر برگزاری مراسم سوگواری محرم بسیار داغ است. بعضی از هیئتی‌ها و مداح‌‌ها اصرار فراوانی به برگزاری مراسم‌های عاشورایی بدون کم‌وزیاد دارند، حتی یکی از مداحان معروف چند روز پیش گفته بود: «اگر قرار باشد کسی بمیرد کسانی هستند که بخواهند جانشان را برای این مراسم بدهند. اجازه جان ما که دست خودمان است...من امسال با هرشرایطی دسته عزاداری بزرگی از میدان آزادی تا میدان انقلاب به راه می‌اندازم».

به گزارش بولتن نیوز، بعضی نیز با مقایسه تعطیلی مراسم‌های عزاداری در زمان رضاشاه با زمان کنونی از همین الآن دولت را تهدید می‌کنند که در صورت محدود کردن مراسم عزاداری چهره‌ای ضدمذهبی همچون رضاشاه برای دولت ترسیم و تبلیغ خواهند کرد.

در ماه‌هایی که از شیوع بیماری کرونا می‌گذرد جامعه مذهبی ایران، خصوصاً قشر تأثیرگذاری که معتقد به ولایت‌فقیه هستند، به بیشتر دستورات ستاد ملی کرونا درباره مناسک دینی گردن نهاده‌اند، چون عمل به آنها مورد تأکید رهبری نیز بوده است؛ ولی حکایتِ مناسک ماه محرم چیز دیگری است و آن را نمی‌توان با مراسم عبادی ماه رمضان و حج مقایسه نمود. مثلا اگر از بعضی بپرسی ولایت فقیه می‌تواند حج را تعطیل کند؟ می‌گویند: بله!

حالا اگر بپرسی ولایت فقیه می‌تواند بگوید مراسم عزاداری با محدودیت برگزار بشود؟ می‌گویند: نه! عزاداری تعطیل شدنی نیست!

اما حقیقت این که اگر شما معتقد به نظام سیاسی و حکومتی برای اسلام و تشیع هستی تفاوتی میان عزاداری و حج نیست. اصلا عزاداری مناسکی برای تقویت نظام سیاسی تشیع و اسلام است. مسلم است که رهبری در قضیه عزاداریِ ماه محرم بر اساس جزئیات توصیه‌ای نخواهند داشت و جزئیات و محدودیت‌های برگزاری مراسم را برعهده ستاد ملی کرونا می‌گذارند.

پس به نظرم آزمون ولایت‌مداری بعضی از آقایان را باید در ماه محرم امسال بینیم.

این را هم بیافزایم که امسال برگزاری عزاداری به‌مانند سال‌های گذشته از جهت کمی و کیفی، برخلاف حقوق عامه‌ی مردم بوده و حق الناس به شمار می‌آید و چنین نیست که کسی بگوید اختیار جان خویش را دارم، هرچند اختیار آن را نیز ندارد. مقایسه مراسم عزاداری با ازدحام مترو و اتوبوس نیز ناروا است، چون اولاً کار بد، کار بد دیگر را توجیه نمی‌کند، و ثانیاً مردم، خسارت این‌کار را از چشم دین می‌بینند و خسارت آن‌کار را از جهت اجبار زندگی؛ و نگاه مردم به رفتار ما مهم است.