حمله به پایگاه ۴۵ حشد تبلیغاتی بود/ کاروان ۲۰ خودروی زرهی برای دستگیری ۱۳ نگهبان!

سخنگوی رسمی مقاومت اسلامی نُجَباء در همین ارتباط در گفتگویی تفصیلی با خبرگزاری مهر حمله روز پنجشنبه را عاری از ویژگی‌ها و تعاریف نظامی قلمداد کرد و گفت: این اقدام صرفا عملیاتی علیه پایگاه پشتیبانی لجستیک الحشد و تنها متشکل از ۱۳ نیروی نظامی به عنوان نگهبان بود.

مهندس «نصر الشَمَّری» با بیان اینکه "عملیات یادشده با نیروهای زیادی متشکل از ۲۰ خودروی زرهی صورت پذیرفت"، تصریح کرد: ارزیابی ما از این اقدام دال بر یک اشتباه بسیار بزرگ است که می‌توانست به درگیری بین نیروهای امنیتی منجر شود و تکرار اشتباهاتی از این دست می‌تواند کشور را به سمت سرنوشتی مجهول رهسپار کند.

وی در بخش دیگر از این گفتگو با اشاره به مذاکرات استراتژیک ایالات متحده آمریکا و عراق اظهار داشت: این در واقع نمایش‌نامه‌ای برای مشروعیت بخشی به حضور نیروهای اشغالگر آمریکایی است. این اقدام همچنین تلاشی برای دور زدن مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج همه نیروهای بیگانه از خاک عراق و پایان دادن به ائتلاف بین المللی بوده که به بهانه مبارزه با داعش شکل گرفته است.

معاون دبیرکل نُجَباء با بیان اینکه "پروپاگاندای رسانه‌ای بی‌خاصیت و صداهای خریداری شده از سوی آمریکا به هیچ وجه بیانگر خواست و اراده افکار عمومی عراق نیست"، خروج اشغالگران از اراضی این کشور را حتمی توصیف کرد و افزود: تناقض بزرگی که مشهود و عیان است؛ ادعای برخی در خصوص نیاز عراق به حمایت آمریکایی‌ها است. سوالی که مطرح می‌شود آن است که وقتی اشغالگران آمریکایی توانایی حمایت از خویش را ندارند، چگونه می‌توانند امنیت عراق را حفظ کنند؟!

به گزارش مهر، متن کامل گفتگو به شرح ذیل است.

در ابتدا باید تاکید کرد که از حیث نظامی نمی‌توان آنچه در بغداد روی داد را یک حمله نظامی تعبیر کرد. بلکه این اقدام صرفا عملیاتی علیه پایگاه پشتیبانی لجستیک الحشد و تنها متشکل از ۱۳ نیروی نظامی به عنوان نگهبان بود. از طرف دیگر عملیات با نیروهای زیادی متشکل از ۲۰ خودروی زرهی صورت پذیرفت و به بازداشت تمام این نیروها منجر شد.

اما ارزیابی ما از این اقدام دال بر یک اشتباه بسیار بزرگ است که می‌توانست به درگیری بین نیروهای امنیتی منجر شود. آن هم در زمانی بسیار بغرنج و حساس که از یک سو پاندمی کرونا در حال انتشار است و از سوی دیگر نیروهای ترکیه به نقض حاکمیت ملی عراق و اشغال برخی مناطق کشور می‌پردازند. به این دو مورد باید فروپاشی وضعیت اقتصادی را اضافه کرد که تنها به سود نیروهای آمریکایی است که بنا بر قانون مصوب پارلمان عراق اشغالگر و غیرمشروع هستند.

تناقض بزرگی که در اینجا مشهود و عیان است ادعای برخی در خصوص نیاز عراق به حمایت آمریکایی‌ها است اما در عین حال اشغالگران خواستار آن هستند که نیروهای عراقی، آنان را از حملات مقاومت مصون بدارند. سوالی که مطرح می‌شود آن است که وقتی اشغالگران آمریکایی توانایی حمایت از خودشان را ندارند، چگونه می‌توانند امنیت عراق را حفظ کنند؟!

در جمع بندی این سوال باید تاکید کرد که این اقدام، اشتباهی بزرگ علیه الحشد الشعبی بود که با کاروانی از شهدا و جویباری از خون، هیبت و حاکمیت را به کشور بازگرداند. تکرار اشتباهاتی از این دست می‌تواند کشور را به سمت سرنوشتی مجهول رهسپار کند.

از زاویه دید آمریکایی‌ها نیروهای الحشد الشعبی و گروه‌‍‌های مقاومت اسلامی عراق جزئی از محور مقاومت هستند که به صورت روزافزونی در حال گسترش و امتداد یافتن است. لذا آمریکایی‌ها بر روی افزایش حضور در مناطق مرزی حد فاصل عراق و سوریه و همچنین گسترش پایگاه‌های نظامی خود در این مناطق متمرکز شده‌اند. البته این رویکرد برگرفته از نادانی آن‌ها است؛ چرا که رژیم صدام با آن میزان از سیطره نیز نتوانست به طور کامل مرزهای عراق و سوریه را تحت کنترل داشته باشد و از این رو آمریکایی‌ها هم قادر به تحقق این هدف نیستند.

اما دلیل اینکه کتائب حزب الله عراق بیش از سایر گروه‌ها هدف حمله قرار می‌گیرد آن است که این گروه، یک منطقه عملیاتی وسیع و گسترده را در این مناطق مرزی در اختیار دارد؛ امری که موجب نگرانی و عصبانیت اشغالگران آمریکایی می‌شود. نباید فراموش کرد که کتائب حزب الله از مهم‌ترین گروه‌هایی است که چه قبل از اخراج نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ و چه بعد از بازگشت آن‌ها به بهانه مبارزه با داعش در سال ۲۰۱۴ به مبارزه با اشغالگران پرداخت. همچنین کتائب از جمله گروه‌های دارای موضع‌گیری ثابت و قاطع در نفی اشغالگران بوده است و تا زمان دخالت آمریکایی‌ها در روند سیاسی عراق از ورود به این کارزار امتناع می‌ورزد. 

اما امروز و در مواجهه با تعرض به کتائب حزب‌الله، ما همگی خود را سربازهای این گروه مقاوم، مجاهد و فداکار می‌دانیم و تحت هر شرایطی تا زمان اخراج کامل اشغالگران آمریکایی در کنار این گروه خواهیم بود.

گفت‎‌وگوهای استراتژیک ایالات متحده آمریکا و عراق در واقع نمایش‌نامه‌ای برای مشروعیت بخشی به حضور نیروهای اشغالگر آمریکایی است. این اقدام همچنین تلاشی برای دور زدن مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج همه نیروهای بیگانه از خاک عراق و پایان دادن به ائتلاف بین المللی است که به بهانه مبارزه با داعش شکل گرفته است. هرچند هیچ‌کدام از این تلاش‌ها یارای مقابله با قانونی که از سوی پارلمان عراق صادر شده را ندارد و بنا بر ماده «۶۱ - چهار» قانون اساسی عراق تایید و رای اعتماد به چنین توافقاتی صرفا وظیفه پارلمان عراق است.

البته چه بسا که برخی بحران‌ها عمداً و به خواست آمریکایی‌ها شکل بگیرد تا به واسطه ایجاد یک بحران داخلی، راه را برای دخالت آمریکا و مشروعیت بخشیدن به استمرار حضور آن‌ها در عراق هموار سازد.

مواجهه با الحشد الشعبی از سوی هر جریانی تبعات سنگینی را برایش به دنبال خواهد داشت؛ چراکه الحشد جایگاهی ویژه در میان ملت عراق دارد و به واسطه تاریخی مملو از شهادت و جانفشانی امتدادی ایدئولوژیک و مردمی در عراق پیدا کرده است.

در نتیجه مقاومت علیه آمریکایی‌ها تحت هر شرایطی ادامه پیدا می‌کند و آمریکا مجبور به خروج از عراق می‌شود. این گزاره آرزویی دست نیافتنی نبوده و برای ما عینیت یافته است.

مساله حضور نظامیان آمریکایی در عراق نه به حاشیه می‌رود و نه پایان می‌پذیرد، مگر با یک نتیجه و آن هم عقب نشینی کامل و فراگیر آمریکایی‌ها از همه اراضی عراق. این پروپاگاندای رسانه‌ای بی‌خاصیت و صداهای خریداری شده از سوی آمریکا به هیچ وجه بیانگر خواست و اراده افکار عمومی عراق نیست.

عراقی‌ها ملتی مسلمان و با تاریخی مملو از عزت و کرامت هستد و به هیچ بهانه‌ای پذیرای اشغالگران نخواهند بود. تجربه سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ فاصله‌ای با اشغالگران آمریکایی ندارد و مقاومتی که توانست آمریکا با نیروهایی ده‌ها برابر بیشتر از نیروهای کنونی را از عراق بیرون براند، بدون شک توانایی تکرار این مساله را دارد.

مخاطب اصلی این اظهار نظر سفارت اشغالگران آمریکایی و حلقه نزدیک به شخص نخست وزیر است؛ حلقه‌ای رسانه‌ای که به جز طرح‌های رسانه‌ای کاری از پیش نمی‌برد و هیچ توجهی به بحران‌های بهداشتی، امنیتی و اقتصادی گریبانگیر کشور ندارد.