چگونه طی یکسال شاخص دوره انتظار از ۳۱ سال به ۱۸ سال رسید؟

گروه اقتصادی: ازجمله شاخص‌های کمّی که در ارزیابی وضعیت نسبت قدرت مالی خانوارها با میزان قیمت مسکن مورد استناد علمی قرار می‌گیرد، دو شاخص دسترسی و طول دوره انتظار است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از نود اقتصادی، براساس تعاریف، شاخص دسترسی مسکن از نسبت ارزش خرید یک واحد مسکونی ۷۵ متری به کل درآمد متوسط خانوارهای شهری محاسبه می‌شود و بدین مفهوم است که اگر خانوار کل درآمد سالانه خود را پس‌انداز کند، طی چند سال می‌تواند مالک مسکن شود.

همچنین شاخص طول دوره انتظار نیز از نسبت ارزش خرید یک واحد مسکونی ۷۵ متر مربعی به یک‌سوم درآمد متوسط خانوارهای شهری (۳۵ درصد در حال حاضر) محاسبه می‌شود و براساس آن، فرض این است که اگر خانوار یک‌سوم از درآمد سالانه خود را پس‌انداز کند، پس از چند سال می‌تواند صاحب خانه شود.

در این زمینه وزارت راه‌وشهرسازی از سال ۱۳۷۰ داده‌های مربوط به شاخص دسترسی و طول دوره انتظار مسکن را هر ساله منتشر می‌کند که این گزارش‌ها از سال ۱۳۹۵ متوقف شده است.

اما نکته قابل‌تامل اینکه، طبق آنچه که در تصویر شماره یک و دو آمده است، تا سال ۱۳۹۴ شاخص دسترسی به مسکن در مناطق شهری ایران به عدد ۱۰/۳ (خانه‌دار شدن با ۱۰ سال پس‌انداز کل درآمد خانوار) و شاخص طول دوره انتظار نیز به ۳۱ سال (خانه‌دار شدن با ۳۱ سال پس‌انداز یک‌سوم درآمد خانوار) رسیده بود، با این حال در ویرایش سال ۱۳۹۵ آمارهای این بخش، وزارت‌ راه‌وشهرسازی شاخص دسترسی به مسکن را به ۶ سال و شاخص طول دوره انتظار را نیز به ۱۸ سال تغییر داده است.