حق دارید به کپرهای سوخته توجه نکنید، پارک ها و برج های تهران جذاب تر هستند!

گروه اجتماعی_سید محسن عبدالهی: بامداد روز جمعه یک زلزله، باعث لرزش تهران شد. در نتیجه زمین لرزه پیش آمده، مردم تهران از خانه هایشان خارج شدند و شب پر اضطرابی را گذراندند. اما یک نکته در این حادثه بیش از گذشته به چشم آمد. توجه بیش از اندازه رسانه ها به اتفاقات تهران و کم توجهی و حتی بی توجهی به مسائل و بلایای سایر نقاط کشور در صورت وقوع یک اتفاق دیگر به صورت همزمان.

به گزارش بولتن نیوز، یک روز پیش از زلزله در تهران، در چابهار و منطقه ای کپرنشین، طی یک آتش سوزی، تمام دارایی های اندک 30 خانوار ساکن در آن کپرها تبدیل به خاکستر شد. این اتفاق برای فقیرترین مردم این مملکت رخ داد که حتی در منطقه ای همچون چابهار نیز امکان اجاره دو اتاق را نداشته اند و مجبور بودند در کپر زندگی کنند. آیا فاجعه ای در این مقیاس نباید توسط رسانه ها پوشش داده می شد؟!

 

نه تنها آن اتفاق تحت پوشش رسانه ای قرار نگرفت، بلکه بعد از زلزله کذایی، همان چند خبر کوتاه نیز به دست فراموش سپرده شد. این دقیقا همان امری است که تحت عنوان داستان فقیر و غنی بارها و بارها شنیده ایم. آسمان آن کپرنشینان چابهاری ستاره ای در خود نداشته است که امروز در بدترین شرایط زندگی و زیستی بی نهایت فقیرانه، دچار بلایی عظیم شده اند و همان سقف ناچیز بالای سرشان را از دست داده اند، اما صدایی از هیچ رسانه ای برای پیگیری مشکلاتشان بلند نشد.

حقیقت این است که من هم صبر کردم تا ببینم آیا بیش از یک توضیح مختصر فرماندار چابهار، قرار است خبری درج شود پیرامون این مردم دردکشیده یا خیر؟! شاید برخی بگویند زمین لرزه در تهران از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار است زیرا بحث بر سر پایتخت کشور با جمعیتی میلیونی است و هرگز نمی توان آن را با تعدادی کپرنشین در نقطه ای دورافتاده قیاس کرد!

زمانی که چنین استدلالی به کار برده شود برای توجیه چرایی بی توجهی به مستضعفین و پابرهنه ها، باید فریاد برآورد که پس تمام آن شعارهای توجه به مستضعفین و فقرایتان چه شد؟! علی الخصوص امثال ما اهل رسانه که بدون توجه به جهت گیری های سیاسی مان، هر روز از فساد اقتصادی و فقر و تورم و بی عدالتی دم می زنیم اما با یک آزمایش کوچک تمام آن شعارهای پوشالی مان نابود می شوند.

آن کپرنشینان بی نوایی امروز برای من و شما ارزش رسانه ای و کار خبری ندارند و لازم نیست بابتشان از فلان مسئول و بسار نهاد بپرسیم که چرا امروز باید 30 خانوار در داخل خاک جمهوری اسلامی از سر نداری در منطقه ای فقیر، کپرنشین باشند؟! نه! ما در دردمان نمی آید از مصیبت آن ها چون دوست داریم به چیزی توجه کنیم که پر زرق و برق باشد. چند کپر سوخته و بچه هایی نحیف و ضعیف و مردمانی فقیر که ارزش دیدن ندارند. تجمع مردم تهران در پارک های زیبا و پای برج های خوش آب و رنگ است که جذاب و قابل توجه است. 

 

امروز از کنار داغ این کپرنشینان به سادگی گذشتیم و در کوران حوادث به دست فراموشی شان سپردیم اما این رسم انصاف نیست. خانه خرابی آن کپرنشین فقیر چابهاری در ترازوی وجدان و انصاف ارزش خبری اش چندین برابر شب بیداری  مردم تهران بابت زمین لرزه ای است که حتی در مرکز وقوعش نیز تبعات زیادی به همراه نداشته.