لقمه چرب سیاه نمایی که به مذاق برخی از اهالی سینما خوش می آید!

گروه فرهنگی: احتمالا در گشت و گذار میان سایت های مختلف خبری و یا روزنامه ها و مجلات و یا برنامه های اینترنتی، به اظهارنظرها و مصاحبه هایی از برخی اهالی سینمای ایران برخورد کرده اید که از شرایط بد کاری گفته اند و بی انگیزگی برای فعالیت کردن در اوضاع فعلی کشور. اما آیا واقعا شرایط به قول آن ها بد، واقعا در میزان فعالیتشان تاثیر هم گذاشته یا حرف هایی که گفته می شود، مصارف دیگری دارند؟!

به گزارش بولتن نیوز، اگر از فضای مصاحبه های این جماعت فاصله بگیریم، متوجه خواهیم شد که دنیای قبل و بعد مصاحبه با آن چه که آن جا از زبان ایشان بیرون آمده، زمین تا آسمان فرق دارند. در واقع نه تنها این حضرات مشغول کار هستند، بلکه اگر پیشنهادی هم از نهادهای دولتی و حاکمیتی مانند صدا و سیما به آن ها داده شود، بدون شک و لحظه ای درنگ آن را خواهند پذیرفت. دقیقا همین رفتار مزورانه است که باعث ایجاد سوالی در ذهن مخاطبان می شود که چرا تا این اندازه سیاه نمایی و دروغ؟! چه نفعی در وارونه نشان دادن حقایق برای برخی اهالی سینما وجود دارد؟!

 

متاسفانه حوزه دروغ پردازی های این عده محدود به شرایط بد کشور و ناامیدی از کار در سینما نمی شود، زیرا این دوستان در ادامه آن بحث، به سخت گیری در تولید فیلم های سینمایی و محدودیت در انتخاب موضوعات نیز ورود می کنند. این ادعا حتی از آن دیگری نیز خنده آورتر است. کدام تماشاگر سینمای ایران است که نداند حداقل در هفت سال گذشته اهالی سینما هر چه دلشان خواسته در فیلم هایشان طرح کرده اند؟! از تجاوز و همجنس گرایی تا قتل و کشتار و تخریب چهره دین و احکام اسلامی و سیاه نمایی مطلق از شرایط کشور. با همه این مواردی که مثال هایی خوبی هم برایشان وجود دارد، کدام عقل سلیم و بی غرضی می پذیرد که سینماگران ایرانی در انتخاب موضوع محدودیت دارند؟!

 

شنیدن همین نظرات مشعشع و ریاکارانه و پر از دروغ و نفاق است که دیدگاه ها را نسبت به کلیت سینمای ایران و اهلش خراب می کند. قطعا منظور این مطلب بحث درباره کل سینمای ایران و همه افرادی که در آن مشغول کار می باشند، نیست؛ بلکه برخی که نانشان در سیاه نمایی است و سعی دارند با کلیدواژه محدودیت و شرایط بد، محبوبیتی در بین یک طبقه خاص و جشنواره های خارجی برای خود دست و پا کنند، هدف این مطلب هستند. همان کسانی که بیش از همه کار می کنند و همیشه نامشان در تیتراژهای مختلف و برنامه های گوناگون شنیده و دیده می شود و اساسا هر چه دارند، از قبل همین نظام است.

کسی منکر اوضاع نامناسب اجتماعی در برخی زمینه ها نیست. اشکالات وارد هستند و اتفاقا کم هم نیستند، اما آن چه از زبان این دسته از سینماگران خارج می شود با آن چه در عمل از آن ها سر می زند، فاصله نجومی با یکدیگر دارند. آن ادعاها زمانی مسموع است که همراه با عمل باشد، نه یک بی عملی محض و نفاق و دورویی با هدف جلب رضایت هدفمند.