چرا ما مردم خوبی برای حاکمان نیستیم؟

گروه اجتماعی- صادق فرامرزی: ما مردمان خوبی برای حاکمان نبودیم یا حکام مردانی مناسب برای حکومت بر ما نیستند؟... آخر "الناس علی دین ملوکهم" را باید پذیرفت یا "ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم" را...؟

به گزارش بولتن نیوز، اینها همان سوالاتی‌ست که در میانه هر بحران با انتشار هر خبر ناگواری بارها تکرار می‌شود اما تکراری هرگز! شاید یک خطی‌ترین جواب به سوالمان این باشد: "ما مردم نه چندان خوب و نه لزوما بدی هستیم که پرورش یافته همین حکام و ساختار می‌باشیم!"

بارها در میانه هر بحران و رخدادی به مردم یادآوری می‌شود که سواد رسانه‌ای ندارند(صحیح)، منافع جمعی را رعایت نمی‌کنند(صحیح)، مردمانی که حکام می‌خواهند نمی‌شوند(صحیح) و...(شاهد مثالش همه آن تذکرهای عاقلانه‌ای که در این ایام داده شد و مردم عکسش را عمل کردند) با این همه مشکل در کجاست؟ مردم یا حاکمان؟

بگذارید در این مرز قهرمان یا مزدور خطاب شدن بگویم جایی در آن میانه! در نقطه "جامعه‌پذیری" که محل تفهیم چگونه زیستن در جامعه توسط مالکان قدرت سخت و نرم است(آموزش و پرورش، خدمت سربازی و صداوسیما مهمترین ابزارهای این اجبار قانونی است)

تافلر در جایی از کتاب "موج سوم" می‌گوید مدارس مدرن به ظاهر به ما ادبیات، ریاضی و علوم طبیعی می‌آموزند اما در واقع چگونگی زیستن در یک جامعه صنعتی را ناخودآگاهمان می‌کارند(مدرسه:کارخانه)، (معلم: کارفرما)و (زنگ: ساعاتی که نیروی کارمان را همگی در اختیار کارفرما قرار می‌دهیم)

"امر جمعی" در کجای جامعه‌پذیری این مردم گنجانده شده؟ ما در مدرسه می‌آموزیم که موفقیت "فردی" است(شاگرد اول رویای پولداری را کسب می‌کند و به شاگرد آخر نهیب می‌زنیم که احتمالا سرایدار می‌شوی)

در یک منطق فاشیستی عده‌ای را با برچسب "استعداد درخشان" و عده‌ای دیگر را به اقتضای "جیب پرپول پدر" از دیگران جدا و وارد محیطی ممتاز می‌کنیم. دوازده‌سال تمام با منطق "تنازع بقا" موفقیت هر فرد در آزمون نهایی با ناکام گذاشتن و رد شدن از روی نفر دیگر گره می‌خورد
هیچکس قرار نیست سرنوشت و موفقیتی مشترک با دیگران داشته باشد!

مردم در همین سیستم می‌آموزند که ثروتمند مالیات نمی‌دهد و محروم از خدمات تامین اجتماعی برخوردار نمی‌شود(چون قرار نیست بهای بدبختی شخصی را از رفاه دیگری بپردازیم)... مردم در همین رسانه ملی می‌بینند که نیکوکاری زائده رد شدن از روی دیگران است(می‌توانی بزرگترین مال تجاری را با تخلف بسازی و بعد اجازه نگهداری بیماران در محیط آن را بدهی).

مردم در خدمت سربازی می‌آموزند که تنبیه برای همه است اما خوشبختی و تشويق تنها برای فرد است... اینها همه میدان‌هایی است که به مردم می‌آموزد هیچ رستگاری و موفقیتی را جمع کسب نمی‌کند، آنها در همین جامعه‌پذیری اجباری می‌آموزند که باید گلیم خود را از آب بیرون کشید، می‌پذیرند تحت سلطه بودن نیاز جامعه است پس باید قصاب بشوند، می‌پذیرند سر عده‌ای باید کلاه برود پس کلاهبرداری را انتخاب می‌کنند... هر چیز نامطلوبی که این روزها می بینید حاصل همين داروینیسم اجتماعی است که مردم آموخته‌اند، چنین مردمی متاسفانه مردم خوبی برای حكمرانشان نخواهند بود.